Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 30

Εκείνη την ημέρα πήρε εξιτήριο η Ερωφίλη. Ήταν μέρα χαράς για όλη την οικογένεια, μια από τις λίγες φορές που βρίσκονταν όλοι μαζί, ενωμένοι. 

Η Ρεβέκκα με τον Δημήτρη κατέφτασαν στο νοσοκομείο, αργοπορημένοι, μ' ένα περίεργο κλίμα να επικρατεί ανάμεσα τους. Κατά βάθος ήξεραν κι οι δυο ότι ότι τους κρατούσε μαζί, είχε λήξει από καιρό, δεν έμενε τίποτε άλλο πέρα από το να βάλουν ένα τέλος σ' αυτό το ψέμα. Κι ήταν έτοιμοι να το κάνουν, εκείνη τη μέρα. Με τον χειρότερο τρόπο...

Η Ερωφίλη έδειξε από τη πρώτη στιγμή, πόσο της έλειψε η Ρεβέκκα, αγνοώντας σχεδόν όλη την υπόλοιπη οικογένεια. Πράγμα που έκανε τη Λήδα να νιώθει παρείσακτη, χωρίς να θέλει ζήλεψε για άλλη μια φορά την αδερφή της, που ήταν τόσο κοντά με την Ερωφίλη, ενώ εκείνη δεν είχε τέτοιες στενές σχέσεις μαζί της.

Και οι δυο αδερφές περίμεναν αυτή τη μέρα, η κάθε μια για τους δικούς της λόγους. Όταν ήρθε η Λήδα στο σπίτι της Ρεβέκκας, έμοιαζαν οι δυο τους μαριονέτες που τις κινούσε μια αόρατη δύναμη. Σαν κάποιος να ήθελε να παίξει μαζί τους...

-Η Αλμπέρτα είναι μέσα στη κουζίνα και μαγειρεύει. Θέλεις να της πω να μας φέρει ένα τσαι, θα κάτσεις;, .

-Ναι, πες της. Η Λήδα άφησε τη τσάντα της στον καναπέ και μετακίνησε το καροτσάκι δίπλα με το τραπέζι. Δύσκολο πράγμα η αναπηρία. Πάρα πολύ δύσκολο...

-Αδερφή πάω μια στιγμούλα στην τουαλέτα δεν θα αργήσω., άκουσε τη φωνή της Ρεβέκκας. Έβγαλε το μπουκαλάκι με τα χάπια και πήρε ένα από μέσα. Ένα λεπτό αργότερα κατέφτασε η Αλμπέρτα με το δίσκο.

-Αλμπέρτα, τι είναι αυτή η μυρωδιά;

-Ποια μυρωδιά;

-Σαν κάτι να καίγεται...

-Ω Θεέ μου, η σούπα!, της απάντησε. Μόλις εκείνη εξαφανίστηκε, η Λήδα με το κουταλάκι που υπήρχε στον δίσκο έλιωσε το χάπι και τα έριξε στο τσάι της αδερφής της. 

Δεν μπορούσε βέβαια να ξέρει ότι η Ρεβέκκα δεν είχε φύγει κι ήταν εκεί, την παρακολουθούσε, από την κορυφή της σκάλας. Ήθελε να αφήσει μόνη της τη Λήδα, γιατί ήταν περίεργη να δει τι ακριβώς θα κάνει. Και τελικά είχε πιάσει λαβράκι.

Είδε την αδερφή της να μετακινεί το καροτσάκι προς τον καναπέ και να παίρνει το βιβλίο που υπήρχε πάνω. Ήταν το "Υπόγειο", του Ντοστογιέφσκι. Η Ρεβέκκα από μέσα της, έβρισε τον εαυτό της που το είχε ξεχάσει σε ένα τέτοιο φανερό σημείο.