My Billionaire Kidnapper

Chapter 18

LEILA'S POV

*I'm here again..at the Garden full of Red roses and the guy who's just standing at the middle on his white suit.

Pero ngayon ang lapit na nya, ngunit di ko padin makilala ang itsura nya malabo ang muka nito..

"Soleila..." that voice..

Lumakad ako papalapit sa kanya pero parang ang bigat ng mga paa ko hindi ko ito maihakbang ng maayos, malapit na ako.. pero bakit parang ang hirap nyang abutin i want to see who this person is.

He started to walk towards me and i'm about to see his face.....*

"Ma'm..Ma'm Leila?" I opened my eyes and it was Manang. Anu ba yan konti nalang makikita ko na eh!

Shit ang sakit ng katawan ko! Saka pawis na pawis ako ughh! Naalala ko yung katangahang ginawa ko kahapon kaya eto ang sakit ng katawan ko, what was i thinking?!

"OK ka lang ba iha? napansin kong parang nanaginip ka ng hindi maganda kaya pawis na pawis ka, kamusta na ang pakiramdam mo?" sunod sunod na tanong ni manang.

"Ah..medyo ok lang po Manang.....?"

"Lory, tawagin mo akong Manang Lory o nanay Lory kung gusto mo iha" ngiti nyang sabi sa akin. She's so nice naman she reminds me of mommy, maalaga.

"Ah ok po manang Lory wag nyo nadin po akong ima'm hindi po kasi ako komportable" ngiti ko sa kanya.

"O cge iha kung yan ang gusto mo.." Ibinigay nya sa akin ang tray na may breakfast. May hotdog, sunny side egg, sausage, fried rice and coffee,  and 1 piece of white rose. Bongga!

"Salamat po sa pagkain Manang Lory!" ang bait naman nya matagal narin yung last time na naipaghanda ako ng ganito sa umaga. Lagi kasing ngmamadali si Alvin papasok ng trabaho kaya halos wala na kaming panahon kumain sa umaga ng sabay minsan hindi pa kami nagkikita.

"Wag kang magpasalamat sa akin iha hindi ako ang nagluto nyan..iwan na kita ha kapag may kailangan ka ay tawagin mo lang ako" nakangiti syang umalis sa kwarto na parang tuwang tuwa syang kakain na ako.

I just shrug my shoulder at sinunggaban na ang pagkain. Inuna ko muna ang coffee inumin..ng muntik ko na itong maibuga sa gulat!

"Why does it taste like my favorite Caramel Brulee?!!" there's a reason why Cafe Cabbana was my favorite place to go to its because of my favorite coffee! Apparently they're the only Cafe who has that coffee kasi ininvent ito ng unang barista nila na ngayon ay Manager na ng Cafe shop na ito. WEIRD but i missed this saktong sakto ang timpla! Sino kayang gumawa nito?

"Huh..Gising na pala si Darna" that damn devil voice. Biglang sumulpot 'tong bwisit na lalakeng 'to habang iniinom ko yung kape ko! Nakakasira ng umaga, nakalean lang sya sa may pintuan shirtless again tell me why he hates wearing shirts! Nadidistract ako!

I just gave him a dirty look at pinagpatuloy ko ang pagkain. Hindi ko na lang papansin 'tong bwisit nato kasi lalo lang akong mabibwisit kapag pinatulan ko diba.

"May talent ka pala." he smirked with his arm crossed.

I'm still not gonna respond idiot.

"Can you teach me how to fly like that? coz that was pretty interesting" and then he laughed! this is the first time i saw him laugh bakit parang naging musika sa tenga ko?! Mas lalo syang....nevermind!!

"Can you get out of my sight?! Sinisira mo ang umaga ko and please wear some tshirt!!"

"Why? i know you like what you see"sabay kindat sa akin. His cockiness is on point!

"Seriously? NO THANKS. I'd rather see my fiance's body than yours." biglang nawala yung ngiti nya sa muka in just one snap. Pikon pala 'to eh huh.

"Well let's see if you're gonna see him again." sabay wa walk out na sana sya.

"Youuu!!!"

*BLAG!*

Nagmadali akong umalis sa kama para habulin sya para pilitin syang iuwi na ako pero naramdaman ko ang sakit ng likod ko na ikinahulog ko sa sahig. Nakalimutan ko yung katangahan ko nadadagdagan na naman ng isa pang katangahan, buhay nga naman oh!

"Aray!" Nawala ako sa balanse at nauna ang balakang kong malaglag sa sahig. Wala pang isang segundo ay nakita ko sya na agad akong binuhat at ibinalik sa kama with his upset face.

"CAN YOU STOP BEING STUPID JUST FOR A MINUTE?!" Dang okay alam ko namang stupid yung ginawa ko diniin mo pala lalo. Looking at him his face was clearly like yesterday galit pero parang may pagaalala. But why i still find it so damn attractive though! And he still has no Tshirt on!

Mas naramdaman ko yung bilis ng pulso ko kaysa sakit ng katawan ko...

*HIIII Do you guys like the story? Let me know para maimprove ko ang story para sainyo, and don't forget to vote my story po! :)*