The Siroop ✔️

Hoofdstuk 26

POV Kéziah.
"Je blijft met je smerige poten van haar af!" Roep ik en hij lacht. "Heb je een oogje op haar?" Vraagt hij en die zin duwde een gat in mijn hart. "Wat kunnen een jongen en een meisje tegenwoordig geen beste vrienden meer zijn? Wat heb je überhaupt met mijn krachten gedaan?" Vraag ik en hij lacht weer.

"Ik tap jouw krachten af. Zoals ik al zei het kost heel wat moeite om een plan zoals dit voor te bereiden en dus ben ik wat stappen voor. Des te langer jullie hier in zijn, des te meer ik jullie krachten af tap." Legt hij uit wat me kwaad maakt.

"Hoe kan een smerig straat joch zoals jou nou de krachten van een koning en een zwarte magiër aftappen?" Vraag ik en hij zucht. Zal hij een vampier zijn? Vampiers kunnen niet ademen maar ze kunnen wel zuchten als ze dat willen. Dat doen ze meestal als ze verveeld zijn of nadenken.

"Er is wat voor nodig om dat te doen maar het is nu mijn beurt om de baas te spelen. Ik zal iedereen een stap voor zijn en jullie kapot maken. Maak jullie geen zorgen... als jullie vrienden jullie vinden zijn jullie al lang al dood en ben ik de nieuwe koning gecombineerd met wat zwarte magiërs krachten." Zegt hij en dan verdwijnt hij.

"Hij probeert iedereens krachten af te pakken zodat hij oppermachtig kan worden." Zegt Gabriel en ik kijk verslagen naar de grond. "Ik geef het niet graag toe maar ik denk dat we te maken hebben gekregen met een groep die dit al zo lang voorbereiden dat ze zelfs slimmer zijn als Marcel." Zeg ik boos.

"We verslaan hem wel. Op de èèn of andere manier hebben we constant dat sprankeltje geluk dat ons in leven houd." Zegt Gabriel. "Dat is onzin! We zijn nu mensen en we hebben geen idee waar we zijn en als dat niemand vertelt word sterven we hier omdat onze krachten worden afgetapt waar we, mocht je het nog niet door hebben, niet bij kunnen komen!" Schreeuw ik.

Gabriel kijkt me raar aan en ik zucht weer. "Kéziah Siroop sinds wanneer ben jij zo een ego om je krachten en ben jij bang om dood te gaan?" Vraagt Gabriel en ik stress hem even. "Meen je dat nou!? Iedereen is bang om dood te gaan! Ik leef al veel te lang en ik ben geen ego! Ik wil niet dat die krachten in iemands anders handen vallen en dat onze thuiswereld instort waar de helft van al onze vrienden leven slimmerik!" Roep ik boos.

Hij voelt zich duidelijk aangevallen. "Als je nou kalm blijft dan zoeken we een oplossing." Zegt Gabriel en ik raak er alleen maar bozer van. "Hoe wil je dat doen!? We kunnen nergens heen! Geef het op! We sterven hier!" Roep ik en ik laat mezelf tegen de muur omlaag zakken en duw mijn hoofd in mijn handen.

Ik voel een hand op mijn schouder. "Jij bent het grote voorbeeld van een jongen die nu op je zit te wachten ergens op straat. Je bent iedereens grote voorbeeld. De legendarische Kéziah Siroop geeft toch niet zomaar op?" Vraagt hij.