Ceren içindeki hüznü almasını beklercesine o güzel yüzünü rüzgara vermiş, mavi gözlerini sıkıca kapamıştı.
Son zamanlarda huzur bulduğu tek yer burasıydı. Bebek sarısı gür saçlarının rüzgarda dağılmasına aldırmadan mis gibi havayı içine çekti.
Aklın...
Bir saate yakın yoldalardı ve Oğuz'u sorularıyla sıkboğaz edip ısrarlarıyla delirtmesine rağmen yine de ondan gidecekleri yer hakkında tek bir ipucu bile alamamıştı Ceren. En sonunda pes eden kendisi olmuştu. 'İnatçı keçi' diye söylendi içinden.
Ceyda uyumuyor olsaydı tek başına çenesiyle abisinden her şeyi öğrenirdi. Maalesef ki uyuyordu. Kafasını çevirip arka koltukta uzanmış olan arkadaşına sevgiyle baktı. Bazı konularda ona ne kadar kızsa da bu uykucu periyi çok seviyordu.
Tebessümle mırıldandı. "Uykucu Peri."
Yol boyunca geçtikleri yerleri izlemeye başladı. Baharın gelmesiyle her yer canlanmış, ağaçlar yemyeşil olmuştu. Rengârenk açan çiçeklerin yayıldığı kokuları ise yaşama sevinci veriyordu. Bundan dolayı en sevdiği mevsimdi ilkbahar. Pencereden içeri sızan mis gibi havayı mutlulukla içine çekti. İstemsizce bir gülümseme yayıldı dudaklarına. Oğuz'un onu izlediğini fark etmeden doğadaki güzellikleri izlemeye devam etti. Yolun kenarlarında henüz açmış papatyaların güzelliği onu büyülemişti. İnip toplamamak için kendini zor tutuyordu.
Oğuz yola odaklansa da ara ara yan koltukta oturan genç kıza bakmaktan kendini alamıyordu. Ceren'i mutlu görmek onu da mutlu ediyordu. Hafif aralanmış pencereden esen rüzgâr, genç kızın güzel sarı saçlarının ona doğru savrulmasına neden oluyordu. Genç kız zarafetiyle, yüzündeki gülümsemesiyle, ışıl ışıl mavi gözleriyle, rüzgârdan uçuşan sarı saçlarıyla fazlasıyla güzel ve çekici görünüyordu. Onun yerinde başka bir erkek olsaydı çoktan Ceren'e âşık olurdu. Fakat bu güzel genç kıza kardeşten öte bir duygu besleyemiyordu. Yavaşça elini uzatıp genç kızın uçuşan sarı saçlarını onun kulağının arkasına sıkıştırdı.
Bu hareketiyle, Ceren'in gülümseyen parlak mavi gözleri ona döndü. "Yoğun işlerine rağmen bu güzel günde yanımda olduğun için teşekkür ederim Oğuz."
Karşılık olarak sadece tebessümle ona göz kırptı Geldikleri yeri gören Ceren sevinçle el çırptı. İyi ki de piknik yerine Brunch'ı tercih etmişti.
"Sevdiğin bir yer olsun istedim."
"Nereden öğrendin burayı sevdiğimi?"
"Küçük bir tüyo almış olabilirim."
"Hım." Oğuz'un bu tüyoyu kimden aldığını tabii ki de anlamıştı Ceren.
Arabanın durduğunu fark eden Ceyda ise uyuşuk bir halde başını kaldırdı.
"Geldik mi?"
"Evet geldik. Nereye gideceğimizi bildiğin halde bana söylememene çok kızdım bilmiş ol uykucu peri."
"Bilmiyordum ama tahmin ediyordum. Bana ikimizin sevdiği yerleri sordu sadece.
Ceren arabadan indikten sonra gözlerini kapayıp temiz göl havasını derince soludu. Burası Seyhan gölünün kıyısında, harika manzarası olan bir kafeydi. Cep telefonunun kamerasıyla birkaç fotoğraf çekti. Sonra da Oğuz'un elini tutup çocuklar gibi çekiştirerek yürümeye başladı. Bir an önce doğal güzelliği tablolara ilham verecek kadar mükemmel olan bu mekâna girmek istiyordu. Ceyda ise manzara ile ilgilenmek yerine telefonuyla ilgileniyor ve arkalarından onları takip ediyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
