Stay Girls [Tropang GG]

Chapter 11

Chapter 11

Micah's POV

nandito ako ngayon sa labas ng building. naglalakad mag isa habang nakapayong. Naulan kasi.

iniwan ko na sa classroom sina Tin mukhang may kailangan pang gawin ehh..

habang naglalakad ako, pinaglalaruan ko yung mga sanaw na nadadaanan ko.

hahahaha.. parang akong nabalik sa pagkabata.. ^-^

habang sinisipa ko yung mga tubig ..

nadulas ako at nabitawan ko yung payong at..

matutumba na sana ako ng biglang may pumigil sa pagtumba ko..

hawak nya yung magkabila kong balikat.

napatigil ako at saka tumayo ng ayos..

humarap ako sa kanya..

at..

O__O

"oh. ayos ka lang?"-tanong nya saken habang basang basa.

"C-Carl..?"-ako.

oo.. si Carl.

at basang basa na kami this time..

nilalamig na 'ko.. >.<

kinuha nya yung payong na nabitawan ko kanina at isinukob sa aming dalawa..

". . . . . . . "

nagsimula nang mag init ang mga pisngi ko. Feeling ko, namumula na ako ng sobra na parang sili.

bakit ayaw nya pang umalis?

"ayos ka lang ba?"-tanong nya ulit.

"ah.. oo naman."-nahihiyang sagot ko.

"ahh. ano bang ginagawa mo?"-tanong nya habang hawak pa rin yung payong.

O___O

Ano nga bang pinaggagagawa ko?

para akong t*nga.. >0<

"ahmm.. w-wala.."-sagot ko.

"hmm.. "-sabi nya sabay ngiti.

*0* . . . >///<

hindi ko na makayanang magtagal dito dahil AWKWARD na.. lalo pa kung may makakitang ibang tao.

hinawakan ko yung kamay nya at saka ko inagaw sa kanya yung payong..

"salamat! kailangan ko nang umalis."-sabi ko sabay alis.

nakakahiya!

hanggang ngayon feeling awkward pa rin ako..

Carl's POV

lumabas na ako ng classroom matapos kong gumawa ng activity..

habang naglalakad ako sa correigdor, nakita kong naglalakad mag isa si Micah.

medyo nagpahuli ako para hindi nya ako makita. sinundan ko sya hanggang sa paglabas ng building.

bago sya umalis sa pathway binuksan nya yung payong nya at saka naglakad ulit. ako naman dahil walang dalang payong, sa pathway na lang ako naglakad.

sya lang ang nakikita kong naglalakad papunta sa Girls' dorm kaya sinundan ko sya ng bigla nyang sinipa ang tubig sa sanaw na bunga ng ulan.

hanggang sa sinipa nya ulit ang sanaw.

mukhang tuwang tuwa sya sa ginagawa nya. mukhang hanggang ngayon yata hindi pa rin sya nakakaligtas sa pagkabata.

lumapit ako sa kanya para damayan sa paglalaro pero, sa halip na pagsipa sa tubig ang magawa ko eh. iniligtas ko sya sa muntikan nyang pagkatumba.