a trip to London... (one direction fanfic, Dutch)

Chapter 7

Hey! Hier even een kort stukje, ik heb een beetje haast, waar wou het wel graag schrijven. Ik vind het wel een leuk hoofdstuk! xoxo

Nina P.O.V.

De volgende ochtend rolde ik letterlijk uit mijn bed. Ik stond op en zag Niall liggen. O ja. Vergeten. Ik liet hem nog maar even slapen en ging me alvast douchen. Snel deed ik de badkamerdeur op slot en zette ik de douche aan. Ik begon me uit te kleden, totdat iemand aanklopte. Het was Zara. En ze klonk niet echt lekker. Ik liet haar binnen, maar liet de douche aan staan, zodat de jongens ons niet konden horen. Ze had de hele nacht liggen huilen zag ik.

"Zara, wat is er? Je ziet er vreselijk uit!"

"Nou, bedankt." En ze moest lachen.

"Heeft Zayn je pijn gedaan?"

"Nee, Zayn is geweldig. Alleen, Nien, ik bedacht me iets. Vrijdagavond gaan we alweer terug. Het is nu woensdag. We moeten nog 3 dagen ook nog met de klas activiteiten doen." Shit. Ik was het helemaal vergeten. Op dat moment, brak Zara.

"We gaan weg van ze! Jij van Niall en, ahum, Louis en ik van Zayn. Ze zullen ons gaan vergeten. Er zijn duizenden knappere meisjes en het zijn internationale popsterren en nog tieners. We zullen alleen maar een herinnering blijven." Ze had gelijk, ik kon er ook niks aan doen. Okee, we wilden allebei in Londen gaan studeren, maar dat was pas over een half jaar (met zomervakantie meegerekend, dan zou ik nog in Nederland zijn met mijn familie) maar zij gingen natuurlijk ook overal heen, Amerika, en andere landen in Azië misschien wel.

"Heb je het er met Zayn over gehad?" Vroeg ik.

"Natuurlijk. Hij zei dat ze ons nooit zouden vergeten, maar dat kunnen ze ons niet beloven en bewijzen." Op dat moment ging mijn telefoon. Goeie timing.

"Hello?"

"Hi babe, it's Louis. Can we talk this afternoon, alone? Om half 4 bij dat cafe weer okee? Ik heb wat voor je."

"Okay Louis, see you then." En ik hing op. Great. Het werd nog lastiger voor ons.

"Okee Zaar, jij gaat de jongens wakker maken en ik ga me aankleden. Je laat ze weggaan, want als Anna of Isabelle het merkt weet de hele klas het meteen. En de leraren ook (Anna en Isabelle waren onze roommates.) en dan zijn we echt dood." Ze rende de badkamer uit en ik deed hem weer op slot. Eerst douchen, en mijn gedachten even op orde zetten.

***

Toen ik de kamer weer binnenkwam, was iedereen weg, behalve Zara, maar die rende snel de badkamer in. Ik ging op mijn bed liggen, ik moest even goed helder nadenken. Toen Zara klaar was, gingen we de stad in met de klas. Naar de Big Ben en  nog meer van die gebouwen en belangrijke straten. Ik vond het een geweldige stad. Het liefst wou ik er meteen gaan wonen. In het centrum, in een appartementje. Samen met Zara. Zara had ook een geweldige tijd. We liepen de hele tijd samen, fluisterend en lachend. Ik was ook met mijn domme hoofd mijn telefoon in het hotel vergeten, wat Zara hilarisch vond. Anna en Isabelle kwamen met ons lopen. We hadden het over One Direction. Ik vond alles grappig die dag. Als ze over Niall, Louis of Zayn begonnen, lagen Zara en ik alweer bijna op straat van het lachen. We waren waarschijnlijk zo druk, omdat we niet om konden gaan met onze gevoelens, en de waarheid die we vanochtend eindelijk pas inzagen. Opeens riep Anna heel hard.

"O MY GOD. HET IS ONE DIRECTION!!!" Ik verstijfde. Ik had Louis en Niall nog niet samen gezien na het cafe. En dus ook niet na de val, de kus, en deze nacht (er was niks gebeurd verder hoor ;) ) Zara zag het, maar zij hoefde zich nergens druk om te maken. Zij had Zayn. De meiden renden op ze af en ik stond daar alleen. Gyan sloeg een arm om me heen.

"Ik ben blij dat jij hier niet zit te fangirlen." Ik moest lachen.

"Geloof me, in mijn hoofd is het HEEL druk." Maar niet om de reden die hij dacht. Ik zag Louis op mij af komen.

"Hi sweety" Gyan keek me raar aan.

"Ken jij hem?"

"Jup. Ik ga, Gy. Ik zie je zo wel als we hier weer weggaan. Dan vertel ik je alles." Aan Gyan kon ik alles vertellen, hij was een broer voor me. Ik liep naar Louis.

"Who was that?" Hij keek me met grote ogen aan.

"Oh, that's my brother." Grapte ik. Het voelde wel zo, alleen we zagen er totaal verschillend uit.

"Haha, okay. Let's go to the boys." En hij sloeg zijn arm om me heen. We liepen naar de rest en ik zag Niall naar me kijken. Toen onze blikken elkaar kruisden, keek hij snel naar de grond. Ik voelde me echt een slet. Ik zag Anna en Isabelle naar mij en Zara kijken. Zara was natuurlijk alweer aan het knuffelen met Zayn. Ik voelde me niet zo lekker. Overal stonden nu mensen, omdat ze hadden gehoord dat One Direction er was. Het was warm, druk en benauwd. Dingen die niet goed samen gaan bij mij. Ik hoorde alleen maar wazige stemmen. En voor ik het wist, was alles zwart.

***

"Nien, Nien, kun je me horen?" Mijn ogen gingen langzaam open. Zara keek me aan.

"Oh gelukkig. Je bent bij bewustzijn." Waar was ik? Ik keek om mij heen en zag alleen maar apparaten en witte spullen. Zoals stoelen en tafels. Ik voelde aan mijn hoofd. Het bonkte enorm. Ik voelde een verband.

"W... Wat is er aan de hand? Wat is er gebeurd?"

"Je bent flauw gevallen. Je kreeg te weinig lucht." Ik moest hard nadenken. Dat was ik even vergeten.

"Ik weet het niet meer."

"Rustig maar, je krijgt het wel terug. De dokter zei dat je een flinke klap hebt gemaakt. Je bent wat kwijt. Je weet dat we met school in Londen waren, en dat we Niall, Zayn en Louis kennen?" Ja, dat wist ik nog wel. Het laatste stukje ontbrak nog. Waarschijnlijk het ongeluk van vanmiddag alleen. De dokter kwam binnen.

"Everything is okay now. Maar we willen je nog even hier laten. Een paar dagen. Ga maar proberen te slapen." Zara ging weg. Ik was alleen. Maar ik wilde weten wat er was gebeurd! Alleen was ik te moe. Ik ging maar slapen, wie weet kreeg ik alles weer terug. Die nacht had ik een vreselijke nachtmerrie.