Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 19

Άνοιξε τα μάτια της πολύ αργότερα, σ' ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Είχε τη Λήδα δίπλα, να τη κοιτάζει δακρυσμένη. Πήγε να πει κάτι αλλά σταμάτησε, περίμενε πρώτα να της μιλήσει η αδερφή της.

-Λιποθύμησες, σε φέραμε εδώ. Πως νιωθεις;

-Όχι καλά. Ο Δημήτρης; Που τον έχουν, είναι εντάξει;, ρώτησε αμέσως.

Η Λήδα την κάρφωσε με τα μάτια. Ενώ πριν την κοιτούσε χωρίς να την βλέπει, τώρα στ' αλήθεια την κοίταζε. Θλιμμένα.

-Όχι, Ρεβέκκα, ο Δημήτρης δεν είναι εντάξει.

-Δηλαδή; Δεν έχει συνέλθει ακόμα;

-Όχι, ακριβώς.

-Μίλα μου, τι έγινε; Τον βρήκα στο σπίτι του, μέσα στα αίματα τρόμαξα πάρα πολύ. Που τον έχουν;

-Ο Δημήτρης... πέθανε.

-Με κοροϊδεύεις έτσι; Έλα, πες που είναι., απάντησε η Ρεβέκκα κι όμως η φωνή της έτρεμε.

-Ρεβέκκα, ο Δημήτρης πέθανε! Δεν σου κάνω πλάκα!, απάντησε με παγερό ύφος η Λήδα.

Η αδερφή της έμεινε να τη κοιτάζει, σαν να μην καταλαβαίνει. Ξαφνικά, τα μάτια της γέμισαν δάκρυα.

-ΤΙ ΛΕΣ; Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ,  ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ!, ούρλιαξε.

-Βρίσκεται στο νεκροτομείο...

Η Ρεβέκκα έκανε να σηκωθεί, μα παραπάτησε.

-Αδερφή! Έλα γρήγορα, ξύπνησε., φώναξε η Λήδα κι αμέσως εμφανίστηκε στο δωμάτιο μια νοσοκόμα με ηρεμιστική ένεση.

-Περάστε έξω, παρακαλώ., της είπε.

Όμως η Λήδα παρέμεινε καρφωμένη στη θέση της. Μέσα μπήκε και ο γιατρός για να βοηθήσει τη νοσοκόμα να κάνει την ένεση, καθώς η Ρεβέκκα ούρλιαζε και προσπαθούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι.

-Εγώ...εεε...εγώ φταίω Λήδα. Αν τον... εί...χα βρει πιο νωρίς. Θα τον εί...χα σώ...σω...σει., ψέλισε η Ρεβέκκα λίγο πριν βυθιστεί σε έναν βαθύ ύπνο.

Η αδερφή της την κοίταξε παγωμένη. Κι ύστερα αποχώρησε από το δωμάτιο χωρίς να πει κουβέντα...

                                                                                                      ***

-Πως είναι;, ρώτησε ο Αλέξανδρος τη Λήδα, συγκλονισμένος ακόμα από τα γεγονότα που συνέβησαν.

-Χάλια. Μόλις της έκαναν μια ηρεμιστική, θα ξυπνήσει μετά από ώρες.

-Τι σου είπε;