Laat Me Gaan

Hoofdstuk 1

Na een hele late dienst draait Evert opgelucht de sleutel van zijn voordeur rond in het slot. Zo zacht mogelijk loopt hij naar binnen, dan herinnert hij zich dat de meisjes bij hun moeder zijn en dat hij niet per sé stil hoeft te doen. Hij schopt zijn schoenen uit, gooit zijn jas richting de kapstok en loopt dan de trap op. Snel poetst hij zijn tanden, dan kan hij eindelijk richting zijn bed. Zijn kleren vallen op de grond van de slaapkamer, en met alleen zijn boxershort nog aan kruipt hij onder de dekens.

Als Evert eenmaal in bed ligt, kan hij toch niet in slaap komen. Op het moment dat hij in bed ging liggen kwam er een herinnering naar boven die hij nu niet meer uit zijn hoofd kan krijgen. Hij sluit zijn ogen en probeert aan andere dingen te denken, maar haar bruine ogen verschijnen steeds op zijn netvlies. Hij opent zijn ogen weer en staart naar het plafond. Waar is het toch misgegaan? Uiteindelijk laat hij zich meevoeren in de herinnering.

Evert probeert na zijn late dienst zo stil mogelijk te doen, maar hij doet nooit stil genoeg. Hij ziet Fenna langzaam overeind komen en met haar ogen knipperen. "Hey," begroet ze hem met slaperige stem. Hij trekt zijn broek uit en kruipt naast haar onder de dekens. Zij gaat meteen dicht tegen hem aan liggen, met haar hoofd op zijn borst. Daar ligt ze goed, zo slaapt ze het liefst. Langzaam zakt ze weer in slaap. "Ik hou van je," fluistert ze nog voor ze haar ogen sluit. Evert glimlacht en kust haar op haar voorhoofd. "Ik ook van jou, lieve Fenna."

Nog steeds snapt Evert niet op welk moment hun verliefdheid was verdwenen. Of eigenlijk, op welk moment haar verliefdheid was verdwenen. Hij mist haar nog steeds. Alles leek zo goed te gaan tussen hen, beter dan ze ooit verwacht hadden. Ze waren tegenpolen, maar leken elkaar juist daardoor zo goed aan te vullen. Ze hadden af en toe wel flinke discussies, maar die waren altijd snel weer opgelost. Het ging zo goed, hij hield van haar en zij hield van hem. Dat dacht hij tenminste. Nu weet hij zelfs dat niet meer zeker. Heeft zij ooit echt van hem gehouden?

Evert zucht diep. Zo gaat hij nooit in slaap komen. Opnieuw sluit hij zijn ogen en probeert hij aan iets anders te denken. Weer heeft hij weinig succes. Hij vindt het vreselijk dat Fenna – ruim een jaar na het beëindigen van hun relatie – hem nog steeds slapeloze nachten kan bezorgen. In zijn hoofd spelen momenten uit hun relatie zich steeds opnieuw af. Niet eens bijzondere gebeurtenissen, maar de simpele momenten. Een brede glimlacht, een zachte 'ik hou van jou', een tedere aanraking. Dat is wat hij het meest mist, de intimiteit.

Langzaam dwalen Everts gedachten af naar alle laatste keren die ze hebben gehad, die hij toen niet zo heeft gezien. Alleen bij de laatste zoen wist hij dat het de laatste was, omdat ze hem een halve minuut daarvoor had verteld dat het klaar was, dat ze het niet meer kon. Als Evert zich realiseert dat hij zijn gedachten daarheen laat gaan probeert hij het te stoppen, maar het kan niet meer. Weer ziet hij Fenna's serieuze blik voor zich. Die ene traan die langs haar wang liep. Haar zachte stem toen ze hem meerdere keren haar excuses aanbood. Dat ze hem nog in haar armen trok en een laatste keer zoende, alsof haar leven ervan afhing. En dat ze toen de volgende dag niet op het bureau was verschenen. Even was hij bang geweest dat ze voorgoed weg was, maar Van Zijverden had hem weten te vertellen dat ze een week vrij had genomen.

Evert geeft zijn pogingen om te slapen op. Hij krijgt Fenna niet meer uit zijn hoofd. Na die week was ze teruggekomen, maar ze was anders geweest. Ze had zichzelf afgesloten voor haar collega's, op een manier die misschien wel erger was dan weggaan. Ze is er nog, maar ze is zichzelf niet meer. Het is te merken in haar afstandelijke manier van omgang, maar ook in haar werk. Ze overlegt alles wat ze doet, ze luistert als haar collega's zeggen dat ze iets niet moet doen, ze doet geen impulsieve dingen meer en ze volgt alle protocollen. Ze is de partner die Evert altijd wenste, maar nu wil hij het niet meer. Als het zou betekenen dat hij de oude Fenna terug zou krijgen, zou hij haar impulsiviteit en eigenwijsheid zonder protest accepteren.

---------------------------

En dit is dan de allereerste van dit verhaal. Ik hoop dat jullie 'm een beetje leuk gaan vinden!