Laat Me Gaan

Hoofdstuk 13

Evert kijkt op van zijn laptop en zucht. Hij kijkt naar Bram, die tegenover hem zit, en lang geleden al is gestopt met het schrijven van dossiers. In plaats daarvan speelt de jonge rechercheur een spelletje op zijn telefoon. Als hij Everts blik voelt, kijkt hij op. "Wat?" Evert haalt zijn schouders op. "Met wie is Van Zijverden eigenlijk praten?" Hun chef had nogal geheimzinnig gedaan die ochtend, en Evert en Bram hadden toen hij weg was ruim een halfuur geprobeerd te bedenken wat hij aan het doen is. Bram grinnikt. "Geheime date?" Hij trekt zijn wenkbrauwen op. Ook Evert lacht. "Tuurlijk, Bram. Tuurlijk." Als Bram weer verder gaat met het spelletje, probeert Evert verder te denken. Normaal gesproken is Van Zijverden open over belangrijke besprekingen. Die besprekingen vinden eigenlijk altijd ook gewoon plaats in zijn kantoor. Nu niet, er is niemand.

Precies op het moment dat Evert weer wil proberen Bram af te leiden, komt Van Zijverden aanlopen. Beide rechercheurs richten zich op. Hun chef glimlacht, goed nieuws dus. "Bram, haal jij Liselotte even? Er is iets wat ik aan jullie moet vertellen." Bram trekt een sprintje, terwijl Evert Van Zijverden nieuwsgierig aankijkt. Hij vraagt zich af waar dit over gaat. Gelukkig voor hem zijn Bram en Liselotte snel terug. Bram gaat weer in zijn stoel zitten, Liselotte leunt tegen het bureau. Alle drie kijken ze vragend naar hun chef.

Van Zijverden kijkt naar de gezichten van zijn rechercheurs. Hij glimlacht. "Ik heb zojuist iemand gesproken die de vacature in ons rechercheteam wil komen opvullen." Everts gezichtsuitdrukking verandert gelijk naar verontwaardigd. "Hebben wij dan niks meer te zeggen?" Bram knikt, als teken dat hij het ermee eens is. Liselotte blijft stil. Ze ziet aan Van Zijverdens gezicht dat er meer komt. "Rustig aan, Evert. Onze nieuwe rechercheur is Fenna Kremer." Drie paar grote ogen kijken hem aan. Bram is de eerste die wat zegt. "Fenna? Maar-maar, ze zou niet terugkomen. Ze wilde ons vorige week niet eens zien. Dit is een facking grap." Van Zijverden schudt zijn hoofd. "Ze begint pas over drie weken, omdat ze nog wat dingen in Zeeland moet afhandelen, maar ze komt echt terug."

"Is ze hier?" Evert gelooft niks van het hele verhaal. Van Zijverden knikt. "Ik heb haar net gesproken. Ze is nu wat administratieve dingen regelen, ze komt zo hierheen." Evert knikt langzaam. Zo lang hij Fenna niet met zijn eigen ogen ziet, vertrouwt hij het niet. Bram en Liselotte hebben veel vragen, Evert kan er niet bij blijven met zijn gedachten. Hij probeert het sprankje hoop in zijn hart te onderdrukken, maar als hij voetstappen hoort springt hij zo ongeveer uit zijn stoel. Ze is het echt.

Fenna is ontzettend zenuwachtig als ze richting het team loopt. Evert is de eerste die haar doorheeft, Bram en Liselotte zien haar snel daarna ook. Ze probeert te glimlachen, maar ze vermoedt dat het er meer als een nerveuze grimas uitziet. Ze weet nog steeds niet zeker of het een goed plan is om terug te komen, maar de afgelopen week kon ze aan niks anders meer denken. Haar hart deed bijna fysiek pijn van het verlangen dat ze voelde om weer terug te komen. En net, tijdens het gesprek, had ze door de vraag van Van Zijverden gerealiseerd dat weg zijn haar niet gelukkig had gemaakt. Het had haar juist ongelukkiger gemaakt. En Bram had een week geleden gezegd dat het team er hier ook niet gelukkiger op waren geworden. Dat alles heeft ze mee laten wegen in de beslissing om terug te komen. Ze is blij, zo blij om hier weer te zijn, maar ze heeft zichzelf beloofd dat ze vertrekt zodra het weer misgaat door haar fout.

Er hangt een gespannen stilte tussen de vier rechercheurs. Fenna is bang om iets verkeerds te zeggen, de andere drie zijn sprakeloos. Uiteindelijk staat Bram op, en hij omhelst haar. Opgelucht slaat ze haar armen om hem heen. Na Bram geeft ook Liselotte Fenna een knuffel. Evert kijkt bewegingsloos toe. Fenna is hier, nu, en ze blijft. Dat is te veel voor hem om te bevatten. Ze is vrijwel onveranderd ten opzichte van een jaar geleden. Haar haren zijn wat langer, en als Evert haar uiteindelijk ook omhelst voelt hij dat ze dunner is geworden. Als ze elkaar loslaten, kijkt hij haar lang aan. Hij ziet even iets in haar ogen wat hij niet herkent, maar het verdwijnt snel weer. Ze glimlacht en kijkt naar haar vrienden. "Het is goed om terug te zijn," geeft ze zachtjes toe.

-------------------------------

jaaa, Fenna is terug! 🤗🤗