Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 28

Δεν σκόπευε να περιμένει μέχρι μεθαύριο. Σήμερα το βράδυ θα πήγαινε στο σπίτι της κυρίας Μάρως και θα τελείωνε μια και καλή μαζί της. Η δουλειά θα γινόταν στην εντέλεια, προσεγμένη και μελετημένη από όλες τις πλευρές. 

Έβγαλε το μαχαίρι του Αντρέα, από το βιβλίο και το κοίταξε καλά καλά.  Εκείνο το μαχαίρι ήταν ποτισμένο με το αίμα του, είχε κάτι από εκείνον. Ότι απέμεινε από τον Αντρέα, ήταν αυτό το αντικείμενο. Και δεν θα το αποχωριζόταν ποτέ της, όσο ζούσε, ότι κι αν συνέβαινε.

Το έσφιξε στην παλάμη της μέχρι που να νιώσει τη λεπίδα να πονάει το δέρμα της. Ωραία. 

Μη φανταστείτε ότι ήταν καμία ηλίθια, με την κλασσική σημασία της λέξης. Υποψιαζόταν ότι μπορεί η Μάρω να άνοιγε το στόμα της δεξιά και αριστερά, άλλωστε γιατί να συμφωνήσει τόσο γρήγορα μαζί της, στο θέμα των χρημάτων, αν δεν κρυβόταν κάτι από πίσω; Η Ρεβέκκα είχε υποψιαστεί ότι ίσως πρόκειται για κάποια παγίδα, για να είναι όμως σίγουρη ότι δεν θα συμβεί κάτι απρόοπτο, αποφάσισε να τελειώνει σήμερα μαζί της.

Η όλη μέρα κύλισε με κανονικούς ρυθμούς, το απόγευμα ο Δημήτρης ήρθε στο σπίτι της. Φερόταν περίεργα, δεν πολυμιλούσε και κοιτούσε συνέχεια το ρολόι του. 

-Ρεβέκκα, θέλω να σου δώσω τα κλειδιά του σπιτιού σου. Δεν το θεωρώ σωστό να έρχομαι, χωρίς να σ' ενημερώνω. Θα χτυπάω κανονικά το κουδούνι., της είπε.

-Μα, εμείς Δημήτρη είμαστε ζευγάρι, σε λίγο θα παντρευτούμε! Δεν με πειράζει που μπαίνεις έτσι στο σπίτι μου, σιγά το πράγμα. Κράτα τα κλειδιά, σε παρακαλώ.

-Μα...

-Δημήτρη! Είπα κράτα τα, δικά σου είναι. Πες ότι συμβαίνει κάτι σοβαρό, να μην έχεις κλειδιά να μπεις μέσα; Για σκέψου το κι αυτό.

-..., εκείνος δεν μίλησε. Απέφευγε να την κοιτάζει και έδειχνε να σκέφτεται κάτι.

-Αλμπέρτα! Αλμπέρτα, θα μου φέρεις λίγο τη τσάντα μου, από πάνω; Μ' ακούς; Αλμπέρτα;, φώναξε.

-Δημήτρη, πάω να την βρω, πρέπει να είναι στην κρεβατοκάμαρα μου. Αμαν, πια κουφάθηκε; Περίμενε μισό λεπτό.

Ο Δημήτρης μόλις την είδε να εξαφανίζεται σηκώθηκε από τον καναπέ και άνοιξε βιαστικά το πρώτο συρτάρι της βιβλιοθήκης. Έβγαλε από την τσέπη του τα κλειδιά για το σπίτι της Ρεβέκκας, τα άφησε εκεί.

Δίπλα ακριβώς όμως, μέσα στο συρτάρι υπήρχε ένα βιβλίο, που πρώτη φορά έβλεπε στη ζωή του. Ήταν 'Το Υπόγειο' του Ντοστογιέφσκι.