Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 21

-Λοιπόν, τι έγινε; Πως είναι;, ρώτησε πρώτος ο Ερνέστος.

-Όχι καλά. Πάλι της έκαναν μια ηρεμιστική ένεση, όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Κάποια στιγμή πρέπει να βγει από το νοσοκομείο, να συνέλθει.

Ο Αλέξανδρος, σαν να μην την άκουσε γύρισε προς τους άλλους.

-Με πήρε τηλέφωνο ο αστυνόμος Αναστασίου. Πρέπει ένας ένας να πάμε στο τμήμα και να δώσουμε κατάθεση. Θα πάω τώρα αμέσως.

-Εντάξει, πήγαινε Αλέξανδρε. Θα έρθεις μετά πάλι εδώ, έτσι;, είπε η Αννέτα.

-Ναι. Λήδα τι θα κάνεις;

-Γυρίζω σπίτι. Κάποιος πρέπει να προσέχει και το παιδί, όλη μέρα μόνο του είναι.

-Ωραία. Έφυγα...

Ο Παύλος, το "πιστό σκυλί" του Αλέξανδρου, όπως τον έλεγε η Λήδα, ακολούθησε το αφεντικό του βαριεστημένος. Αμέσως μετά από αυτόν θα έδινε κι εκείνος κατάθεση, πράγμα που τον έκανε από τώρα να δυσαρεστεί...

***
Στο σπίτι της οικογένειας Θεμιστοκλέους

Η Μαρία μάζεψε τα πιάτα από το τραπέζι και τα έβαλε στο νεροχύτη. Αυτή ήταν η ζωή της... Όλη μέρα πάνω από έναν νεροχύτη, μια σιδερώστρα, ένα πλυντήριο, μια κατσαρόλα. Τα χέρια της είχαν ανοίξει και το δέρμα ήταν τραχύ. Συνήθως τα έκρυβε πίσω από τη λευκή ποδιά, γιατί ντρεπόταν να τα βλέπουν οι άλλοι.

Τώρα θα ανέβαινε πάνω στο δωμάτιο της Ερωφίλης για να καθαρίσει. Αναστέναξε.

Η Έρση είχε βγει μαζί με τον Λέανδρο, να κάνουν τα ψώνια για το σπίτι κι ο Θωμάς δίπλα της έφτιαχνε μια υπέροχη πουτιγκα.

-Ρε Θωμά, την Ερωφίλη δεν την βλέπουμε καθόλου! Σαν να μη μένει στο σπίτι, σαν να υπάρχει εδώ μέσα ένα φάντασμα.

-Και τι ήθελες να κάνει δηλαδή; Να γυροφέρνει πάνω κάτω; Άσε με ρε Μαρία, το κορίτσι περνάει ζόρια, κοντεύει να τρελαθεί. Έχασε τη μιλιά της κυριολεκτικά.

-Καλά λέγε εσύ ότι θες. Εγώ θα πάω πάνω και θα την κάνω να ξυπνήσει λίγο! Το ξέρω, αυτό που πέρασε είναι πολύ. Όμως η ζωή συνεχίζεται γλυκιέ μου, πόσο μάλλον για την Ερωφίλη μας, που είναι μόνο δεκατεσσάρων!

Η Μαρία του γύρισε τη πλάτη και έφυγε γρήγορα γρήγορα από τη κουζίνα.

Ανέβηκε στον επάνω όροφο, ενώ η αγωνία είχε γίνει μια μέγγενη που έσφιγγε τη καρδιά της. Άραγε τι να έκανε τώρα η Ερωφίλη; Μήπως κοιμόταν; Είχε κλειδώσει πάλι τη πόρτα;