The Welsh Maiden

Kabanata 38

The Welsh Daughter

Nothing will ever prepare you for when the day when someone comes into your life that will take your heart by surprise and you found yourself screaming loudly inside.

Soon you will see that little person in flesh and it will change your life forever. It scares you, but at the same time, it gives you a homelike feeling.

At exactly three in the morning, Jade's water broke.

Hindi ako mapakali at para akong sirang plaka na paikot-ikot sa kwarto.

"God it huuurts!" Sigaw ni Jade na mas lalong nagpakaba sa'kin. That was when the real pain started. Hirap siyang huminga dahil sa sobrang sakit.

Wala pang limang minuto ay dumating na ang ambulasya na tinawag ni tita. Sinubukan kong buhatin si Jade kahit nanghihina din ang mga tuhod ko.

We arrived at the nearest hospital at 3:15 and Jade is in so much pain.

Halos maiyak na rin ako habang pinagmamasdan siya. Wala naman akong magawa dahil kailangan niyang maramdaman ang sakit bago mailuwal ang sanggol.

"I caaan't! Oh God it huuurts! Altheaaa!" She screamed.

She was holding my hand as if her life depends on it. Ramdam ko rin ang sakit sa pagkakahawak niya palang sa'kin habang papasok kami ng delivery room.

Nakita ko naman agad ang mama niya na papasok din ng silid kasama ang tatlo pang doktor.

They let me wear a mask and a hospital gown before entering.

Nang makita ako ni Jade ay inabot niya agad ang kamay ko. Naka-posisyon na rin ang katawan niya sa panganganak.

"Anak you have to push a little harder okay?" Her mom said. "You can do it Jade"

Pumwesto na ako sa tabi niya. Sobrang pawis na pawis na si Jade at pabilis ng pabilis na ang paghinga.

"Okay sweetheart, this is your green light... push!"

Sa pag-iri ni Jade ako naman ay napapapikit dahil ramdam ko ang sakit.

"Althea! Love!" Jade was breathless as she goes on with another push.

"I can see the baby's head!" Sabi ng ina niya. "You're doing great Jade, just another push!"

There she goes again.

Nanlalata na ang braso ko sa pagkakahawak niya pero hindi ko na naramdaman ang sakit. I was more concerned about the intense pain she's having.

"Push more gently and slowly anak, just one more"

At iyon ang naging hudyat na ito na ang huling araw ng paghihirap niya. We're about to meet our little angel.

As Jade gives her all, releasing all the pain one last time, the baby's full body emerge and the room is finally filled with loud cries.

"She's gorgeous love" I kissed her gently on the forehead.

Huminto na sa pag-iyak ang sanggol. Napangiti sa'kin ang ina ni Jade habang papalapit sa amin.

As her mother brought our baby on Jade's chest, doon na ako napaluha. Seeing them both healthy and alive, napapatanong nalang ako sa sarili ko kung ano ang ginawa kong tama para mabiyayaan ng ganito.

Jade probably noticed my happy tears, hinawakan niya ang kamay ko at pinalapit pa sa kanya ng kaunti.

"Here, hold her."

"Jade I-I can't, hindi ko alam kung pano -"

"It's okay, she's your daughter love, don't be scared."

Inalala ko nalang kung paano ko kinarga ang anak ni Abby noong kasal nila.