The Siroop ✔️

Hoofdstuk 24

POV Taylor.
"Wie is dat?" Vraag ik verbaasd. "Dat is Jack... de jongen zo bleek als sneeuw, een hart zo zwart als de nacht. Nooit in een vampier veranderd door een vampier maar vervloekt door een heks." Antwoorden de fluisterende schaduwen. "Iedere nacht heeft maanlicht." Fluister ik en zijn ogen richten zich recht op mij.

"Dit is een jongen die zijn liefde jaren geleden heeft verloren aan zelfmoord omdat hij niet van de heks kon houden. Hij werd vervloekt waardoor hij aan eeuwige gevangenschap vastzat en alle vrouwen waar hij ooit van zal houden zullen zelfmoord plegen om hem te straffen. Men zegt dat Siropen door de vloek heen lopen. Jack kan siropen liefhebben maar hij wil niet met de vijand omgaan." Zegt de schaduw en ik knik langzaam.

"Wat als ik hem tenminste kom helpen?" Vraag ik en ik hoor gekraak. "Blijf uit de buurt van het schepsel. Hij zal koud reageren en hij zal je geur ruiken. Hij zal weglopen zodra je binnen komt." Word er gefluisterd.

Ik schrik wakker en ik schud mijn hoofd heen en weer. Alweer zo'n rare droom waarvan ik de puzzel maar niet kan oplossen. De eerste rare droom was van Henry maar hij bestaat. Zal die Jack ook bestaan? Ruvik en Johnny kwamen toch met een groep? Wat als Jack er iets mee te maken zal hebben? Kleine kans aangezien ik begrepen heb dat hij siropen haat.

Siropen is toch het doel van dat hele feestfuifje? Hoe kan er iemand in hun groep zijn die siropen haat? Wat vind Rick van deze hele verschijning?

Ik stap uit bed en ik loop naar beneden waar Zack aan de keukentafel zit met een glas warme melk met honing. Mijn vader zit tegenover hem en kijkt me aan zodra ik binnenkom.

"Ik weet niet wat er met jullie beiden aan de hand is de laatste tijd maar ik vind het maar raar. Als jullie nu eerlijk tegen me willen zijn zou dat heel fijn zijn." Zegt hij en ik kom naast Zack zitten.

"Er is niks bijzonders waarvan je af moet weten. We zijn gewoon nog ons normale zelf." Antwoord ik en hij schud met z'n hoofd.

"Dat zijn jullie niet. Er is iets gebeurd met jullie waardoor jullie ineens minder met me delen. Zomaar ineens!" Roept hij ineens en ik kijk Zack aan. Moeten we het hem vertellen?

Zack kijkt me aan met een ik denk het wel blik. Vervolgens draaien we onze hoofden naar hem toe en lichten onze ogen roze op.

"Wij zijn Siropen vader... wezens van de engel en demon zo snel als licht en zo sterk als de vampiers en weerwolven. We wilden je hier niet in betrekken." Zegt Zack en hij deinst achteruit.

Hij kijkt ons eerst angstig aan wanneer onze ogen normaal worden. Vervolgens pakt hij onze handen vast. "Al waren jullie vampier, als waren jullie weerwolven, al waren jullie de duivel zelf... jullie zullen voor altijd met kinderen blijven. Ik ben trots op jullie dat jullie eerlijk zijn en ik zal jullie steunen waar jullie mijn steun nodig hebben." Antwoord hij.