Hell on earth

Hoofdstuk 24

Hoofdstuk 24

Nu was ik echt helemaal in de war. Henry had me verteld dat heel zijn familie was omgebracht door Bradley, omdat zijn vader schulden had die hij niet kon afbetalen…

Alles was één grote leugen, want kijk eens aan. Andrew Field stond in levende lijven voor me. ‘Hellen, loop je even met me mee? Ik wil je graag spreken onder vier ogen,’ zei Andrew.

Ik keek naar Ray, die me bemoedigend toeknikte.

Zonder iets te zeggen, liep ik achter Andrew aan door de gangen. De shock was te groot om ook maar iets uit te brengen. Hij stopte voor een deur en net zoals Ray voorheen gedaan had, tikte hij een code in en opende de deur zich. ‘Kom binnen,’ zei hij. ‘Welkom in mijn kantoor. Let niet op de rommel.’

Ik stapte naar binnen. Alles wat ik deed gebeurde op automatische piloot. Ik kon enkel denken aan de momenten die ik doorgebracht had met Henry. Die tijd in Florence. En de momenten met hem van vroeger.

Wat was er met de vroegere Henry gebeurd? De Henry waar ik hopeloos verliefd op was geworden toen ik nog klein was?

Die Henry was dus gestorven, samen met al de andere duizenden mensen die corrupt zijn geworden.

Andrew deed een berg papieren van een stoel en zei: ‘Ga zitten.’

Wanneer ik neerzat, deed hij nog wat spullen opzij. Nu zaten we elk aan een kant van zijn bureau.

‘Ik weet niet wat je al weet over mijn broer Henry?’

Zijn vraag drong maar vaag tot me door. Mijn aandacht was afgeleid op iets achter hem. De woorden: Freedom Force, waren geverfd op de muur.

‘Hellen?’ Hij wuifde met zijn hand voor mijn gezicht waardoor mijn focus terug naar hem ging.

‘Ben jij de baas van Freedom Force?’ kaatste ik terug in de plaats van zijn vraag te beantwoorden.

Hij had deze vraag niet zo snel zien aankomen.

‘Ja,’ was zijn simpel antwoord. Dat verklaarde waarom Henry meteen werd opgepakt.

‘Henry had me verteld dat je dood was, samen met de rest van zijn familie. Kun je geloven dat ik medeleven voelde toen hij dat zei? Maar kijk eens aan, je leeft nog zo te zien.’

Andrew kreeg een trieste uitdrukking op zijn gezicht. ‘Ik weet niet bij welk bepaald punt het helemaal is misgelopen met mijn kleine broer.’ Hij zei dit meer tegen zichzelf dan tegen mij.

‘Ik ben in shock Andrew. Ik dacht dat ik Henry kon vertrouwen, maar hij werkt godverdomme voor die bende Heartless! Hoe kon hij? Waarom werkt hij nu voor die gruwelijk bende? Als hij dan bij een bende wil zijn, waarom dan niet voor die van jou?!’ zei ik overstuur.

Andrew verplaatste zijn stoel en kwam naast me zitten. Hij pakte mijn trillende handen vast. Mijn hele lijf trilde van woede.

‘Ik weet dat dit moeilijk om te geloven is, maar-‘ Zijn zin werd verstoord toen de telefoon op zijn bureau afging. ‘Excuseer me, dat moet ik even opnemen.’

‘Ja?’ zei hij toen hij had opgenomen.

Iemand zei iets aan de andere kant van de lijn, waarop hij antwoordde: ‘Ik kom.’ Hij legde af en keek me even aan. ‘Henry is in de verhoorkamer, ik ga hem ondervragen.’

‘Ik wil mee.’

‘Hellen, dat lijkt me niet zo’n goed idee.’

‘Ik heb evenveel recht op antwoorden als jij. Ik doe hem niks, dat beloof ik je.’