The Siroop ✔️

Hoofdstuk 25

POV Kéziah.
Een paar dagen op pad in de echte wereld voelt raar. Ik ben al dag en nacht op zoek met enkel een kleine visite aan Cloe om te zeggen dat we Henry verloren zijn en de rede daarvan. Cloe gaf me natuurlijk meteen een tik tegen mijn voorhoofd wat ik heb verdient.

"Heeft het wel zin om te zoeken naar een doodlopend spoor?" Vraagt Gabriel en ik haal mijn schouders op. "Ik heb geen idee. Ik hoop gewoon dat Zack en Taylor maar iets vinden." Antwoord ik en precies op dat moment gaat mijn telefoon.

Ik neem op wetend dat het Cloe is. "Is er nieuws?" Vraag ik en ik hoor Cloe zuchten. "Zack en Taylor hebben nieuws ja. Ze hadden het over een groep jongens die naar hun school zijn gekomen. Waarschijnlijk om dichter bij ons te komen. Deze jongens zijn niet bepaald menselijk en Taylor beweerd dat dit de jongens zijn die hun veranderd hebben." Zegt ze.

"Heb je namen?" Vraag ik. "Ja.. klinken de namen Ruvik, Johannes en Jack je bekend?" Vraagt ze en ik denk goed na. "Hm, Ruvik en Johannes zeggen me niks maar die Jack spookt wel even rond. Ik kom wel langs met Gabriel om het persoonlijk te kunnen bespreken." Antwoord ik.

"Is goed, tot zo." En er word meteen opgehangen. "Er zijn namen?" Vraagt Gabriel en ik knik. "Ja.. namen van jongens die niet menselijk zijn. Laten we uitzoeken wat ze precies van ons willen." Antwoord ik en Gabriel knikt.

Het is altijd zo raar als ik hem aankijk. Gabriel is een raar figuur als het gaat om liefde. Het is als in een kus met een vreemde of een one night stand met je beste vriend. Je praat er beide liever niet over.

Ik knip in mijn vingers en er verschijnt een portaal waar we doorheen lopen en we komen in een donkere kamer terecht. We kijken beide om ons heen en kijken elkaar dan aan. "Dit is niet Cloe's huis." Zegt Gabriel en ik zucht. "Dat had ik zelf nog niet bedacht. Ik maak wel een nieuw portaal." Antwoord ik en ik knip weer in mijn vingers.

Er verschijnt geen portaal en niet eens vonken van mijn handen. Mijn ogen willen niet eens gloeien. "Kom op je bent de koning van de onderwereld je gaat me toch niet vertellen dat je ons hier niet uit kan krijgen." Zegt Gabriel en ik ruik iets.

De geur en suf en het stinkt. Ik heb dit nog nooit geroken en het schakelt mijn krachten uit. Dit is onmogelijk... niemand kan dit doen.

"Doe maar gaan moeite jullie komen hier niet uit tenzij die deur voor jullie open gaat maar hier hebben jullie de krachten van mensen. Ik heb dit plan al zo lang van te voren bedacht en jullie krijgen mij niet." Zegt de hologram die ineens voor ons verschijnt.

"Wie ben jij in godsnaam? Wat heb je met ons gedaan?" Vraag ik en hij lacht. "Ik wil van jullie weten waar Eva is." Horen we en ik kijk Gabriel met een raar gezicht aan. "De Eva die wij kennen? De Eva die dood is?" Vraagt Gabriel aan hem en de jongen knikt. "Vertel me waar ze is of jullie vriendin Cloe sterft en de tweeling erachteraan." Zegt hij.

-
OMG echt een tijd geleden dat ik een hoofdstuk heb geplaatst. Ik heb het zo druk gehad (met niks doen). Nee grapje even serieus nu... het is druk op school en ik zit nog met werk en er komt weer een stage aan ugh. Ik heb ook een keelontsteking achter de rug en ik slaap heel slecht de afgelopen dagen. Even rustig aan doen maar. Tnx voor het wachten!