Torn

Over-Final

Her bitiş bir başlangıçtır değil mi?Ya da her kötülüğün ardından mutlaka iyi bir şey olur.Bunu karşımda duran aynadaki profilimden anlayabiliyorum.Mutluyum.Saf bir mutluluktan bahsediyorum.Darcy doğduğunda hissettiğim gibi.Saf.Bembeyaz diz üstü elbisemin içinde doğru hissediyorum.Evet en başından beri olmam gereken yerdeyim.Olmam gereken kişiyle.Jamie gideli bir kaç hafta oluyor.Zor olan da doğruları söylemek değil midir zaten?Ona anlattım.Harry Styles'a olan uçsuz bucaksız aşkımı anlattım.Doğrusu buydu çünkü.Bebeklerimin babasıyla olmam.En azından Darcy'nin  geleceği için bu artık önemli.

Liam hızla odaya girdiğinde kafamı kurcalayan tüm bu dülşüncelerden kurtulmaya çalışıyordum.Aptal bir uçakta tanıştığım Jamie yüzünden yaşadığım vicdan azabından kurtulmaya çalışıyordum.Liam hızlı adımlarla yanıma ulaştı.''Hadi Bells Harry dışarıda katliam çıkartmak üzere.'' dedi ve kendi söylediği cümleye gülmeye başladı.Kıkırdadığımda bana kolunu uzattı.''Evet başlıyoruz.''diye fısıldamaktan kendimi alamadım.

Kiliseye baktığımda çok modernleştirilmiş olduğunu gördüm.Ve evet yanlış anlamadınız size kendi düğünümü anlatmaya çalışıyorum.Yavaş adımlarla ve tabiki marş eşliğinde Harry'nin yanına doğru ilerliyorduk.Kocaman olmuş karnım bu işin daha da yavaşlamasını sağlamıştı.Harry çok sabısızdı.Buradan bile titrediğini görebiliyorum.

Birbirimize bir ömür boyu ait olmaya evet dedikten sonra herkes kilisenin bahçesine ilerlemeye başladı.Düğün kısmı burada olacak diye kararlaştırmıuştık zaten.

İlk dansımızda yanımdakş varlığından memnundum.Ve tonlarca şarap içmişim gibi başım dönüyordu.Harry'e sımsıkı sarıldım.Tutunmak istedim.Kuaförün dakikalarca uğraştığı saç diplerim,n acıdığını ve ense köküme büyük bir sızı girdiğin hissettiğimde derin bir nefes almak istedim.Ellerim ve dizlerim titriyordu.Aklıma gelen ilk kelime Bebeğim oldu.Yoksa düşündüğüm şey mi dememe kalmadan bacaklarımdan süzülen sıcak demir kokulu sıvı her şeyin farkına varmamı sağladı.Bir an için Louis'le konuşan kocamla gözlerimiz kesişti.Onun tedirgin sesi kulağıma dolamadan görüş alanım önce bulanıklaştı,sonra da karardı...

Hastane odasında olduğumu gözlerimi açmadan da hissedebilmiştim.Bu kokuya alışmıuş olduğum gerçeği midemi alt üst etti.Parmaklarımı harekte ettirip karnıma odaklandım.Küçük.Fındık kadar bir karnım vardı..Peki bebeğim?Ona ne olmuştu?Kalkmaya çalıştığımda Harry odaya girdi.Yüzünde güneşten bile parlak bir gülümseme vardı.''Merhaba canım'' dediğinde gülümsedim.''Merhaba canım''diye fısıldadım.

Bebeğime sonunda kavuştuğumda Harry'de Darcy'i kucakladı.One Direction'un tüm üyeleri ve özel hayatlarındaki tüm insanlar bü küçük odada masalımızı,mutluluğumuzu paylaşıyorlardı.Ve evet bu bizim sonumuzdu...