Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 3

Στο νοσοκομείο επιβεβαιώθηκε ότι η κόρη τους υπέστη σεξουαλική κακοποιήση. Και όχι μόνο...

Ο δράστης, πριν εκτελέσει το ειδεχθές έργο του, την είχε χτυπήσει στα χέρια και στο κεφάλι, έτσι ώστε να μείνει μισολιπόθυμη. Όμως η Ερωφίλη δεν είχε χάσει εντελώς τις αισθήσεις της. Μπορούσε να νιώσει τον πόνο, μπορούσε να καταλάβει τι της συνέβαινε. Όχι όμως και να αντιδράσει...

Ο γιατρός τους πληροφόρησε ότι βρέθηκαν εκδορές στο σώμα της, κρανιογκεφαλικές κακώσεις μέσης βαρύτητας, εκχυμώσεις (= διασκόρπιση αίματος στους μαλακούς ιστούς του σώματος, που προκαλείται από χτύπημα ή από ισχυρή πίεση), ρήξη κόλπου και παρθενικού υμένα. 

Η Ερωφίλη άργησε να συνέλθει. Άνοιξε τα μάτια της μετά από δύο μέρες, αλλά δεν φαινόταν να επικοινωνεί με το περιβάλλον, ούτε φυσικά μπορούσε να μιλήσει.

Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε για δύο εβδομάδες, ενώ οι εξετάσεις έδειξαν πως δεν είχε μεταδοθεί κανένα αφροδίσιο νόσημα και δεν υπήρχε πιθανότητα εγκυμοσύνης.

Τέλη Μαρτίου, η Ερωφίλη βρισκόταν απέναντι στην Κάτια όπως και όλη η οικογένεια Θεμιστοκλέους.

-Ρεβέκκα, πες στον Δημήτρη να περάσει.  Σαν αρραβωνιαστικός σου, ανήκει κι αυτός στην οικογένεια μας., είπε ο Αλέξανδρος, όμως δεν χρειάστηκε. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή χτύπησε η πόρτα και μπήκε στο γραφείο, ένας ψηλός, καστανόξανθος άντρας, γύρω στα τριάντα πέντε. Τα γαλάζια μάτια του, λαμπερά και ψυχρά, θύμιζαν άγρια θάλασσα. Ήταν όμορφος, εντυπωσιακός θα έλεγε κανείς.

-Γεια σας.

-Δημήτρη, που είναι η μαμά και ο μπαμπάς;, τον ρώτησε η Ρεβέκκα.

-Έξω, περιμένουν στον διάδρομο. Πως είναι;

-Όχι καλά. Η Κάτια μας λέει ότι θα χρειαστεί να περάσει πολύς καιρός για να το ξεπεράσει. Και αν... δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε θα ξαναμιλήσει., του απάντησε ενώπροσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της.

Ο Δημήτρης την πλησίασε και την αγκάλιασε σφυχτά. Πάνω από τον ώμο της, είδε την Λήδα να σκουπίζει νευρικά το μάγουλο της. Δεν είχε σταματήσει να κλαίει, από τότε που μπήκε στο γραφείο.

-Παιδιά, κουράγιο. Το κορίτσι μας είναι δυνατό, θα τα καταφέρει σας λέω. Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Ρεβέκκα, γύρνα στο σπίτι, θα μείνω εγώ μαζί τους. Εσύ ήδη είσαι πολύ κουρασμένη.

-Όχι, θέλω να μείνω εδώ, δίπλα στην ανηψιά μου.

Ο Δημήτρης κούνησε το κεφάλι του συγχυσμένος. Ήξερε πως για την αρραβωνιαστικιά του η Ερωφίλη, ήταν κάτι σαν παιδί της, θεία και ανηψιά είχαν άρρηκτο δεσμό.