My Billionaire Kidnapper

Chapter 37

LEILA'S POV

I remember when I was 5 years old naglalaro ako sa damuhan sa tapat ng bahay namin sa probinsya ng biglang may kambing na sumugod sakin at hinabol ako. I was so scared. I thought that was very traumatizing until what had happened today. Nahihilo parin ako and half of the time wala na akong idea sa nagyayari sa paligid ko. Buhat buhat ako ni Dario like a bridal carry at isinakay nya ako sa likod ng jeep. Dahan dahan nya akong inupo at hinubad nya ang jean jacket nya ipinatong sa towel na nakapulupot sa akin na nakatulong lalo na uminit ang katawan ko.

Aside from being incapacitated, i feel so dissapointed, despondent and hurt. How could this person who have taken me to this island and who took me away from my fiancé just watch me drown myself to death? Ganoon na ba kalaki ang pagkasuklam nya sa akin? Nakasandal ang ulo ko sa balikat ni Dario dahil sa sobrang hina ko ngayon. Hindi ko mapigilan ang luha ko. I don't want to show weakness pero katawan ko na ang bumigay. My body started to shake from the coldness. And I don't have anything to say to that evil Scarlet. I will let karma do its job. I'm done with her games, she can have him as long as she wants. Magsama sila!!!

Nang mapansin ni Dario na nanginginig na ang katawan ko hindi na sya naghesitate na i-wrap ang arms nya around me. Nakatulong naman ito para mainitan ako lalo. Ngunit muntikan na kaming malaglag sa kinauupuan namin ng biglang tinapakan ni Matt ng pabigla ang gas. Wala talagang modo. I'm fucking speechless. Finally nandito na kami sa bahay. Dahan-dahan akong inalalayan ni Dario pababa ng jeep at inakay nya ako papasok sa loob.

"Dahan-dahan lang, kapit ka lang sa balikat ko." Mahinahong bulong ni Dario. Napakabait talaga nya utang na loob ko sa kanya ang buhay ko. Kung hindi siguro sa kanya ay patay na ako ngayon.

"Salamat Dario.." mahina kong bulong sa kanya.

Si Scarlet naman ay walang pakealam na pumasok sa loob with her slutty walk na para bang satisfy na sya sa ginawa nya ngayong araw na 'to. May araw ka din. I felt relieved ng makita ko na ang pintuan ng kwarto ko I can finally rest up. Papasok na sana kami ni Dario ng bigla na lamang ng echo sa buong bahay ang demanding na boses ni Matt.

"Leave her here, you can go now." He bluntly demand. Kakagulat naman 'to. Nandyan ba sya sa likod namin all this time?!

Tumingin muna sa akin si Dario na para bang sumesenyas kung okay lang ako. Ayaw nya rin siguro akong iwan sa mga masasamang tao na 'to. Hindi ko tinitignan si Matt. I just can't look at him right now. 

"I said leave Dario." He said while intensely looking at Dario.

"Sige na Dario, maraming salamat ha, kung hindi dahil sayo baka patay na siguro ako..salamat talaga." seryoso kong sabi dito.

"Basta pag may kailangan ka o kailangan mo ng tulong tawagin mo lang kami ni nanay, magiingat ka leila." Mahinahon nyang sabi na para bang ayaw nya akong iwan kay Matt.

Naglakad na si Dario paalis. Matt's face looks so annoyed in my pheriphal vision. Ngayon, everytime I see his face I can't help feeling the pain and disappointment I have for him. Anong karapatan nitong maginarte? Dahil ba tinulungan ako ni Dario sa pagkakalunod kaya suyang suya sya sa amin? 

I tried to take a small step at a time, kaya ko pa naman maglakad tutal naman malapit na ako dito. Papasok na ako ng kwarto and Matt did nothing. Hindi ko sya tinitignan sa likod ko but all I know is he's just watching me walk by myself. He knows that I'm weak but he doesn't care. What do I expect? He even watch me drown myself to death. Sasarhan ko na sana ang pinto ng bigla syang nagsalita.

"You should have known better." He bluntly said with his jaw clenching.

"What?" pabalang tanong ko. I'm confused. Coz it seems like it's my fault.

"You should have think before coming to her!" He said. Pero sa sahig sya nakatingin.

"So kasalanan ko 'to? Is that what you saying?!" I'm holding tight at the door knob as I'm getting more pissed on words coming out from his mouth. Ayokong umiyak sa harap nya pero hindi ko mapigilan. Kusa na lamang itong tumulo ng lubusan.

"What do you want me to do? Hindi ba't trabaho ko iyon bilang "katulong" mo na sundin ang girlfriend mo!?" dugtong ko sa kanya.

He paused for a moment. He has this mixed emotions on his face. He looks uneasy. 

"You should've been more careful! Bobo na lang ang taong magpapaloko sa mga taong alam mong may masamang intention sayo. And yes it's your fault Leila! Hindi ka nagiisip!" He yelled. 

I just stood up there and let go all the tears. Lahat ng salita na lumalabas sa bibig nya ay ngdudulot ng sakit sa dibdib ko. I feel helpless and hopeless. Agad ko ng sinaraduhan ang pintuan bago pa bumigay ang katawan ko sa sahig. I can't take the pain anymore. Why does he have to be so vicious and heartless. Masyado lang siguro akong nag expect na kahit kaunti ay may concern parin sya sa akin. My body started to heat up. As I lay in my bed, I coiled my body inside the sheets and cried myself to sleep. 

*****Hi readers!! Sorry guys! :( I know nakakfrustrate magbasa ng bitin pero I tried my best na isingit at tapusin ang chapter na to kahit na super busy ako sa first week of school. I will try my besteeeessst to provide you a worth waiting story okurrr?? Maraming salamat sa votes and comments nyo, it would be more awesome kung ishashare nyo ang story nato to your friends!! Thankyou guys!! Love you all!****