Uyumsuz | A Divergent Fanfiction 1

Bölüm 36

 Yeni bölümü söz verdiğim günden bir önceki gün yayınlıyorum , kıymetimi biiin ^^. Bölüm sonunda vote ve yorum yapmanızı içtenlikle rica ediyorum ve bu konu da bana anlayış göstereceğinizi umuyorum . Hikayeyi takip ediyorsanız , tüm bu vote ve yorum sayıları ikinci kitabın çıkışını kesinleştirecek . Bu yüzden HER BİRİ BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ . Lütfen görmezden gelmeyin . 

 DipNot : Yeni bölümün Salı günü gelmesi muhtemel :) . Ayrıca multimediadaki Clair.

       İlk başta dalga geçtiğini düşünüyorum. Fakat Dave ' in yüzündeki ciddiyet söylediklerinin doğru olduğunu söylüyor gibi duruyor. 

            " Ne demek Eveleyn değildi ? " diyorum sesimin yükselmesini umursamayarak. " Ablamı bir kaç haftadır görmedim diye onu tanıyamayacak değilim. "

           Kolunu çekmesine izin veriyorum. " Açıklayacağım. " diyor çevresine bakınarak. " Ama şimdi gitmem gerek. " 

           Cevap vermeyince duraksıyor. " Gece olunca bilişim odasına gel. Her şeyi anlatacağım , yemin ederim. Ama şimdi gitmem lazım. Gecikiyorum. "

          Her ne kadar her şeyi hemen öğrenmek için yanıp tutuşsamda Dave ' in haklı olduğuna karar verip başımı sallıyorum. " Tamam."  diyorum sessizce. 

       O da başını sallayarak koşmaya başlıyor. Arkasından bakakalıyorum. 

        -----------------------------------------------------

                Günün geri kalanı oldukça sıkıcı ve monoton geçiyor. Cevapsız sorular beni deli ederken , tüm günü yatakhanede pinekleyerek geçiriyorum. Dave ' in söyledikleri , Wes ' in itirafı , Parker ' la olan ilişkim ve daha pek çok şeyi düşünüp duruyorum. Ve sonunda bir şekilde akşam yemeğine kadar uyumayı başarıyorum.

            " Neden öylece götürdüler ki ? " diyor Sam , hamburgerinden bir ısırık alırken. " Üstelik hiçbir açıklama yapmadan ? "

       " Bilmiyorum. " diye yanıtlıyorum sıkıntıyla. Hamburgerimin arasına ketçap sıkıyorum. " Konuyu kapatabilir miyiz ? "

       Sam anlayışla başını sallıyor. Rose konuyu değiştirmek ister gibi " Dave yine mi gelmedi ? " diye soruyor. Sabahki manzarada olduğu yanındaki boş sandalyeyi işaret ederek. " Nedenini bilen var mı ? "

      " Onu en son Wes ' le gördüm. " Sam ' in sesi , ağzında lokma olduğu için boğuk çıksada onu duyuyorum. 

      " Wes ' le mi ? " diye soruyorum anlamayarak. Aklıma tekrar , Dave ' in itirafı gelince nedenini merak ediyorum. Bu konuyla ilgi olabilir mi ? , diye düşünsemde Wes ve Dave ' in bu işte nasıl bir parmaklarının olduğunu çözemiyorum.

       " Konuşuyorlardı. " diye yanıtlıyor , lokmasını yutarken. " Bölmek istemedim. "

           " Son günlerde çok dalgın ve tuhaf davranıyor. Bahse girerim akşam yemeğini unutmuştur. "

              İki birlikte gülerken cevap vermeden hamburgerimi yemeye odaklanıyorum. 

       -------------------------------------------------------

                 Yemekten sonra Rose ve Sam ' i atlatmayı başarak Parker ile sözleştiğimiz gibi onun odasına gitmek için yürümeye başlıyorum.

           Odasının yolunu hatırlamaya çalışırken aklımdaki tüm soruları , kuşkuları , endişeleri ve korkuları arkamda bırakıyorum. Kısa süre sonra kendimi odasının önünde buluyorum. Derin bir nefes alıp kapıyı tıklatıyorum.