a trip to London... (one direction fanfic, Dutch)

Chapter 9

Heee, trouwe lezers! :) We hebben gemerkt dat er wat foutjes in het verhaal zitten. We gaan binnenkort het hele verhaal ff scannen en alle fouten eruit halen, als je nog fouten ziet, kun je ze dan even doorgeven? Verder hopen we dat jullie het verhaal een beetje leuk vinden. :) Hier komt chapter 9! Het is wel kort, want voel me niet zo lekker vandaag, sorry!

***

Nina P.O.V.

Ik deed mijn ogen open. Niall zat naast me en Zara zat op het uiteinde van het bed. Louis stond in de deuropening, en Zayn stond op de gang, die zat wat te drinken te bestellen en zijn haar bij te werken. Tja, het blijft toch Zayn. Zara sprong gelijk op.

"Nien, hoor je me? Gaat het? Heb je nog veel pijn?"

"Welke dag is het?" Vroeg ik als eerste.

"Vrijdagavond. Maar maak je niet druk, we blijven hier langer, want je moet in het ziekenhuis blijven. Je ouders komen ons zondag halen, ik blijf hier bij je."

"Ik wil uit bed, ik voel me goed. Ik ben in Londen en wil nu ook gewoon de stad zien." Niall duwde me terug.

"Jij blijft gewoon hier. Je gaat nergens heen. Je ligt niets voor niets hier, anders kon je nu allang terug naar Nederland en naar de stad."

"Ehm, nee. Ik ga gewoon." En ik stond op. Alleen ik wankelde meteen al weer, dus ging maar snel weer in bed liggen. Opeens zei Louis iets.

"Hee, Niall, Zara, kan ik even alleen met Nina praten?"

"Yeah, ofcourse man.." En ze verlieten de kamer. Louis ging op mijn bed zitten en begon.

"Hee, gaat het al beter? Waarom heb je niet eerder verteld dat je Niall leuk vindt?" Ik schrok. Shit, hoe wist hij dat? O ja. Zara had verteld dat ik heel hard schreeuwde in mijn slaap. Waarschijnlijk eas dat iets met Niall, dus heeft hij dat gehoord.

"Ehm, tja. Ik wou het zeggen, alleen ik dacht dat je mij leuk vond, dus wou het niet zeggen."

"Ik vond je ook leuk. Maar ik zie dat je veel beter bij Niall past. Dus had je het gewoon moeten zeggen. Ga maar slapen, morgen mag je misschien al je bed uit. Dan kunnen we nog even Londen zien." Toen ik dat hoorde, ging ik snel proberen te slapen. Ik wou nog zo graag de stad in.

***

De volgende ochtend kwamen de jongens al de kamer in stormen. Ze gaven me allemaal voorzichtig een knuffel en Harry had een cadeautje mee. Het was een knuffel. Ik vond het echt lief en gaf hem nog een knuffel. De dokter kwam binnen en zei dat het al veel beter ging. Ik mocht vandaag mijn bed uit, als ik om het uur even ging zitten, om uit te rusten. Ik jaagde de jongens weg en ging eerst lekker lang douchen, en me daarna aankleden. Toen ik klaar was, liep ik naar buiten. Ze stonden al op me te wachten. We klommen een busje in en de jongens namen ons mee naar een heel ander deel van Londen, naar parken enzo. Toen we uitstapten, pakte Niall me hand.

"Gaat het al wat beter?" Ik glimlachte en kneep in zijn hand.

"Ja, dank je." We liepen het park in en gingen ergens zitten. De mensen hier waren zo chill. Ze wezen wel op de jongens, maar kwamen ons niet vervelen. Totdat er wat buitenlandse mensen aan kwamen. Ze zagen ons zitten en gilden heel hard. O God. Liam had het al snel door en we gingen naar een rustiger plekje. We zaten lekker, en ik lag met mijn hoofd op Nialls schouder. Flits. Er stond een man met een grote camera voor ons. Die had ons vast gevolgd. Ik schrok en stond op. Ik liep snel weg, naar het busje. Mensen hadden gezien dat ik met Niall was en wezen naar me. Toen ik langs een meisje van ongeveer 14 liep, hoorde ik iets wat ze net te hard zei.

"Zij denkt zeker dat ze de vriendin is van mijn Niall. Is ze gek ofzo? Mocht ze willen." Ik keek de meisjes aan en moest bijna huilen. Leuk, verliefd zijn op een beroemdheid. Toen ik in het busje zat, moest ik huilen. Er werd op de deur geklopt, en Zara kwam binnen.

"Wat is er?"

"Wat denk je, ik krijg nu al allemaal haat! Morgen weet heel Londen het en net toen ik hierheen liep, hoorde ik meisjes over me praten alsof ik een hond ben. Ik wil gewoon naar huis!" Zara nam me beet.

"Je bent hier nog een dag, maak er dan het beste van! Als je zondag naar huis gaat, zie je Niall misschien een halfjaar wel niet." Ze heeft gelijk. Ik liep achter haar aan naar buiten, weer naar de rest.