#cemser Bir başka hikaye :sen ve ben

kavuşma

EYLÜL:demek sonunda bir evin olduğunu hatırladın?!!
Serkan hastaneden eve sabah erkenden gelebilmişti..Bütün gece Cemre yine kendine kıyar diye başında beklemişti.Şimdiyse sabahın beşi ,Serkan kapıyı sessizce açıb, içeri girdiğinde ,gece uyumadığı yüzünden belli olan Eylülle karşılaştı.
EYLÜL:ne oldu ? Cemre seni bu kadar erken mi bıraktı?! Hayret ! Biraz daha kalsaydın,konuşucak çok şeyiniz olmalı!!!!
SERKAN:Eylül Yeter ! Sonra konuşuruz, ben çok yorgunum;uyuycağım!
EYLÜL: sabaha kadar , onun yanında olduğun kadar keşke bizimle de olsaydın
SERKAN:Eylül bilib bilmeden konuşuyorsun,evet Cemrenin yanındaydım, ama kız sakinleşsin diye....
EYLÜL:nasıl sakinleştimi?
SERKAN:Neden bu kadar öfkeli olduğunu anlaya biliyorum,ama Cemre dün ölümden döndü, çatıdan atlıyordu,zor kurtardık.
EYLÜL:Sen de onun sahte intiharına kandın öyle mi?...görüyorum kanmışsın bütün gece onunla beraber olduğuna göre....
SERKAN:Eylül ,kalbini kırmamak için susuyorum,ama yeter.
EYLÜL: hangi kalbden bahs ediyorsun,kaç defa daha kırıcaksın ki?
Sen ne beni , ne bir ailen olduğunu umursamıyorsun,söylesene en son ne zaman birlikte birşeyler yaptık? Söyle!!
SERKAN:Eylül , ne istiyorsun açık konuşmamı mı ,sen yıllar önce kalbimin başkası için attığını bile bile benimle evlendin, madem bu kadar mutsuzsun ayrılalım!
EYLÜL:Bunu Cemre istedi değil mi? O döndü diye mi böyle yapıyorsun?!!
Serkan evden çıktı ,arkasından kapı büyük darbeyle kapandı.

***
Kahvaltı da Melek babasını göremeyince
MELEK:Babam nerde?
EYLÜL:baban bizi unuttu!!!
MELEK:ama bana söz vermişti,bu gün beni lunaparka götürücekti.
Melek ağlamaya başlıyordu.
SERKAN:Götürüceğim kızım
Serkan içeri geçti
sen hazırmısın ?
MELEK:evet
SERKAN: o zaman çantanı al çıkalım!
Melek koşarak odasına doğru gitti ve elinde sırt çantasıyla döndü.Kapıya doğru giderken,
Eylül :Serkan... ben....
SERKAN:Eylül lütfen......sonra konuşalım,şimdi benim kızıma verdiğim sözü tutmam gerek.
Serkan Melekle çıktı ardından kapı kapandı.
***
Eylül Serkanın böyle olmasına sebep olan o insandan hesap sormaya gidiyordu.
CEMRE:Senin ne işin var, burda?
EYLÜL:Cemre o kadar geçmişimiz var, geçmiş olsuna gelemez miyim arkadaşıma?
CEMRE:arkadaş mı?.....
Cemre acı acı güldü.
CEMRE:Öyle bir arkadaş ki, benim yardıma ihtiyacım varken yüzüme, telefonu kapatan ....arkadaş..
EYLÜL:Anlaşıldı ,demek bu yüzden ,.....kendince benden intikam alıyorsun,bravo Serkanı iyi kandırdın, baksana bütün gece senin intihar edeceyini düşünmüş.Vallahi bravo ,kendini geliştirmişsin.
Eylülün kızgınlıkla söylediği o sözler ,zehir gibi Cemrenin boğazında düyümlendi.""ben oyunculuk mu yaptım, Çoçuğuna kovuşamayan bir anne için ,yaşamak çok mu önemliydi?!!! Keşke bana engel olmasaydılarda ben de biran önce gitseydim.Benim hoşumamı gidiyor , kimsesiz, acılarımla başbaşa dört duvar arasında sıkışıp kalmak, ama bunları sana anlatmıycam,sen sevdiklerini kayb etmenin ne olduğunu benim gibi yaşamadın.Kendimi sana acıtmıycam".Cemre göz yaşlarını sildi.
CEMRE:Eylül oyunculuktan bahs eden sen misin?
Eylül Cemreye yaklaştı.
EYLÜL:Neden döndün, neden Serkandan uzak durmadın.?!!!
CEMRE:Devamını getirmene gerek yok, ben sizi ayırmaya meraklı değilim.Nasıl geldiysem ,öylece gidiceğim, şimdi git, çık odamdan ,sizden de SİZİN İLİŞKİNİZDEN BIKTIM!!!!! BENDEN UZAK DURUN ...Cemrenin bağırışlarına hemşire odaya geçti.
HEMŞİRE:Eylül hanım, çıkarmısınız? Hastanın yalnız kalması gerekiyor...
EYLÜL:İlaçlarını hazırlayın! Ne bekliyorsunuz?....
HEMŞİRE:üzgünüz doktor Serkan beyin kesin emri var! Onun izni olmadan biz bir şey yapamayız!!
Eylül sinirli şekilde odadan çıktı
***
Serkan şu an hastaneye doğru yaklaşıyordu.Az önce arkadaşları arayıp Cemrenin yine kötüleştiğini söyledi.Sebebi Eylülün onu ziyaret etmesiydi. Serkan hastaneye varınca ,Meleğin hala onun yanında olduğunu anladı.Onu arkadaşı Aliyle odasına yolladı.Kendisi hızlı addımlarla Cemrenin odasına geçti.
Cemrenin sinirden gözleri kızarmış,ağlamaktan ve bağırmaktan çok kötü olmuştu.
SERKAN:Cemre , sakin
bak ben geldim,burdayım,hadi gel konuşalım lütfen..
CEMRE:Ben konuşmak istemiyorum.Ben senden de karındanda bıktım..Biliyormusun keşke hiç bir şey hatırlamasaydım, ben kızımın acısına alışamıyorum ,karın sa oyunculuk derdinde, ben SİZİN gibi değilim.Hemem beni bırakın ,ben gitmek istiyorum
****
Melek Aliyle saklanbac oynuyordu.Son kez saklanıyordu.Bu sefer onu bulamıycağı bir yerde saklanmaya çalışıyordu.Bu yüzden sakince odadan dışarı çıktı.Tam kendine uygun yer arıyorken , kulaklarına "bırak beni" "bırakın" sesleri geliyordu.Sese doğru yaklaştıkca bu sesin ona yabancı olmadığının farkına vardı.Bütün gücüyle bağırdı.
-ANNE .....
Anneciğim beni buldu.Melek annesine onu bıraktığı için kızgın olsa bile, gözlerinden akan yaşların damlası yere düşmeden sese doğru koştu.
CEMRE:Ya ben uyumak istemiyorum,lütfen bırakın beni....Ben kızımsız yaşamak istemiyorum
Melek sesin yükseldiği odanın önünde adımlarını durdurdu.Rüyamı? gerçek mi ?diye biraz bekledi.Kafasını odadan içeri soktu.İçerde bir sürü beyaz halatlı insanlar olmasına rağmen Meleğin dikkati bir insanda kitlendi.O insan ki ,yüzü öfkeden ve sinirden kan kırmızısı olmuş , hala gözlerinden yaşlar akmaya devam eden,ama yine de Serkanın onu durdurmasına karşı mücadele eden annesindeydi.Melek daha fazla annesini öyle görmek istemedi
MEKEK:ANNECİĞİM.seni buldum
Cemre ve diğerleri kapıya doğru döndüler.Cemre elinde ne varsa bıraktı.
CEMRE:Melek, ....Me le.ğim sen..sen Melek sen yaşıyorsun....
Melek artık insanların arasından geçerek annesine doğru koşmuştu bile.
Serkan ilk Meleğin burda bulunmasını istemese bile,beyni şimdi algıladı.Melek Cemreye "anne "mi dedi?.
Serkan olanları algılayıncaya kadar Melek annesinin sevgi dolu kucağına atladı ,
CEMRE:Meleğim,sen yaşıyorsun,biliyordum, biliyordum.Şükürler olsun ,sana kavuştum.Meleğim ,ay yüzlü kızım.
Cemrenin az önceki halinden bir şey kalmamıştı.
Melekse hıçkıra-hıçkıra ağlıyor
MELEK:Anne neden beni bıraktın, ben seni çok özledim
CEMRE:beni seni hiç bırakırmıyım,bak döndüm işte seninleyim, ben seni asla bırakmam,güzel kızım benim.Onlar bir-birini avuturken ,açılan yaraları sevgiyle tamir ederken, Serkan buna hala inanamıyordu.Cemre ve Melek....