BİR ADIM ÖTE AŞK CEREN&SEYHAN (ADANA'DA AŞK BİR BAŞKADIR SERİ 1)

BİR ADIM ÖTE AŞK CEREN💞SEYHAN 38. BÖLÜM

Keyifli Okumalar 💖

Yanındaki sevdiklerine tek tek sarılan Ceren, kalben rahatlamıştı. Gözlerindeki buğu hafiflediğinde, onu takip eden takım elbiseli adamların da orada olduğunu fark etti. Festival'deki o anlar, gözünün önünden film şeridi gibi akarken, kalbindeki rahatlık yerini tekrar korkuya bıraktı. O adamlar diplerine kadar girmişlerdi. Demek ki, istedikleri sadece onun arabası değildi. Kendisine, ailesine ve sevdiği erkeğe zarar vereceklerdi. Bu düşünceyle dehşete düştü. Gözleri bir an kararır gibi oldu, başı fena halde dönmeye başladı. Kalp atışları hızlanırken nefesi kesildi. Gözlerini kapayıp en yakınında olan amcasının koluna sıkıca tutundu. Amcasının endişeli sesi, anlamsız bir uğultu gibi doluyordu kulaklarına. Neden sonra yüzüne serpilen suyla kendine gelebildi.

"Onlar buradalar... Onlar buradalar..." Farkında olmadan sayıkladığı bu sözler bir anda durdu.

Kulağındaki uğultu perdesinin kalkmasıyla, amcasının sesini algılayabildi. "Çok şükür kendine geliyor. Biraz su içirelim."

Dudakları arasına yayılan bir yudum su, iyi hissettirmişti. Kalp atışları yavaşlarken sıkıca yumduğu gözlerini araladı. Bulanıklık hafiflediğinde, yanı başında olan babası ve sevdiceğini seçebildi.

"İyi misin kızım?" Babasının güven ve huzur veren sesiyle hafifçe doğruldu. Amcasının omuzuna uzandığını yeni fark ediyordu. "İyiyim babacığım." Sesi hâlâ titriyordu. Görüş alanına giren sevdiceğiyle göz göze geldi. Endişeli gözleri, sorgularcasına ona bakıyordu.

"O adamlar kimler Ceren?"

Arkada duran iki adamı işaret etti. "Festivaldeki takım elbiseli adamlar."

Seyhan, durumu şimdi anlamıştı. Gördüğü kadarıyla kızın ailesi de aynı şekilde olup biteni anlamışlardı.

"Burhan, Ergün buraya gelir misiniz lütfen."

Korumalar, seslenmesiyle hemen yanlarına geldiler. Ceren ise titreyerek onun koluna sarıldı. Bu adamları nasıl tanıdığını anlamaya çalışıyordu. Bundan sebep kafası iyice karışmış görünüyordu.

"Onlardan korkmana gerek yok. Onlar senin korumaların."

"Korumalarım mı? Ama ben onları tanımıyorum. Hem onlar neden takım elbiseli?"

Babası söze girerek, açıklama yaptı. "Kızım nişan boyunca etrafta olacakları için ortama uygun giyinmeleri gerekiyordu. Bundan dolayı takım elbiseliler."

Korumalar da durumu kavramış görünüyorlardı. Aralarından biri genç kıza biraz yaklaştı.

"Ceren Hanım sizi korkuttuysak arkadaşım ve kendim adıma özür dilerim. Bilginiz var sanıyorduk. Yoksa sizin korumanız olduğumuzu söylerdik. Sizi korkutan şeyin ne olduğunu anlamadığımız gibi, bizden kaçtığınızı da düşünemedik."

Ceren, bu açıklamalı özür karşısında sadece kibarca başını salladı. Yaşadığı tüm bu olay, demek bir yanlış anlamadan ibaretti. Onu ağır etkileyen travmalar sonucu oluşan bir yanlış anlama. Kendini hiç iyi hissetmiyordu. Ağlamaklı bakışlarını sevdiceğine çevirdi. "Beni odama götürebilir misin lütfen?"

Odasına geçtiklerinde, yaşadıklarının etkisiyle, gözleri yaşlarla buğulandı. Odada kim var kim yok anlayamadı bile.

Sadece koluna sıkıca sarıldığı sevdiceğini ve en yakınında olan babasını görebiliyordu.

"Babacığım ben bilmiyordum. Bütün bunlar bir yanlış anlamadan ibaretmiş, çok üzgünüm."

"Tamam kızım şimdi bunu düşünme. Hadi bir duş al, kendine gelirsin. Sonra da kızlarla hazırlanırsınız. Konuklar henüz gelmeye başladılar. Nişan birazdan başlar. Oğuz'u bu güzel gününde yalnız bırakmak istemezsin değil mi?"