Torn

Give Me Love

Gözlerimi araladığımda artık alışmaya başladığım beyaz tavanla karşılaştım.Kendime gelebilmek için bir dakika duraksadım.Günlerdir aynı odada kalıyordum artık tavanı bile tanıyor olmuştum.Hastane kokusunu bile yadırgayamayacak durumdaydım.Harry'de aynı şekildeydi.Günlerdir benimle hastanede kalıyordu.Benimle sedyede uyumayı ve ya eve gitmeyi de kabul etmiyordu.Günlerdir aynı sandalyede uyuyordu.Gözlerinin altındaki halkalar belirginleşmeye başlamıştı.Sağlıklı cildi artık soluktu ve gerçekten çok yorgun görünüyordu.

Yatakta yavaşça doğruldum.Kocaman olmuş karnıma göz attım ve onu yavaşça okşadım.Kazada bebeğimize bir şey olmadığı için gerçekten şanslı hissediyordum.Yanımdaki sandalyeye gözlerimi çevirdiğimde Harry yoktu.Merakla odanın içine baktım, burada değildi.Yavaşça yataktan indim.Hemşirenin bana öğrettiği şekilde kolumdaki serumu çıkardım ve lavaboya ilerledim.Aynadaki yansımam korkunçtu.Günlerdir duş alamıyordum.Saçlarım karışmış ve iğrenç görünüyorlardı,yüzüm hala yara bere içindeydi ve normale göre daha solgundu.

''Harry'nin gitmemesine şaşırmaman gerek '' içsesim yine devreye girdi ve benim canımı sıkmayı başardı.Kafamı sallayıp kötü düşünceleri uzaklaştırdım.Bulduğum ilk lastikle saçımı topladım ve yüzümü yıkadım.Kendimi biraz daha hissettiğimde odaya geri döndüm.

Yarım saat sonra Harry geldi üstünü değiştirmişti saçlarnı taramıştı ve dün geceye göre kesinlikle daha iyi görünüyordu.Elinde kocaman bir Starbucks torbası vardı.Gamzelerini göstererek yanıma yaklaştı.

''Günaydın bebeğim'' dedi alnıma bir öpücük kondurmadan önce.Karnımı okşadı ve ''Bu gün nasılsın?'' diye sordu.Aptal bir gülümseme yüzümü kaplarken ''Kesinlikle daha iyi hissediyorum Hazz artık eve gitmek istiyorum'' dediğimde güldü.''Seni eve götüreceğim prenses'' dedi ve Starbucks torbasını kucağıma bıraktı.Torbayı açarken sıcak çikolata ve pasta kokusu alıyordum.Mutluluktan bayılmak istiyordum.''Çok teşekkürler Harry'' diye mahçupça gülümsedim.''Dün bütün gece Starbucks diye sayıkladın Bell '' dedi kahkaha atarken. 

Ben pastamı iştahla yerken her lokmamı mutlulukla izliyordu.Kocaman bir lokmayı ağzıma attığımda gülümsemesi büyüdü.Yavaşça sedyeye yaklaştı ve yanıma oturdu.Çatalımı elimden aldığında itiraz etmek için ağzımı açtığım tam o sırada kocam bir lokmayı ağzıma soktu.Kızarırken başımı öne eğdim.Böyle bir şey başıma ilk defa geliyordu.Yani birinin beni beslemesi.Harry yavaşça çenemde tuttu ve gözlerine bakmamı sağladı.Yüzü yavaşça bana yaklaşıyordu.Nefesini yüzümde hissedebiliyordum.Yoğun parfümünün kokusu beni sarhoş ediyordu.Ya da yüzünün bana bu kadar yakın olması.,

Dudaklarını yavaşça dudaklarıma sürttü.''Seni seviyorum'' diye fısıldadı.Tekrar büyük bir öpücük verdi.''Seni kaybetmekten çok korktum'' dedi diğer bir öpücükten önce.Yüzümün her bir milimini öptü.En sonunda dayanamayıp bu sefer ben dudaklarına yapıştım.Öpücük ateşli bir hal almadan önce kendimi çektim.''Seni seviyorum Harold,hep sevdim.Beni bırakıp gittiğin anda bile seni seviyordum.'' Bana sarıldı.Hiç bir şey demedi.Boynuma öpücükler kondururken hissettiğim ıslaklıkla dondum kaldım.Yüzünü görmek için onu döndürdüğümde sarılışını sıkılaştırarark yüzünü görmemi engelledi.Sıkılaşan sarılışı tam yaraların üzerine geliyordu.Acıyla inlediğimde korkuyla kendini geri çekti.Ürkek bir çocuk gibi görünüyordu.Eğilip yüzüne baktım.Gözyaşları yavaş yavaş yanaklarına doğru akıyordu.Parmaklarımla yanaklarındaki gözyaşlarından kurtuldum.''Beni bırakmandan korkuyorum Bell,ben sana kötü şeyler yaptım.Seni sayamadığım kadar çok kırdım,yok saydım,aldattım,terk ettim.Ve sen hala beni seviyorsun. Neden Bell neden ? Ben haketmiyorum.Ben kalpsizim.Ben canavarım.''

Dudaklarımı onunkilere bastırıp daha fazla konuşmasını engelledim.Geri çeklidiğimde ''Bazen neden aramazsın Harry sadece seversin.Hatalarıyla.Ben de seni öyle seviyorum''diye fısıldadığımda gülümsemeye başladı.''Keşke her şeyi en baştan alabilsem.''diye fısıldayıp alnıma küçük bir öpücük kondurdu.Yavaşça odadan çıktı.Ben de o gittiğinde pasta yiyip ağladım.