Your Place Or Mine? BOOK VERSION (PUBLISHED BY VIVA PSICOM)

Chapter 16: Ouch!

RUSSELL'S POV

What was I thinking? Ineexpect ko na makikita ko siya ulit dun. Sa likod ng school. Ang aga ko pa namang pumasok. Hindi ko rin siya nakita kanina sa first subject nila. Hinatid ko kasi si Vanessa. Nagtaka pa nga ito kasi di ko naman siya dati hinahatid. Napapraning na naman. Parang nagdududa.

Nasaan kaya yung bababe na yun. Nawiwili sa pag absent. Gusto ko siyang makita. I miss her. Nagiging mas mahirap ang bawat gabi para saken lalo na pag nasa condo ako. Hindi siya mawala sa isip ko.

I see her everywhere. In every four corners of my room. I can see her lying in my bed naked. So innocent, yet so sexy. And her breast,  so full and firm. How I love to touch them. Kiss them.

When I close my eyes i hear her soft moans when we made love. I remember every detail. We had it once and it seems like I couldn't get enough. I always wanted her since then.  I wanted her so bad...again.

"Aray!" anak ng.... talaga naman.

Tumingin saken si Prof.

"What's wrong Mr Sandoval?" tanong nito.

Napalakas ata ang boses ko.

"uh....nothing sir." napakamot na lang ako.

Tiningnan ko si Micah ng masama. Tama bang sabunutan ako.

"Anong problema mo?" galit kong tanong pero pabulong.

"Ikaw anong problema mo? Mukhang nasa outer space na naman yang utak mo? Yung tingin mo kay sir tagos eh. " nakangising sabi nito.

"Wag ka ngang makulit, nakikinig ako. " palusot ko.

Tumawa lang siya.

"Oh sige, mamaya matatanong ako sa'yo ha. Turuan mo'ko." parang tanga taas baba pa yung kilay niya.

"Ewan ko sa'yo. Bahala ka sa buhay mo."

Tinalikuran ko nga.

Kundi nangungurot, namimingot. Ngayon naman nananabunot. Nakakainis. Ang tagal naman ng oras. Buti na lang lunch na after ng subject na'to.

"Class wala ako tomorrow. Just read chapter 15 to 25 as your assignment."

Tumayo agad ako. Hindi ko na narinig pa ang iba pang sinabi ni Prof.

"Tara kain na tayo. Tuturuan mo pa ko ng lesson natin kanina. Hindi kasi ako nakikinig." tukso ni Micah.

"Tigilan mo nga ako. Sayang ililibre pa naman sana kita ngayon."

"Talaga? Sige na nga hindi na kita aasarin" masiglang sabi nito.

"Hindi na nagbago na isip ko."

"Eto naman di na mabiro." kinurot na naman ako.

"Aray ano ba yung kuko mo naman! Para kang si Wolverine!" ang sakit nun ah.

"Sobrang sensitive naman nito. Halika na nga. Ilibre mo'ko ha!"

Kumapit ito sa braso ko at dumerecho na kami sa cafeteria. Puno ito. Nagreserve muna kami ng table tsaka kami pumila sa counter.

"Ate siya magbabayad lahat ng inorder ko." nakangisi ito sa kahera.

Pagtingin ko sa tray niya,  puno ng pagkain.

"Wow ang konti naman ng order mo. Kuha ka pa ng isang tray di kasya." sarcastic kong sabi.

"Ano ka ba mamaya na pwede pa naman akong bumalik." sagot nito  sabay tawa.

"Patay gutom talaga." napailing na lang ako.

Umorder ako ng chocolate cake at mukhang nakalimutang niyang bumili ng dessert. Nahiya naman ako sa kanya kulang yung inorder niya.

"Wow chocolate cake! Thank you ah! Buti na lang bumili ka. Nakalimutan ko eh." antigas tlaga.