The Siroop ✔️

Hoofdstuk 4

POV Taylor.
"Doe nou niet te serieus." Zeg ik lachend en Zack lacht terug naar me. "Kom op... wij weten allebei dat ik serieuzer ben als jij. Ik vind het gewoon minder leuk om in het donker te lopen." Antwoord hij en ik loop rustig verder.

Ik draag de chinees bij me en we lopen door een stille donkere steeg naar huis om zo snel mogelijk thuis te zijn. "Ik had toch liever omgelopen via de drukke straat dan dat ik sneller thuis ben door deze donkere steeg." Zegt Zack en ik kijk naar het eten.

"Ja maar dan is het eten koud." Zeg ik en vervolgens trekt hij een wenkbrauw omhoog. We lopen iets sneller en ik schraap m'n keel en hoest even. "Ruik jij dat ook?" Vraag ik en hij snift een beetje naar de lucht en dan schud hij z'n hoofd.

Vervolgens word Zack tegen de grond geslagen door iets wat op hem land en hem bijt in z'n nek. Het lijkt wel op een gigantische hond. Ik schrik en val achteruit en schreeuw z'n naam.

Levenloos licht hij op de grond en er komt een ander iemand aan die wel een menselijke vorm heeft maar een masker draagt. Hij komt recht op me af lopen en snijd met z'n nagels mijn keel door waardoor de lucht uit mijn longen ontsnapt.

De wolf loopt naar me toe en bijt in mijn been en de jongen krabt Zack z'n keel open. Ik voel al het licht uit mijn oogkassen weg gaan. Alsof de hel voor me klaar staat. Ga ik dood in een steeg terwijl ik afhaalchinees haal?

Ik kijk naar Zack die levenloos op de grond licht en ik zie zwart bloed. Ik zie flitsen in roze kleuren. Het is iemand anders en ik kan het niet goed zien maar de ogen glimmen roze en uit de handpalmen komen vurige roze stralen die recht op de twee af gaan waardoor ze weg rennen.

Ik zie hoe de linkerkant van de wolf z'n gezicht verbrand en hij rent huilend weg. Dat mens wat volgens mij geen mens is rent weg in onmogelijke snelheid.

"Waarom kan ik ook nooit een keer zonder problemen ergens leven?" Hoor ik een stem mompelen ver op afstand alsof ik alles al aan het verliezen ben.

Degene waar de roze stralen uit kwamen hurkt voor me neer en kijkt me aan met roze ogen. "Verdomme Taylor en Zack waarom jullie?" Vraagt de stem en ik zie Cloe's gezicht. Wat?

"Cloe." Mompel ik met zo veel moeite en met een vervormde stem omdat ik amper zuurstof over houd. "Ik moet het laten gebeuren. Als ik het ga genezen kunnen er misschien andere dingen gebeuren. Oké luister naar me Taylor. Jij en Zack gaan straks dood maar je hoeft niet bang te zijn. Je komt terug en je zult je anders voelen. Maar ik ga hulp voor je zoeken dat beloof ik." Zegt ze zacht en ik knik heel licht.

Dan worden mijn ogen zwaar en vallen ze dicht en zie ik helemaal niks meer.

-zo ik laat de actie er meteen in vallen Hehehe XD-