Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 46

Από έξω η Bentley Continental. Μόλις τον είδε ο Λέανδρος, άρπαξε τα κλειδιά και τον ακολούθησε, κακόκεφος. Που στον άνεμο ήθελε να πάει το αφεντικό του, τέτοια ώρα;

-Λέανδρε, δώσε μου τα κλειδιά και πήγαινε στη βίλα. Θέλω να φύγω μόνος.

Ο τόνος του Αλέξανδρου ήταν τόσο επιτακτικός, που δεν του άφηνε άλλα περιθώρια. Έδωσε τα κλειδιά και γύρισε πίσω με κεφάλι σκυμμένο. Το αφεντικό του, δεν ήταν στις καλές του σήμερα, προφανώς είχε συμβεί κάτι που ο ίδιος αγνοούσε. Ίσως να μάθαινε αργότερα τι έγινε, από την Έρση ή τη Μαρία.

Την ίδια στιγμή, ο Αλέξανδρος αδιαφορώντας για τα περίεργα βλέμματα που του έριχνε ο πιστός σωματοφύλακας του, έβαζε το κλειδί στη μίζα. Ώρα για μια βόλτα...

Που θα πήγαινε; Η θάλασσα πάντα τον έκανε να ηρεμεί, να ξεχνάει κάθε δυσάρεστο που τον απασχολούσε. Θάλασσα λοιπόν και συγκεκριμένα Πάφος.

Ήταν μια ωραία, δροσερή μέρα με αεράκι, ότι πρέπει για βόλτες στη παραλία. Σε μια ώρα περίπου βρισκόταν εκεί.

Δεν είχε ηρεμήσει καθόλου, το αντίθετο μάλιστα ήταν περισσότερο νευριασμένος απ' ότι πριν. Αν υπήρχε ένα πράγμα που μισούσε αυτό ήταν η κοροϊδία. Και το ψέμα.

Η Λήδα τον είχε προδώσει με τον χειρότερο τρόπο, μ' έναν φίλο του που πραγματικά εκτιμούσε πολύ. Όχι ότι ήταν κολλητοί με την Δημήτρη, αλλά συμπαθούσαν ο ένας τον άλλον, είχαν αρκετά καλές σχέσεις. Αν η Λήδα ήθελε να βρει οπωσδήποτε κάποιον εραστή γιατί διάλεξε αυτόν; Τον αρραβωνιαστικό της αδερφής της.

Στο μυαλό του, η γυναίκα του είχε γίνει η πιο ανήθικη γυναίκα του κόσμου. Τόσο πολύ τον είχε τυφλώνει η οργή, που άργησε να παρατηρήσει κάτι: στην παραλία δεν βρισκόταν μόνος του.

Έβλεπε πράγματα κάτω στην άμμο κι αν έκρινε απ' όσα έβλεπε αυτός που βρισκόταν εδώ, ήταν γυναίκα. Πως δεν την είχε αντιληφθεί πιο πριν;

Εκείνη πλατσούριζε αμέριμνη στα ρηχά, αρκετά μέτρα πιο πέρα. Μπορούσε μόνο να διακρίνει το ξανθό της κεφάλι και την πράσινη μπάλα που κρατούσε.

Ο Αλέξανδρος έμεινε ακίνητος για λίγο. Σίγουρα εκείνη η άγνωστη δεν ήξερε κολύμπι, φαινόταν αυτό.

Ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους του σκι γύρισε την πλάτη. Τι τον ενδιέφερε τώρα μια ξένη γυναίκα; Είχε τα προβλήματα του αυτός.

Λοιπόν... που είχαμε μείνει; Α ναι, η Λήδα, ο άνθρωπος που λάτρευε υπερβολικά πολύ, ο άνθρωπος που εμπιστευόταν απόλυτα, τον είχε προδώσει. Μπορούσε όμως να την συγχωρέσει και πάνω απ' όλα να την εμπιστευτεί ξανά; Ήθελε χρόνο για να δώσει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό το έρωτημα.