☆COMPLETED☆
WINNER OF BEST BOOK AWARDS 2017. 1st place in Fantasy.
#144 in Fantasy.
#208 in Fantasy.
#229 in Fantasy. (12-25-17)
Highest Ranking: #144 in Fantasy.
Isang estrangherang matanda na
kay talim ng titig at ubod ng sungit.
At isang maga...
"Psst.. Ikumigalitkabasakin? Sorry na." panimulang pangungulit ko kay Ikumi.
"Pwedeba Phoenix, TANTANANmona ko. Please lang! Kaninaka pa!" singhal nya sa akin.
"Mukhangsobrangakitangnagalit. Sorry. I don't mean to pissed you off. Gusto ko langkasinalagimoakongpinapansin. As I've said, I like you. I really do. Perosasobrangkulit ko naubos ko angpasensyamo. Hayaanmobukas, hindinakitagagambalainpa. PatawadIkumi ko."
Mahabang paliwanag ko sa kanya habang naka-yuko. Naiiyak na 'ko. Sumobra na ba ako't inis na inis sya sakin?
Pagkasabi nun ay pinunasan ko na ang nangigilid kong luha, mahirap na, baka makita pa nya. At dali-dali akong umalis.
******
Nasaan ako ngayon? Hindi ako sigurado or let me say na hindi ko talaga alam. Hindi kasi ako pamilyar sa lugar nila master dahil nga iginuhit nya lang ako. At di ko namalayan na dito ako dinala ng mga paa ko.
Natagpuan ko ang sarili ko sa isang .. Park ba ang tawag dito? Siguro, dahil may signage akong nakita. Maraming matatayog na puno, mga naka-hilerang bench, mga poste ng ilaw, isang fountain na naka-pwesto sa gitna ng parke at palaruan sa bandang kanan.
Kaagad akong umupo sa isang bench. Ako lang ang mag-isang nandito. Hindi ako takot dahil may ilaw naman. Sakto! Kailangan ko munang makapag-isip-isip.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ano pa ba ang iisipin ko? Walang iba kung hindi ang galit sa akin ni master Ikumi. Mananatili muna ako rito ng mga ilang oras. Palilipasin ko muna ang init ng ulo ni Ikumi ko. At sana naman pagbalik ko, magka-ayos na kami.
Kasi naman! Di ko mapigilan ang kulitin sya. Ang ganda nyang tingnan. Para syang anghel at waring kami lang ang nasa paligid kapag kasama ko sya. Yung tipong parang slowmoang bawat kilos nya. Ang bawat pag-ngiti, pagsimangot at pagsasalita nya, LAHAT! Parang kulang ang araw ko kapag hindi ako nakapagpapansin sa kanya. But the sad thing is, mukhang ayaw nya sa sobrang hyper na taong tulad ko.
"Ano bang dapatkonggawin?" tanong ko sa sarili ko. Naguguluhan ako. Paano ko ba sya mapapa-amo? Yung di na nya ako susungitan ng sagad? Paano?
Nanatili lang akong tulala, walang imik at nag-iisip ako ng paraan kung pa'no kami magkaka-ayos ni Ikumi habang sinasamyo ang sariwang hangin dito sa park.
Author's Note: Thanks to all Pentastic readers. Saranghae.💕