Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 49

Η Ερωφίλη είχε χάσει κάθε λέξη της κι έβγαζε σε κραυγές όλη την οργή που κρατούσε. Ναι, είχε ακούσει τα πάντα και ναι εμφανίστηκε επίτηδες εκεί. Ήξερε από καιρό ότι υπήρχαν πράγματα που αγνοούσε, είχε καταλάβει ότι η μητέρα της κρατούσε μυστικά που θα μπορούσαν να διαλύσουν την οικογένεια τους.

Τόσο καιρό δεν ήταν χαζή, απλά ζούσε σ' έναν δικό της κόσμο, αδυνατούσε να μιλήσει. Όμως τώρα ήθελε ή μάλλον καλύτερα απαιτούσε να μάθει όλη την αλήθεια, είχε κι εκείνη δικαίωμα να ξέρει όσα έκρυβε η Λήδα. Η αλήθεια είναξ κάτι σαν σφιχτή αγκαλιά, ατσάλινη, που μόλις σε πιάνει μέσα της, σε συνθλίβει σε μικρά κομματάκια. Έτσι ένιωθε και τώρα.

Ο θείος Δημήτρης είχε σχέση με τη μητέρα της! Όχι μόνο δεν το ήξερε, αλλά ούτε καν το είχε υποψιαστεί. Έκανε ένα απειλητικό βήμα προς τη Λήδα.

-Παιδί μου, τι άκουσες; Πες μας!, "εκείνη" το είπε αυτό. Η πιο μισητή γυναίκα, η πιο σκληρή, η πιο...

-Λήδα, φοβάμαι ότι τ' άκουσε όλα., αυτός ήταν ο παππούς. Η Ερωφίλη τον αγαπούσε τόσο πολύ. Έκανε ένα βήμα ακόμα έτοιμη να ορμήσει σαν αγρίμι πάνω στη μητέρα της. Μια λέξη ήθελε μόνο να ουρλιάξει κι όπως όλα έδειχναν θα τα κατάφερνε.

-ΤΕΡΑΣ!

Ο Ερνέστος την άρπαξε από πίσω κι εκείνη άρχισε να κλωτσάει με μανία τον αέρα, μέχρι που έριξε από το τραπεζάκι ένα γυάλινο βάζο. Όσα κομμάτια έγινε το βάζο, αλλά τόσα έγινε και η καρδιά της Λήδας.

-Συγγνώμη παιδί μου, άκουσε με πρώτα σε παρακαλώ!

-Δεν μπορεί ν' ακούσει τίποτα, δεν καταλαβαίνει! Λέανδρε, έλα να την πάμε πάνω. Μήπως πρέπει να φωνάξουμε τον γιατρό, να της δώσει κάτι να ηρεμήσει;

-Όχι. Αλλά καλύτερα πήγαινε την πάνω, τώρα ότι κι αν της πω δεν θα μ' ακούσει., είχε βρει ξανά τη ψυχραιμία της.

Φαινομενικά έδειχνε ήρεμη, ειδικά όταν στάθηκε στην άκρη του καθιστικού, πίσω απ' το παράθυρο με βλέμμα απλανές. Σου έδινε την εντύπωση ότι απλά κοιτούσε τον κήπο, χωρίς να νιώθει τίποτε.

Μόνο ντροπή. Αυτή η λέξη στριφογύριζε στο μυαλό της, φώναζε, επέμενε πεισματικά να υπάρχει. Η Λήδα ντρεπόταν το ίδιο της το παιδί, ένιωθε γυμνή μπροστά στην Ερωφίλη κι αυτό ήταν το χειρότερο. Γιατί η κόρη της κατάλαβε επιτέλους πόσο αδύναμη ήταν.

Μετά από λίγη ώρα κι Αφού επιτέλους κατάφερε να σκουπήσει τα δάκρυα που έτρεχαν στο πρόσωπο της, είδε τον Ερνέστο να την πλησιάζει.