Uyumsuz | A Divergent Fanfiction 1

Bölüm 39

   Multimediadaki bölüm şarkısıyla okuyabilirsiniz :) . Ayrıca sizden çok içten bir şekilde , bölüm hakkındaki teorilerinizi , finalin nasıl olacağına dair olan düşüncelerinizi , hangi karakteri sevip sevmediğinizi , çiftlerle ilgili görüşlerinizi belirttiğiniz yorumlarınızı bekliyor olacağım. Beni kırmayacağınızı umuyorum , lütfen gerçekten tüm bunları merak ediyorum :) ^^.

Sonradan eklenen bayram notu : Hepinizin Kurban Bayramını en güzel dileklerimle kutluyorum. İyi bayramlar :) .

       İyi okumalar !

    Aradan oldukça uzun bir zaman geçiyor. Her şey başlamadan hemen önce zaman kavramını yitiriyorum. Korkunç görüntüler zincilerini , kırıp beni adeta yerle bir ediyor. Kendimi , oldukça eski bir otobüsün içinde seyahat eden yolcular gibi hissediyorum. Bir şeyler , herhangi bir şeyler hatırlayabilmek adına bir kaç silik anıyı elimde tutmaya çalışıyorum fakat o kadar hızlı kayboluyorlar ki ipin ucunu kaçırıyorum. Belirisizlik her tarafta kol gezerken ben bunu durduramıyorum. Bir de tüm bunların üstüne hissizlik yayınlınca her şey , içinden çıkılması zor bir hal alıyor. Yine de mücadele ediyorum. Ne için ya da nasıl mücadele ettiğimi bilmiyorum. , hiçbir şeyin net olmadığı bu dünyanın bir parçası olmaktan kurtulmak için büyük bir çaba sarf ediyorum. Her şey anlamsız geliyor , bunu nasıl durduracağımı bilemediğim hissizlik hissini bedenimi ele geçirirken direnmekten vazgeçiyorum. 

       Acı , beni içine çekiyor , silikleştiriyor , yok ediyor. 

         Ve birden tüm bunlar bitiyor. 

            Ne olduğunu bile anlayamıyorum , her şey o kadar çabuk olup bitiyor ki ne yapmam gerektiğine karar vermek bir yana dursun kendimde parmağımı dahi oynatacak güç bulamıyorum. Savunmasızlık hissine direnmek zor oluyor , hele ki çevreden kulağıma gelen tıkırtılar benim bu hisse direnmemi sağlayan tek şeyken. Gerçek hayatla hayaller arasında bir çizgide yürüyormuş gibi hissediyorum.

         " Ah. "

        Ağzımdan belli belirsiz bir inleme kaçarken sesin sahibi olduğuma inanmak oldukça zor oluyor  çünkü bu ses o kadar cılız çıkıyor ki duyulduğundan emin olamıyorum.    

         Florasan ışıkları gözlerimi açmamı zorlaştırıyor. Göz kapaklarım ne kadar denersem deneyeyim parlak ışığa karşı duramıyor. 

       Bir şeyin üstünde yatmış süzülüyormuşum gibi hissediyorum. Tekerlek tıkırtılarının belli belirsiz seslerini duyuyorum fakat etraf bunun dışında oldukça sessiz duruyor. 

          Ve daha fazla uyanık kalamadan tekrar bayılıyorum. 

   -----------------------------------------------------------

              " Clair ? Beni duyabiliyor musun ?  "

           Üşüdüğümü hissediyorum. Bir kaç heyecanlı cümle duyuyorum fakat hepsi sanki uzaktan geliyormuşçasına boğuk çıkıyor. Gözlerim aralanıyor , ışık bu sefer gözlerimi acıtmadığı için alışmam daha kolay oluyor. Yavaş yavaş gerçek dünyaya dönerken , tüm o korkunç görüntüler ve sesler etkisini yitiriyor , vücudumun her yerinden ayrı ayrı şikayet ağrıları yükselirken acıyla çığlık atıyorum.

         " Şştt , sakin ol , özür dilerim. Sanırım , ağrı kesici etkisini bir süre önce yitirdi. "

              Cümle bu sefer az öncekine kıyasla daha net ve anlaşılabilir çıkıyor. Cevap vermek istesemde boğazıma oturan can yakıcı yumru buna izin vermiyor.