#cemser Bir başka hikaye :sen ve ben

"seni kimler aldı" II hisse

Koltukta oturmuş, kucağında Meleğin uyuma çabasını izleyen  Hasan yüzünü Hayata çevirdi.
-biliyormusun ,şükürler olsun ki ,biz o gün seni zamanında bulduk Kızım , sen ve Melek evimizin neşe kaynağısınız.Ben karım öldükte Sinanın yine kötüleşeceğini düşündüm ,ama o sizin sayenizde ayakta kaldı , şimdiyse baksana oğlum artık çok iyi durumde.Hatta geçenlerde bana artık iyi olduğuna göre Gizemle evlenmek istediğini bile söyledi .
HAYAT(CEMRE):Bu harika Hasan amca, ama neden mutsuz görünüyorsunuz?

-Kızım Gizem iyi bir kız ama babası için bunu söyleyemem,hatlrlıyormusun burda ilk günlerinde ;senin burda kalmanın kötü fikir olduğunu sürekli dile getiriyordu.Ya kızı bura gelince sana karşı babası gibi davranırsa,senin durumun ortada geçmişi hatırlamıyorsun, ben senin burda kendini mutlu hiss etmeni istiyorum
HAYAT(CEMRE):amca bence babası için kızını yargılamak doğru olmaz ,hem Sinanla Gizem bir birlerini çok seviyorlar.

-Haklısın kızım ,o zaman.......
o zaman bana da onları evlendirmek düşer.Umarım kızı babası gibi değildir.

Düğün günü Sinan ve Gizem mutluyken Hayatın sesine her kes yukarı odaya koşar Hayat(Cemre) kızını hiç bir yerde bulamadığını açıklar.
-Hayat sen sakin ol ! Melek kesin bi yerlerde saklanmış yine oyun oynuyordur.
HAYAT:ama amca ben onu hiç bir yerde bulamıyorum

-Tamam ,biz bakarız Hadi oğlum gençleri topla Meleği aramaya gidiyoruz.

Onlar köyün her yerine baksalarda Melek hiç bir yerde yoktu.
Gizemin babası uzun yıllar Hasanın eskiden kazandığı paralarının yerini bulmaya çalışsa da bulamıyordu.Şimdi kızının fakir görünen ama aslında çok zengin olan aileye gelin gitmesine çok mutluyken, bir engel vardı.O da Hayat ve kızı.O çok iyi biliyordu ki Hasan onları çok seviyor, Meleği kendi torunu olarak görüyor.Yani zamanında biriktirdiği   paranın büyük kısmı ona gidicekti.Bu yüzden adam ayarlayarak Meleği kaçırıyor.Eğer Melek İstanbula giderse annesi de burda kalamaz
Ama bunu Meleği kaçıranlarla konuşurken kızı Gizem duyar ve Sinana, bu işte babasının parmağı olduğunu anlatır.Polisler sonunda Gizemin babasını yakalasalarda Meleği kaçıran adam bulunamaz.O İstanbulda çocukla dolaşmaktan sıkılar ,vad edilen paranın gelmediğini görünce gece kızı yetimhane kapısı önüne bırakı verir.Yetimhane müdürü Meleği, diğer kapı önüne bırakılan kızlardan biri sanar.
Her yıl yetimhanelere aileleri tarafından bırakılan o kadar çoçuk varki....
Evet Hayat kızının bulamayınca , kötüleşir, sürekli evden kaçar , kızını aramaya devam eder.Her defasında Sinan onu bulup geri getirir.Bununla beraberinde Hayatın psikoloji durumu günü günden bozulur .Sürekli uçurumdan yuvarlanmasını ,yüzünü net göremediği adamın onu öldürmek istemesi ,kızın iyice delirmesine sebeb olur.
6  ay sonra
Hasan kişi Hayatın daha fazla üzülmesini izleyemez Sinanla beraber kızı alıp İstanbula ,doktora götürer.
TUNCAY:Merhaba ben doktor Tuncay Nasılsın HAYAT, Hayatdı değilmi?
Doktorun odasında bile Hayat hiç bir şey konuşmadı.Gözlerini köşedeki tabloya dikmiş konuşmuyordu.

HASAN:Doktor iyleşicek mi?

TUNCAY:yaşadıkları kolay değil,ama zamanla her şeyi kabullenicek.Benim iyi bir arkadaşım var; bu meseleyi onunla görüşüceğim.Kabul ederse kızınızı onların hastanesine yatırırız.
Onlar Hayatı (Cemre) arabaya bindirdiler.Yol boyu Cemre kıpırdamadan camdan dışarıyı izliyordu.



Araba çocuk parkının yaklnından geçerken,Cemre bağırdı.
HAYAT:Durdurun arabayı!
HASAN:ne oldu Hayat ?
HAYAT:Melek !!!az önce onu gördüm.
Onlar kızın işare ettiyi yerde durdular.Parkta beyaz elbiseli Melek yaşlarında arkadan ona çok benzeyen bir kız gördüler.Cemre artık ona doğru koşmaya başlamıştı bile.
HAYAT:Melek?!!
Tam sarılırken küçük kızın Melek olmadığını anlayan anne umutları paramparça olmuş halde arabaya geri döndü.
Akşam
Eylül masayı hazırlarken Tuncay ve Serkan konuşmak için koltuğa oturdular.
TUNCAY EEE ?Serkan ne diyorsun?
SERKAN:taman sen hastanın ailesiyle konuş, önce bizde bakalım ,olur değilmi Eylül ?
EYLÜL:tabi aşkım , ama yarın erkenden  işimz var unutma!
SERKAN:tamam
TUNCAY:Eylülcüm evlat edineceğiniz çoçuğu buldunuz mu?
EYLÜL:Tuncay ,biliyorsun bende yetimhanede büyüdüm,benim için fark etmez önemli olan onlara gerçek anne ola bilmek

Sabah
YETİMHANE

MÜDÜRE HANIM:Eylül hanım bakın bu kızı övlatlık istediğinizden eminmisiniz?,kız biraz kendine kapalı , kimseyle konuşmuyor.Sürekli annem beni alıcak diye tutturmuş ,başka da bir şey bilmiyor.
EYLÜL:Evet ben bu kızı istiyorum,kızın bakışları farklı..

Serkan telefonla konuşmak için dışardaydı.Birden ilgisini köşede sakince durmuş diğer çoçuklarla hiç muhattap olmayan kız çekti .Kızın saçları güneşte parlıyor;dudaklarında birşeyler söylüyordu.Kıza yaklaşınca küçük kız kafasını kaldırdı ve mavi iri gözlerle Serkana baktı.Serkan gözlerinin çizgisinden kızın bakışından tuhaf oldu.Sanki bu... bu Cemrenin küçüklüğü gibiydi .

-Olamaz, bu nasıl benzerlik......böyle bir şey mümkün mü?
Serkan kıza biraz daha yaklaştı.Onu daha iyi görmek için eğildi.
SERKAN:neden burda yalnızsın?
MELEK:ben onları istemiyorum, ben annemi bekliyorum
SERKAN:peki,
adın ne senin? Bir adın var öyle değilmi?
MELEK:evet..
SERKAN:söylemeycekmisin?
MELEK:Melek.. adım Melek
Serkan yine sustu.
EYLÜL:Görüyorum artık tanışmışsınız?
SERKAN:Eylül?
EYLÜL:evet Serkan ben düşündüm ve senin de onaylaycağını biliyorum
SERKAN:Ama ,
Eylül biraz konuşa bilirmiyiz.
EYLÜL:tamam
SERKAN:ya Eylül bu kız annesinin onu alıcağını düşünüyor....
EYLÜL:Serkan ikimizde biliyoruz buraya gelen her çoçuk annesinin onu bir gün alıcağını düşünüyor.Lütfen!  bak biz Meleye iyi bir aile ola biliriz,onu mutlu ede biliriz.
O gün Melek yeni ailesine kavuşsa bile gözleri annesini arıyor....kalbi annesinin onu bulucağını söylüyordu....