Serkan;
hemşire bebeğin adı ne diye sorunca songül Eylül diye atladı..Hepimiz şaşırmıştık..
Selin:Kızım emin misin? Neden böyle bir şey yapıyorsun? İstediğin ismi koyabilirsin bebeğine..
Songül:Eminim anne..benim istediğim isim bu..Benim kızım halası gibi güçlü bir kız olacak..Halası gibi herkesi sevecek..Kim zor durumdaysa yanında olacak..Onun gibi gülecek..Derler ya kız halaya oğlan dayıya çeker diye..Benim kızım halası gibi olsun..Gülüşüne varıncaya kadar her şeyi halasına benzesin..Ben eminim eylül uyanacak..bırakmayacak bizi..Kızım da halası gibi olsun istiyorum..Sevdiklerini bırakmamak için çabalasın hayatı boyunca..
Hepimiz duygulanmıştık,ağlıyorduk..Sevgilim bak yeğenin de geldi..Artık sen de gelsen yanımıza..Çok özledik seni çok..Öyle güzel bir bebek ki..Aynı Can ve Melek gibi..Aslında bakarsan biraz benzettim ben biliyor musun..Kuzenler sonuçta..Aynı kanı taşıyorlar..
Güney:o zaman kızımızın adı Eylül..Hayatımıza hoşgeldin kızım..Hoşgeldin babacım..Bir gün kardeşimin adını kızıma vereceğim hiç aklıma gelmezdi..
Cemre:Bebek,yani eylül çok şanslı..böyle bir halası olduğu için..
Kader:eylül uyanacak..ve biz mutlu olacağız yine eskisi gibi..
Selin:Benim kızım güçlü..Uyanacak..Çocukları için yaşayacak..
Umutla ama buruk bir şekilde söylenen sözler..Günlerdir uyanmanı bekleyen o kadar çok insan var ki aşkım..Hadi artık bekletme bizi..Çok fazla ayrı kalmadık mı? Her zerreni özledim..En Çokta kokunu ve gülüşünü..O muhteşem kokuna bir de anne kokusu eklendi..Melek'i,Can'ı ve beni bu kokudan mahrum bırakma olur mu..Anne kokusunu kaybederse insan..Ona hiç kavusamazsa 1-0 yenik başlar insan hayata..Annesizlik ne demek yaşatma bunu çocuklarımıza..Sadece onlara da değil..bana..Sen benim her şeyimsin eylül..Sırdaşım..sevgilim..Karım..yeri geldiğinde dizlerine uzandığım da annem..sen benimle uğraştın eylül..Beni büyüttün..annem bile benimle uğraşamazken sen beni her şeye rağmen çektin..Annelik bu değil miydi ? Kendinden ödün vermek değil miydi? Keşke onu bana değil de çocuklarımıza saklasaydın aşkım..Asıl şimdi kendinden ödün verme zamanı..Onların sana ihtiyacı var..Evimizde her gün senin gelmeni bekliyorlar..
Aradan birkaç gün geçti..Songül de bebeğiyle birlikte hastaneden çıktı..Bizim evde kalmalarını söyledim..Eylül gelinceye kadar Can ve Melek kuzenleri Eylülle tanışmış olacaktı..Hem şuan böylesi en uygunuydu..Cemre ve Gökhan gelmişti..Bende çocukları görmek için eve gittim..Çocuklar uyuyordu..Bizimkiler de bir şeylere bakıyordu..yanlarına gittim..1 hafta önce çocukların fotoğraflarını çektirmek için Mert arkadaşıyla konuşmuştu..Ben hastanedeyken gelip çekim yapmışlar..Bunlarda onlarmış..Hemen Meral'in elindeki fotoğrafı aldım..Siz ne zaman bu kadae büyüdünüz çocuklar? Oysa annenizle yazdığımız mektupta çok çabuk büyümeyin bu minik ellerle geçireceğimiz çok zamanımız olsun demiştik..
(Multi)
Çocuklar uyuduğu için hemen o fotoğrafla birlikte çıktım evden..Bir fotoğrafçının önünde durdum..Songül ve Güneyin kızı Eylül'ün fotoğrafını çekmiştim ilk gün..Onu fotoğrafcıya verip çıkartırdım..Sonra da çerçeve aldım bir yerden..Hemen hastaneye gittim..Cemre ve Gökhan Eylül'ün odasının önünde oturuyordu..Bende yanlarına geçip fotoğrafları çerçeveye yerlestirdim..
Cemre:ya fotoğraflar çıkmış mı
Serkan:evet bizimkiler gittiğimde bakıyordu
Gökhan:ee bu da eylül
Serkan:evet ilk gün çekmiştim..Halası uyandığında fotoğrafını görsün diye..
Cemre:peki ne yapacaksın bunları?
Serkan:Eylül'ün başucuna koyacağım..Uyandığında çocuklarını ve yeğenini görsün diye..
