Love and Obsession

Kabanata 4

HIS LOVE, HIS OBSESSION

Keehana          

Nag-paalam na sila dahil mag-uusap pa sila sa opisina ni Sir Garry.

Nagkibit-balikat ako nang maka-alis ang mga ito. Bakit kaya narito iyon? Dito ba si Sir Al nagtatrabaho?

Hay! Tinapos ko na lamang ang mga gawain ko para sa unang araw ko sa parusa sa amin.

Hindi naging madali iyon para sa akin dahil ngalay na ngalay ang mga braso ko sa kakapunas ng mga bintana at dumi.

“Huh. Isang linggo lang, Keehana. Kaya mo ’to,” bulong ko sa sarili habang sinusuklay ang buhok kong nagulo.

Gusto ko nang maka-uwi ngayon dahil pagod na pagod na ang katawan ko, lalo na ang mga braso ko’t kamay.

Inirapan ko pa nang palihim si Marco na hindi kalayuan sa akin ang puwesto. Pauwi na rin ito ngayon at uunahan ko itong lumabas para hindi kami magsabay.

Nang mailigpit ko na ang mga gamit ko ay dali-dali akong bumaba para umalis na.

Mabibilis ang mga lakad na ginawa ko para lamang hindi maglandas ulit ang direksiyon namin ni Marco-ng bully.

Hanggang ngayon ay napipikon pa rin ako sa mga sinabi niya kanina patungkol sa ina ko. Ang kapal ng mukha niyang magsalita ng ganoon. E, hindi naman iyon gawain ni Mama. Ang bait-bait niyon tapos gagawa ng krimen tulad ng sinabi niya? Hindi ako naniniwala.

Nang makalabas ako ng gate ay napahinga ako nang malalim.

Isa-isa kong tiningnan ang mga kotse na nakaparada sa harapan ko, iyon kasi ang bagay na wala kami kaya hanggang tingin na lang ako sa mga ‘yon. Ayoko namang mainggit sa iba kong mga kaklase na naka-kotse kapag papasok at uuwi. Tinawanan ko na lamang ang sarili.

‘Hay, buhay. Huwag ka nang maghangad ng mga ganiyang bagay, Keehana. Unahin mo kung paano mo mapakakain ang mga kapatid mo at sarili mo...’

Inunat ko ang mga braso at saka humikab bago naglakad pauwi.

Ngunit nakakailang hakbang pa lamang ako nang mapansin kong may gumalaw na kotse sa gilid ko.

Hindi ko na iyon pinansin pa at ipinagpatuloy ang paglalakad.

Pero halos atakihin ako sa kaba nang may bumusina sa akin nang pagkalakas-lakas.

Kumunot ang noo ko dahil sa inis at nilingon ang hudas na iyon. Buwisit iyon, a. Sumakit tuloy ang tainga ko.

Nang mailibot ko ang tingin ay napansin ko agad si Sir Al na lumabas mula sa sasakyan nito. Suot-suot pa rin nito ang isang t-shirt na itim at sumbrero na suot niya rin kanina nang magkita kami sa loob ng school.

Hapon na, a? Bakit narito pa ito?

Inalis ko ang pagka-inis sa mukha ko at nginitian ito. Kung hindi ko lang ito kilala ay baka hinagisan ko na ng bato ang kotse nito. Maaari naman kasi akong tawagin, hindi ’yong nambubusina nang malakas.

Napansin ko namang nakatitig na naman ito sa akin kaya kinawayan ko ito bago talikuran, bigla ko kasing nakita si Marco na lumabas na ng gate.

At alam kong lalo lang ako nitong aasarin kapag nakita niya akong may kausap na lalaki, lalo na’t mukhang mayaman si Sir Al. Naku po, ayoko nang madagdagan ang mga paratang nila sa akin.

Tinawag pa ako ni Sir Al pero dire-diretso na akong naglakad.

Hanggang sa medyo nakalayo na ako sa school ay sunod pa rin nang sunod si Sir Al.