Uyumsuz | A Divergent Fanfiction 1

Bölüm 40

          ########  Herkese merhabalar , iyi haberlerim var o yüzden burayı okumanızı tavsiye ediyorum ! Fanfic serimizin ikinci kitabının yayında olduğunu söylemekten gurur ve mutluluk duyuyorum :) . Birinci kitabın final olmasına muhtemelen iki bölüm kaldı , iki bölüm sonra bitiyor :) :') . İlk kitap final olmadan ikinci kitabı tanıtım bölümüyle birlikte yayınladım :) . Fanfic serinin ikinci kitabı olan Sınırsız ' a profilimden ya da yorumlara bırakacağım linkten ulaşabilirisiniz ! Dış bağlantılara nasıl ekleneceğini bilmediğim için sizi biraz uğraştıracak kusura bakmayın. Kütüphanenize ekleyebilirsiniz , ve her zamanki gibi yorumlarınızı bekliyor olacağım :') . İkinci kitaba ne zaman bölüm yayınlarım bilmiyorum fakat elimden gelen en kısa sürede yayınlamaya çalışacağım. Desteklerinizi bekliyorum !

    Yorumlarınızı ve votelarınızı bekliyor olacağım ! Sağlıcakla kalın :) .

     Multimediadaki bölüm şarkısıyla okuyabilirsiniz ^^. Ayrıca gifteki Eveleyn. İyi okumalar :) .

          " Ne demek istiyorsun ? " derken sesimin titremesine engel olamıyorum. 

         Rose ' un bakışları bir parça yumuşuyor yine de bu benim için yeterli olmuyor. " Clair , Bilgelik ' te çok kötü şeyler dönüyor. Etrafta asılsız propaganda , dedikodu ne ararsan var. Ve bunların çoğunuda bilgeliktekiler yapıyor.  Direk bize vuruyor. Hükümeti hedef alıyorlar. "

     " Saçmalık ! " Bağırmak istiyorum. " Eveleyn görevinden sırf bu aptal dedikodular uğruna ayrıldı , tüm bunlar bitsin diye ! Yaptığı bu fedakarlığı görmezden gelemem , görmezden gelemeyiz. Çünkü o bunların hiçbirini - "

   Henry , " Biliyoruz , sakin ol Clair. Aklı olan herkes bunların farkında. Fakat amaçları da bu zaten. İnsanların akllarını çelip onları kendi taraflarına çekmek. " diyerek sözümü kesiyor. Sesinde öyle bir sükunet var ki bunun iyi mi yoksa kötü mü olduğunu anlayamıyorum.

      "  Hangi taraf ? " diye soruyorum hayretimi ve öfkemi kusmak istercesine. " Taraf falan yok ! "

      " Bu yıllardır devam eden bir şey sadece açık arıyorlardı. " diyor Rose dalgın bir şekilde , elimi tutarken. " Ve amaçlarına da ulaştılar. "

      " Saçmalıyorsun. " diyorum pes etmiş gibi konuşmasına inanamayarak. Fakat o yanlızca tembel bakışlarını üzerimde gezdirdikten sonra yavaşça pencereye kaydırmakla yetiniyor. 

      " Hükümete saldırmaları bir yana tüm topluluklar ayağa kalktı. Hükümet temsilcileri topluluklardaki güvenlik kontrollerini arttıyor. Adeta savaşta gibiyiz. " Henry derin bir iç çekerken kirli sakalını sıvazlıyor. 

     Şu an için endişelenmem gereken önceliklerin hükümet ya da topluluklar olduğunu düşünmediğim için ailemin güvende olup olmadığını merak ediyorum. Kalbim bir an için korkuyla sıkışırken kötü bir haber duymak istemediğime karar veriyorum. Lütfen iyi olsunlar.

        " Ailem nerede ? "

         " Korkma. " diye fısıldıyor Henry , tebessüm etmesiyle birlikte gözleri adeta yok oluyormuş gibi içe çöküyor. " Annen ve baban burada. "

       Rahatladığımı hissediyorum. Sonra aklıma hala daha nerede olduğumuzu bilmediğim dank ediyor. " Şey , biz neredeyiz acaba ? " 

       " Fedakarlık topluluğunda. " İkinci kez gülümsüyor. " Korkma. Burada güvendeyiz. "

        " En azından şimdilik." diyor Rose dalgınlıkla. Babası onu dürtüyor fakat kızın umrunda değilmiş gibi görünüyor. 

      " Karamsar olma Rose. " diye uyarıyor biraz sert bir tonla. " Bir yolunu bulacağız. "