Torn

Love Don't Die

Aradan bir hafta geçmesine rağmen duyduklarımının şokunu üstümden atamamıştım.Kendimi Harry ve diğer tüm o saçmalıklarından soyutlamaya karar vermiştim ve şu an kesinlikle bunu uygulamaya çalışıyorum.Hala Niall'ın evinde kalıyordum.Niall bize yeni bir oda vermişti ve o da yan odamızda kalıyordu.Bense bunu çıkan seslerden biliyordum.Çünkü tamı tamına bir haftadır sadece yemek yemek için bu odadan çıkıyordum.Vaktimin çoğunu Darcy'le geçiriyordum.Harry ise her gün uğruyordu.Arada bir odamızın kapısına gelip yumruklar atıyordu.Ama bu sadece Darcy'i korkutuyor ve sonunda onun ağlamasıyla son buluyordu.Niall ise her sabah artık buradan çıkmam gerektiğiyle ilgili bir şeyler söyleyip ısrar etmeden gidiyordu.Niall'ın en sevdiğin yanı da bu zaten beni zorlamıyor oluşu .

Telefonumu elime alıp gelen mesajlara bakmaya başladım.Bir sürü cevapsız arama vardı onların tamamını sildim ve mesaj kutuma baktım.Bir sürü mesaj vardı ve nerdeyse yarısından fazlası Harry'dendi.Hatrı sayılır bir kısmı Zayn'den ve diğerleri ise Liam'dandı.Çocukların benim için endişelendiklerini mesajlarından anlayabiliyordum ama yine de kimseyle konuşmak istemiyordum.Darcy ağlamaya başladığında telefonumu yatağın üzerine attım ve hemen onu kucakladım.Onu sallarken odada dolanıyordum.Başının üzerine kondurduğum öpücükler sanki onu sakinleştiriyordu sanki.Ağlamayı bıraktığında iri gözleriyle bana bakmaya başladı.Sanki beni anlıyormuş gibi bakıyordu.

Harry'nin gözleriyle.Bir kız çocuğu bu kadar babasına benzeyemezdi.Burnu ve yüz şekli dışında birebir Harry'nin kopyasıydı bu küçük kız.Onu yatağa yatırıp sevmeye başladığımda yanağında şimdiden kocaman olan gamzeleriyle bana gülümsemeye başlamıştı bile.Onun bu içten gülümsemesi sanki bana cesaret vermek ister gibiydi ve benim ihtiyacım olan tek şey de buydu zaten.Saçlarımı düzeltip giyinmem sadece on dakikamı almıştı.Yavaşça Darcy'i giydirdim ve bukle bukle olan kahverengi saçlarına bir öpücük kondurdum.Onu küçük pusetine yerleştirdikten sonra merdivenlerden yavaşça indim.Çantamı ve telefonumu aldım ve Darcy'nin arabasının yerini hatırlamaya çalıştım.Merdivenlerin altında olduğunu hatırladığımda Darcy'i pusetten çıkardım ve arabasına yerleştirdim.Eve son bir bakış atıp kapıdan çıktım.

Londra'da havanın ilk kez bu kadar güzel olduğunu hatırlıyorum çünkü genelde sis ve hüzün kaplı caddeler şimdi bahar güneşi ve neşe doluydu.O sisli ve kasvetli havanın dağılmasıyla insanlarda mutlu olmuşa benziyorlardı.Darcy'de etrafa gülücükler saçıyordu.Caddede biraz yürüdükten sonra bir kafeye oturdum. Bir bardak kahve içtim ve Darcy'i sevdim.Darcy benim mutluluk kaynağım gibi olmuştu artık.Çünkü ondan başka konuştuğum kimse yoktu.

Oturduğum sandalyede kıpırdandığımda Darcy'de kıpırdanıyordu.Sıksık gülücükler saçıyor değişik sesler çıkarıyordu.Ama küçük ve tombul yanaklarından gamzeleri hiç gitmiyordu.Aynı babası gibi diye düşünmekten kendimi alamamıştım.Karşımdaki sandalyenin çekilmesiyle kafamı kaldırıp kimin geldiğine baktım.Zayn karşımda otuz iki diş sırıtıyordu.Onu görünce ben de rahatlamış bir şekilde gülümsedim.

''Sonunda odada çıkabilmşsin'' derken o da mutlu görünüyordu.

''Evet'' derken içten bir şekilde gülümsemiştim.

Zayn'le biraz havadan sudan konuştuk ve biraz dertleştik.Ona olanları özet geçtiğimde bana hak verdiğini hissedebiliyordum.En son zaten konu döndü dolaştı Harry'e geldi.

Zayn derin bir nefes aldı ve saçlarını karıştırdı ''Bella ben onu hiç böyle görmemiştim'' derken ifadesi gerçekten sıkıntılıydı.

''Nasıl yani anlamıyorum Zayn?'' derken sesim çok güçsüz çıkmıştı.

''Medyaya o kızdan tiksindiğini ifade etmeye çalışıyor ama yönetimdekiler ona bu konuda çok baskı uyguluyorlar.Harry durmadan senden ve Darcy'den söz edip sarhoş oluyor.'' yine derin bir nefes aldı.''Onu bu bir haftada ayıkken hiç görmedim.Sadece içiyor,ayılıp tekrar içiyor ve gün boyu tekrar ediyor bu.Kendine bakmıyor ve yakında hasta olacak.'' derken Zayn Harry için endişeleniyor gibiydi.