''Böyle şeyleri ayaküstü konuşmayalım. İçeri gel ufaklık. Daha tanışmadık bile.''dedi sıcak bir ses tonuyla. Bakışları değişen çocuk sinirli gibi görünüyordu. Yanlış bir şey mi yapmıştı? Söylediklerini zihninde gözden geçirdi. Göremedi.
''Ufak değilim ben. Kocaman adam oldum. Annem öyle söylüyor.''diyerek sinirli bir sesle konuştu. Derdi anlaşılmıştı. Hemen büyümek isteyen çocuklardan olmalıydı. Sinirle çattığı kaşlarına, öfkeli fışkıran gözlerine baktı. Ona birilerini hatırlatmıştı. Gözlerini bıkkın bir ifadeyle devirdi.
''Bu ev Çınar'ın küçük versiyonunu da kaldırabilir belki ama ben... Sanırım bu işkenceye daha fazla dayanamayacağım. İstediğin gibi olsun bakalım. Ufaklık yok. Adını söyle bakalım.''dedi. Kollarını birbirine bağlamış, kendinden emin bir duruş sergileyerek küçük delikanlıya bakmıştı. Güzel bir tanışma olmamıştı. Beklentilerinin tam tersiydi. Çocuk da bulunduğu yerde dikelmiş, bakışlarında en ufak bir yumuşama göstermeyerek güzel gözlü kadına cevap vermişti. Bir anlığına ikisi de yaşadıklarını unutmuştu. Az sonra kavga edecek gibi görünüyorlardı.
''Onur benim adım.''
''Memnun oldum, bende Hayal.''
Hayal, çocuğun seviyesine inebilmek için hafif eğilerek elini uzatmıştı. Mesafeli bir tokalaşma ile tanışma merasimi gerçekleşmişti. Geri çekilmek isterken küçük delikanlı onu durdurmuş, güzel gözlü kadının elini bırakmamıştı. Aksine kendisine doğru daha da çekerek Hayal'in yüzüne dikkatlice bakmıştı. Ne olduğunu anlamayan kadın şaşkındı. Çocuğun dikkatli bakışları en sonunda gözlerinde durmuştu.
''Güzel gözlerin var.''
''Teşekkür ederim.''
''Ama çirkinsin.''
ONUR VE HAYAL'İN İLK KONUŞMALARI... ARSIZLIK SEZİYORUM BİRAZ. HAYIRLISI : )
YENİ BÖLÜM YAZIM AŞAMASINDA... YORUM YAPAN OY VEREN HERKESE ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM. HAYALET OKURLARIMA SESLENİYORUM. VARLIĞINIZI OKUNMA SAYILARI ELE VERİYOR. DESTEĞİNİZİ ESİRGEMEYİNİZ. SİZLERDEN DE YORUM VE OY BEKLİYORUM. SEVİLİYORSUNUZZ... < 333
