Uyumsuz | A Divergent Fanfiction 1

Uyumsuz

Bölüm1:

"Hepimiz büyük bir tehdit içerisindeydik ve açıkça söylemek gerekirse kaybolmuş vaziyetteydik. Yaşadığımız bu şey hepimize büyük dersler vermişti fakat bozulan sistemi güçlendirmek yetmezdi. Eğer bir sistem aldığı ilk darbede böylesine büyük bir yıkımı önleyemiyorsa yeni bir düzen kurulması kaçınılmazdı. Bunu herkes görebiliyordu. Bu yüzden o dönemin liderleri bu gibi toplumsal olaylara bireysel farklılıkların sebep olabileceği kanısına vardılar ve bugünki, hepimizi bir arada tutacağına inandıkları toplumun beş büyük erdemi yansıttığı sistemin temellerini attılar.Böylece her yıl on altı yaşına gelen gençler kendi benlikleri doğrultusunda Bilgelik, Cesurluk, Fedakarlık, Dürüstlük ve Dostluk olmak üzere beş topluluktan birini seçmeye mecbur bırakıldılar. Sistem kurulduktan kısa süre sonra ailevi bağların tehdit olabileceği düşüncesiyle "kandan önce topluluk" yasasını kabul ettiler ve bugünki, hem kendi benliğimizi yansıtan hemde toplumsal düzeni mükemmel bir şekilde koruyan bu yeni düzeni oluşturdular."

Bugün bilmem kaçıncı kez okuduğum paragrafa tekrar bir göz atıyorum. Saatin kaç olduğu hakkında bir fikrim yok. Fakat bacaklarım uzun süredir burada olduğumu haber verircesine uyuşmuş. Gözlerimi bir kaç kez açıp kapatıyorum. Yaptığım bu hareket başımın ağrısını birazda olsa hafifletiyor. Ama bu gece rahat uyumak istiyorsam etkili bir ağrı kesici almam gerektiğini çok iyi biliyorum.

"Clair?"

Dave'in içimi ısıtan sesiyle arkamı dönüyorum. Üstündeki Bilgelik mavisi gömleği siyah gözlerini ortaya çıkarmış.

Nefesim kesiliyor.

"Evet?" diyorum.

"Eveleyn" diyor. "Seni çağırmış. Benden haber vermemi istediler." Aklım karışıyor. Eveleyn Boul beni neden çağırıyor olabilir ki? Sonuçta o Bilgelik'in başkanı.

Benimle görüşmesini gerektirecek ne olabilir?

"Neden?"

"Bilmiyorum. Belki de simülasyon testinle ilgilidir. Beni de bugün çağırdı."

" Simülasyon testi mi?"

Dave kafasını sallıyor. Daha fazla açıklama yapması için ona bakıyorum ama o omuz silkmekle yetiniyor. Neden simülasyon testiyle ilgili olduğunu düşünüyor merak ediyorum.

"Simülasyon testiyle ne ilgisi var ki? Bu konuda görevli ben değilim." diyorum ama kelimeler ağzımdan çıkar çıkmaz bir şey kafama dank ediyor. Vücudumu bir ürperti yalayıp geçiyor. Acaba Eveleyn öğrenmiş olabilir mi?

"Beni bu yüzden çağırmış." derken bana yol veriyor ve uzun kütüphane koridorundan kapıya doğru ilerlemeye başlıyoruz.

"Ne konuştunuz ki?" Sormamda sakınca görmüyorum. Dave bana her şeyini anlatır. En azından öyle umuyorum.

"Fazla uzun ve fazla sıkıcı." diyor. Derin bir nefes alıp bırakıyor. Gergin olduğunu anlayabiliyorum. Son birkaç gündür her durumda soğukkanlılığımı korumaya çalışan ben bile endişeliyim. Yarın hayatımızın geri kalanında yaşayacağımız topluluğu belirlemede büyük bir adım atacağız. Sanırım bu durumda olan herkes endişelidir.

En azından topluluğunun değişebileceğine inananlar.

"Peki." diyorum. Farklı bir zaman olsa üstüne gidip istediğim cevapları harfi harfine alırdım fakat Dave fazlasıyla gergin. Normalde her zaman gülümser. Öyle ki onun birkaç kez Dostluk'a ait olduğunu düşündüğüm bile oldu. Ama topluluk seçimi onu fazlasıyla korkutuyor, bunu dile getirmesede gözlerinden okuyabiliyorum.

Dave doğru kararlara her zaman çok önem verir.

Üst kata çıkmak için asansöre doğru yöneliyorum fakat Dave duruyor.