Ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος. Η Μαρία βγήκε με φόρα από τον ξενώνα που έμενε, για να προσέχει την Ερωφίλη και μπήκε μπροστά στον Δία.
Ο πυροβολισμός έκανε και τις δύο να ανατριχιάσουν. Από το πόδι της γυναίκας άρχισαν να τρέχουν αίματα, μα ο Δίας δεν σταμάτησε εκεί. Χτύπησε τη Μαρία, με τη λαβή του όπλου του.
Όταν εκείνη έπεσε κάτω, αυτός άρχισε να τη χτυπάει αλύπητα στα πλευρά, μέχρι να τη δει να κλείνει τα μάτια της και να μένει ακίνητη. Ύστερα πλησιάσε απειλητικά την Ερωφίλη.
Η κοπέλα έβαλε τα χέρια της μπροστά στο πρόσωπο για να προστατευτεί, όμως η κλωτσιά που έφαγε στην κοιλιά, τη δίπλωσε στα δύο.
Χρειάστηκε μια γερή γροθιά από τον Δία, για να σκοτεινιάσουν όλα γύρω της.
Εκείνος μετά από αυτό συνέχισε απερίσπαστος τη δουλειά του, έψαξε πρώτα το δωμάτιο της Ερωφίλης κι αφού δεν βρήκε τίποτα, πήγε στον ξενώνα.
Είχε ήδη εκνευριστεί πολύ...
***
-Λέανδρε, κάνε γρήγορα! Η Μαρία στο τηλέφωνο μου ακούστηκε πολύ φοβισμένη.-Τι σας είπε ακριβώς, κύριε Θεμιστοκλέους;
-Χτύπησαν τον Παύλο και τον έβαλαν σε ένα βαν. Η Μαρία το είδε αυτό από το παράθυρο της, με πήρε τηλέφωνο και είπε να έρθουμε αμέσως σπίτι. Έχω το όπλο μου.
-Κι εγώ το δικό μου. Έχετε πάρει την αστυνομία;
-Φυσικά! Έρχεται ο Αναστασίου όπου να 'ναι. Μάλλον εμείς θα φτάσουμε πρώτοι. Αχ ας είναι καλά το παιδί...
-Κι εγώ το εύχομαι. Μακάρι όλοι τους να είναι καλά.
-Ναι, άντε Λέανδρε πάτα γκάζι γιατί τόση ώρα μ' έχει φάει η αγωνία. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο, θα το πάθω το εγκεφαλικό.
-Τώρα, φτάνουμε. Υπομονή...
***
Ο Δίας κατέβηκε κάτω, με τη σακούλα σκουπιδιών σχεδόν άδεια. Στις σκάλες βρήκε τον Παναγιώτη και τον Βίκτωρ, που πρόσεχαν την Έρση και τον Θωμά τον μάγειρα. Τους είχαν δέσει καλά αυτούς τους δύο, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγουν.-Αυτός;, ρώτησε ο Δίας κι έδειξε με το κεφάλι τον Θωμά.
-Ξύπνησε από τον θόρυβο και βγήκε να δει τι γίνεται. Εμείς τον πιάσαμε.
-Πολύ καλά Βίκτωρ. Εγώ βρήκα πάνω στη κρεβατοκάμαρα, του Θεμιστοκλέους πρέπει να ήταν, μια μπιζουτιέρα με ελάχιστα κοσμήματα. Ας είναι κι αυτά μας κάνουν, θα τα πουλήσουμε το συντομότερο δυνατόν.
YOU ARE READING
Απώλεια {TYS17}
General FictionΛεμεσός, Μάρτιος 2012 Κάποιος τη βρήκε στο λιμάνι. Ήταν πεσμένη και διπλωμένη στα δύο, ενώ το αίμα κυλούσε από τα πόδια της. Ένα κοριτσάκι, μόνο δεκατεσσάρων χρονών. Εκείνη τη μέρα η απώλεια άρχισε να παίζει το δικό της παιχνίδι κι η Ερωφίλη βυθίστη...