Gosposia I Milioner

ROZDZIAŁ 29

Taki krótki, bo chciałam oddzielić ten dzień od następnego. Dzisiaj będę czytała całą tą książkę i napiszę nowy rozdział na jutro albo dzisiaj wieczorem. Małymi kroczkami zbliżamy się do końca.

Przepraszam za nieobecność. Już wróciłam więc rozdziału będą częściej.

Miłego dnia 😘

Szybko wyjęłam z szafy dresy i koszulkę. Zeszlam na dół. Nagle zapadła głucha cisza. Spojrzałam na Panią Grace. Nigdy nie widziałam jej w takim stanie. Nie była już zła. Była... Załamana?

-Co się stało?-zapytałam zdziwiona.

-Jedziemy do nowego domu. Ja mam już dość. Pakuj się.-odezwał się Eric.

-Przecież jeszcze nie jest zrobione do końca.-odpowiedziałam.

-Trudno, będziemy spali na jakimś materacu, obojętnie!-krzyknął.

-Nie możecie.-wtrącila się Grace.- A Lisa? Zgloszę to.

-Co?!-Eric wybuchnął złością. W pewnym momencie myślałam, że zaraz rzuci się na swoją matkę, więc na wszelki wypadek złapałam go za ramię.

-Zglosze, że nie macie odpowiednich warunków do wychowania dziecka.-oświadczyła kobieta.

-Wariatkowo.-mruknął Tom.-Co wy w ogóle robicie? Jesteśmy rodziną do cholery. A kłócimy się jakbyśmy byli wrogami. Nie powinno tak być przecież.-po tych słowach jak gdyby nigdy nic poszedł do swojego gabinetu.
Wszystkim z nas zrobiło się głupio, ale nikt nie chciał ustąpić.
Eric popatrzył na mnie smutnym wzrokiem i chwycił mnie za rękę. Poszliśmy bez słowa na górę.
Weszliśmy do naszego pokoju. Chłopak usiadł na łóżku i zakryl twarz dłońmi.

-Kochanie?-ukucnęłam przed nim.

-Cicho.-szepnął.

-Przepraszam. To przeze mnie ta cała kłótnia. Odkąd się pojawilam to...

-Przestań.-Eric chwycił moje policzki i pocalowal w czoło. Pomimo zdenerwowania był bardzo delikatny. -To nie jest twoja wina skarbie. Ona zawsze taka była. Chciała postawić na swoim. Nie martw się. Będzie dobrze. Spakuj się. Rano pojedziemy.-uśmiechnął się do mnie. Kiwnęłam głową na znak, że zrozumiałam i wstałam. Wyjęłam walizkę z szafy i zaczęłam wkładać ubrania. Eric po chwili wpatrywania się we mnie zrobił to samo co ja.