My Billionaire Kidnapper

Chapter 20

LEILA'S POV

Umakyat na ako papunta sa taas para lumabas at pumuntang dagat para magpahangin saglit para maexhale ko tong BS na nangyayari, but when i got to the edge of the stairs tumingin ako sa kanan at may room doon.

Bigla naman akong nacurious so dahan dahan kong binuksan ang pinto.

"Wow.." i whispered.

It's a library but it's not just a library, it's an old library like what you see in movies and me being the bookworm it's a gem for geeks like me. I've always always get this weird feeling whenever i see old places or things, i feel like i'm an old soul who just reincarnated from years and years ago. Weird noh?

It's a weird feeling.. like what i felt when i saw Him for the first time... Uh! Nevermind! Lumibot ako sa buong library habang namamangha sa mga librong nasa shelves! Yung ibang books hindi mo makikita sa normal na library lang. Kumuha ako ng isang libro at umupo sa table.

Pag upo ko napansin kong may isang libro nakapatong sa table. MARIANA, the book's title. Nacurious naman ako on what this book is about, it looks interesting. Pagbukas ko may red rose na nakasingit sa gitna ng book.

"I've told you once i would not force you to my will.. When we become lovers , it will be because you desire as much as i.."

Napakunot ang noo ko. It seems like a love story? Don't tell me na nagbabasa ng love story yung walangyang lalakeng yun. Hindi bagay!

Sumandal ako sa upuan at napabuntong hininga. Mukang ganito na talaga yata ang magiging buhay ko sa loob ng 90 days. Nilalaro laro ko sa kamay ko yung rose na nakasingit sa libro, tinitigan ko ito.

"Red roses..my favorite flower.." i sighed. Pagtingin ko sa dulo ng stem ng rose may nakaukit na maliit na letter S.

"S?.. hmm... Sungit? Suplado? Siraulo? Salot?" haha! natawa ako, swak na swak sa definition ng lalakeng yun!

"Mam Leila!" tawag ni Manang Lory.

"Ay kabayo! manang aatakihin naman ako sainyo!" nagulantang ako sa tawag ni Manang papano ba naman sobrang tahimik kasi dito sa library tapos bigla syang magsasalita.

"Naku pasensya na kayo Mam eh ready na kasi yung dinner sa labas kumain na ho kayo.." sabi ni Manang Lory.

"Manang wag nyo na po akong tawaging Mam ska wag nyo na po akong i opo at po ok?" paalala ko sa kanya. Parang kasing edad lang kasi sya ng nanay ko.

"Ah cge iha.." nahihiyang ngiti ni Manang na napakamot sa ulo.

"Nandun ba yung baliw na lalakeng yun Manang? Baka mawalan lang ako ng ganang kumain" sabi ko sa kanya.

"Ah ehh.....sige na iha halika na magugutom ka nyan hindi kapa kumakain ng maayos simula ng dumating ka dito.." pamimilit ni Manang.

Naririnig ko nadin yung tyan ko kumukulo. Honestly gutom na gutom na talaga ako kaya sumunod nalang ako kay Manang Lory papunta sa dining area ng napansin kong nasa kamay ko pa pala yung rose, nakalimutan kong ibalik sa libro mamaya ko na lang ibabalik pagkatapos kong kumain.

Bigla na naman akong kinabahan ng nakita ko yung malapad nyang likod, nakaupo sya hawak yung iPhone nya, iniwas kong tignan yung muka nya ng papunta na ako sa uupuan ko syempre kailangan malayo ako sa kanya ayoko nga syang katabi kaya dulo to dulo nalang kami kahit magkatapat kami iiwasan ko na lang syang tignan para ganahan akong kumain. Dahil ang kumuha ng atensyon ko ay yung mga pagkain na nakahanda sa lamesa!

"Gulp.." napalunok ako para maitago ko yung excitement ko ang daming pagkain! May adobo, kaldereta, sinigang sa miso, bicol express?! OMG paborito ko lahat ito ah!! WOW!!!

Ng sign of the cross muna ako at nagsimulang kumain. I just don't care this time. Wow grabe ang sarap! Ang sarap naman ng luto ni Manang! Sunod sunod na yung subo ko ng pagkain, dala narin ng gutom. Pero nararamdaman kong nakatitig sya sakin naiilang ako but as of right now I. DONT. CARE. I'm hungry.

"Is that how you eat everyday?" with his low voice with a little bit of disgust tone. I paid no attention to him pinagpatuloy konalang yung pagkain ko ng biglang nahulog yung kutsara.

Anu ba naman yan Leila halatang halatang patay gutom mode ka. Naramdaman kong ngsmirk sya. Wala padin akong care pero alam kong nakatitig parin sya sakin.