#cemser Bir başka hikaye :sen ve ben

"Arkadaşım tek aşkım"

Cemre zengin bir ailenin tek kızıydı.Çoçukluğundan beri hiç zorluk nedir,bilmeyen Cemre her zaman şımarık olmasına rağmen düşünceli iyi kalpli yetiştiriliyordu.Ama onun hayatında en yakın arkadaşları olan Serkan ve Defne de zengin ailedendi

. Serkan daha sakin ,naif bir çoçukken kız kardeşi o kadar şımarıktı ki, Serkan ve Cemreyi sürekli yoruyordu.Cemre Defneden çok Serkanla iyi anlaşıyordu.Okula bile birlikte giden arkadaşlar artık büyümüş 17 ye basmıştı.Tam her şey güzel devam ederken,Cemrenin anne ve babası bir anda borc yüzünden kendini öldürünce Cemrenin hayatı alt üst oldu

.Okulda sürekli peşinde koşan kızlar bir anda onu dışladılar.Buna Defnede dahildi.Bu Cemreyi çok üzmüştü.Anne baba acısı yetmiyormuş gibi yetimhane de bir yandan Cemreyi tamamen yıpratmıştı.Bir kaç defa ölmeği bile göze alan Cemre başarısız olarak ,acılarla yaşamaya mahkum olmuştu.Onu şimdi mutlu eden tek insan Serkan dı.Serkan Cemreyi biran bile gözünün önünden ayırmıyordu.Her an kendine zarar vere bilirdi.
-Şimdi nereye gidiyoruz?
-Ben annem leri ziyaret ediceğim .Yani... mezarlığa gidiyorum

.Şu an bile Cemrenin dudakları titredi.
-O zaman bende geliyorum.Geçen seferki gibi olmasın.Hava kararmadan dönelim diye.
-hayır Serkan senin gelmene gerek yok ki,ben yalnız giderim
-Hayır Cemre !geliyorum o kadar!

Serkan Cemreyi arkadaşı olarak çok seviyordu.Onun eskisi gibi,mutlu olmasını,hayatını kurmasını istiyordu.Onu böyle görmeğe dayanamıyordu.Sürekli onu güldürmek için uğraşıp duruyordu.Bir defasında Cemre Serkana küstü, Serkan onunla barışmak için bir hafta palyaço burnu takarak dolaşmıştı.Öyle iyi arkadaşlar olmuştu bizim ikili.Defne kendi halindeydi.Cemre herşeyini kayb edince,Defne onu tamemen yalnız bırakmıştı.
Akşam Serkan babasıyla konuşmak için onun odasına geçti.
-Gel oğlum,bir şey mi söyliycektin?
-aslında...evet.Baba Cemrenin hali hiç iyi değil.Bence orda yapamaz.
-Biliyorum oğlum,kızın yaşadıkları hiç kolay değil
-Ama baba,o senin arkadaşının kızı,biz onu öylece orda bırakıcağız öylemi?!!!
-Hayır Serkan,biz ona yardım ederiz. Başka ne yapa bilirim ki,bak yarın sende benimle gel gidip yetimhaneye bakalım ,gerekli ihtiyaçları karşılayalım.
-Baba Cemrenin şu an maddi değil,manavi desteğe ihtiyacı var.Baba lütfen !Biz Cemreyi öyle bırakmayalım.
-Tamam oğlum ,ne istediğini anladım. Cemrenin bura taşınmasını istiyorsun öyle değil mi?
-Evet ! Serkan hafifce gülümsedi
-Öyleyse ben annenle konuşurum.Sonuçta o benim arkadaşımın kızı,ona sahip çıkmak benim borcum.Afferin oğlum seninle gurur duydum!
-Olmaz !ya ben istemiyorum onun burda kalmasını!
-Nazan ,onu orda bırakamayız,Kızın bizden başka kimi var ki ,zaten.
-Onun burda kalmasına gerek yok.Para verirsin ,biter!
Bunu yan odadan duyan Serkan
-Ya anne sana inanmıyorum.Onun annesi senin en iyi arkadaşın değilmiydi, ne oldu? Cemrenin orda kalmasına müsade mi ediceksin.
Serkan çok kızgındı.Tefik Nazan ve Serkana yaklaştı.
-Oğlum,sen git Cemreyi ara onu almaya geliceğimizi söyle.
-Ama Tevfik..
-Yeter Nazan !O kız burda yaşıycak.Sende ona iyi davran, yoksa ...
-Ne Tevfik ,arkadaşlık için ,karınımı kovarsın?!!!!
-Umarım o raddeye gelmez Nazan!
Araba yurdun önünde durduğunda Cemre daha hazır değildi.Aslında onların evinde kalarak,onlara yük olmayı istemiyordu.Sanki Serkan hemen bunu anladı
-Cemre çok yavaşsın,hemen toparlan,bak sen her zaman bize gelip gidiyordun.Şimdi bizde kalıcaksın,yani sürekli birlikte takılırız artık.
-Ben...ben size rahatsızlık vermek istemiyorum.
-Ya Cemre sen bize rahatsızlık değil,iyilik yapıyorsun
-anlamadım!?
-Sürekli Defneyi dinlemekten sıkılmıştık,e artık Defne belki biraz durur.Yani sen hep beni desteklediğin için ,Defne beni şpionlayamaz artık.
-Yani ben seni Defneye karşı mı savunucam.Kurtarıcı peri miyim ki?
-Hayır,kurtarıcı meleğim.Bak babam da geliyor.Evet hadi arabaya binelim
Defne Cemrenin burda kalmasını annesi gibi istemiyordu.Ama babasına karşı gelemezdi
-Evet Cemre,yeni evine hoş geldin! Gec kızım korkma.
-Nazan nerdesin?
-geliyorum.Hoş geldin Cemre Senin odan hazır.Serkan Cemrenin eşyalarını üst kata taşırmısın? Ben yemeye bakıp geliyorum.
Nazan bu sözleri öyle soğuk söyledi ki,bunu Cemre dahil her kes hiss etti.
-Hadi Cemre gelsene
Serkan Cemrenin elinden tutdu ve peşinden sürükledi.Tefikin se Nazanla tavırlarından dolayı konuşması gerekiyordu.
Defne odada yalnız kaldı.
-Hadı Cemre çabuk ol!
Serkan şu an Cemrenin burda kalmasına çok mutluydu.Cemre onun çoçukluk arkadaşı,onu en iyi anlayan biriydi.Bundan sonra sürekli Defnenin afra tafralarını değil ,Cemreyle tatlı tatışmaları görmek istiyordu.
Oda çok güzel tasarlanmıştı.Oda da pembe bir yatak ve aynı çizgili güzel bir dolap vardı.
-Tamam işte burası artık dura biliriz! Nasıl iyi mi?
Serkanın peşinden koşmaktan nefes-nefese kalan Cemre
-e.....eve..evet güzel.
-beğenmene sevindim.Şimdi eşyalarını buraya bırakıyorum.Sende üstünü değiş ,aşağı gel.Yemek yiyelim,senin geliceğin için o kadar koşturdum ki bir şey daha yemedim,şimdi kurt gibi açım!valizleri Sibel hall eder.Sen hazırlan.
-tamam şimdi geliyorum.
Cemre kapıyı kapatıyordu ki,Serkan kapıyı durdurdu
-Acele et
-Tamam
Yine kapıyı kapatıyordu
-beş dakikaya hazır olurmusun?
Cemrenin ne diyeceğini anlamış gibi Serkan gözden kayb oldu.Cemre yatağın yanına geldi,Serkan Cemrenin bir kaç haftadır ,unutduğu şeyi bu gün ona hatırlattı.'gülmeği'
Cemre hafif gülümsedi ama valizini açdığında gülümseme kayb oldu.Valizdeki fotoğrafı gören Cemre yine göz yaşlarını durduramadı.
Serkan Cemreyi neşelendirdiği için mutluydu.Kendi kendine
"Artık üzülmiceğsin Cemre,ben bunun için ne gerekiyorsa yapıcam.Eski arkadaşımı geri getiricem"
Yemek sakin geçti,bir tek Defne Cemreye laf atma çabasındaydı.Ama babasının kızgın bakışların görünce o da sustu. Cemre şimdi eskiden geldiğinde mutlu olduğu bu evde kendini tuhaf bir şekilde yabancı hiss ediyordu.Bu bakışların farkında olan Tefik Cemrenin kendini yabancı hiss etmemesi için oğlunun ona yardım edeceğine çok emindi..

Cemreni burda daha nelerin beklediğini,zaman göstericekti..........