Hell on earth

Hoofdstuk 26

Luister naar het liedje dat ik bij multimedia heb gezet terwijl je dit hoofdstuk leest, want het liedje past erbij :) 

-----------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 26

'Weet je zeker dat ze ons niet voor de gek houden?' vroeg Ray.

'Nee, ze menen dit echt,' antwoordde Andrew.

Twee miljoen levens stonden op het spel. Waarom wilden ze André zo graag terug? Waarschijnlijk wist hij te veel. De plaatsen van basissen, wie de kopstukken waren van de vele bendes die werkten voor Bradley. Hoe Bradley er uit zag. Want er was geen enkele foto van hem. En nog veel meer.

De stad evacueren konden we ook niet. Dat zou te veel tijd kosten, paniek veroorzaken en zo al vele slachtoffers maken. Nee, er was slechts één optie. André vrij laten zoals gevraagd.

En dat maakte me zo kwaad. Waarom zegeviert het kwade toch altijd?

'Dus wat is het plan?' vroeg Eli en geeuwde vervolgens. Het was dan ook drie uur 's nachts.

'We hebben tot vanavond. Maar Parijs is zo groot. We gaan de bom nooit op tijd vinden,' zei Andrew gefrustreerd.

‘Ik heb een idee. Waarom nemen we André gewoon niet mee naar Parijs? Dan kunnen ze de bom niet laten ontploffen want anders gaat André ook dood,’ zei Ray.

‘Nee, dat is geen goed idee. Het zou juist heel goed uitkomen voor Bradley moest André sterven. Dan sterft ook al de informatie die André over hem heeft. Trouwens, dan gaan ze de locatie van de bom zeker niet geven, ze willen André echt hebben,’ zei ik.

'Dus wat wil je doen? Ons overgeven en André maar laten gaan?'

'Nee. Misschien kan André ons wel vertellen waar de bom ligt,' zei ik bedenkelijk.

'Hah, en jij denkt dat hij dat ons zo maar gaat vertellen? Zijn bevrijding is zijn enige kans op overleving. Want hij weet dat we hem op een dag zullen vermoorden,' zei Eli.

'Jij en Ray kunnen hem verder mishandelen. Zo erg dat hij liever dood was. Uiteindelijk zal hij breken, dat doet iedereen uiteindelijk!' hield ik vol.

Andrew was het hier duidelijk niet mee eens. 'Kijk, André hoort niet bij de groep "iedereen". Hij is een geval apart. Hij gaat nog eerder dood dan te breken,’ antwoordde Andrew, ‘maar ik heb wel wat mensen in Parijs die voor me werken. Ik waarschuw ze meteen. En ik ga mijn beste mannen inzetten om André naar Florence te brengen. Maar we geven hem pas als ze de locatie van de bom gegeven hebben,' legde Andrew het plan uit.

We gaan dus naar Parijs om die bom op te halen?' Vroeg Eli.

'Dat heb je goed. Zo'n kernbom is zeer waardevol.'

'Waar wachten we dan op? Laten we naar Parijs gaan!' zei ik gemotiveerd.

'Jij gaat niet mee!' zei Ray vastberaden.

'Waarom niet?' vroeg ik verontwaardigd en teleurgesteld.

'Je bent nog niet klaar voor zo'n grote missie,' viel Andrew Ray bij.

Ik zuchtte geërgerd en besloot dan maar niet verder aan te dringen. Op deze manier had het toch geen zin.

'Goed dan. Dan blijf ik hier wel.'

Ray keek me argwanend aan. Hij wist dat als ik iets wilde, ik ook alles zou doen om het te krijgen. Hij twijfelde nog even of hij nog iets ging zeggen tegen me, maar hij richtte zich toch naar de anderen.

'Ray, haal Rogier en Damian. Ze gaan met ons mee. Eli, ik wil dat jij mee gaat met Sven en Mason, twee van mijn best getrainde manschappen. Ik geef je zo dadelijk het nummer waarmee ze me gebeld hadden. Je belt ze op wanneer je in Florence bent. En wanneer ze dan gezegd hebben waar de bom ligt, geef je ze André. Laten we morgen op de middag vertrekken, dan kunnen we ons nog goed voorbereiden. Gaan jullie nu maar terug slapen.’