BİR ADIM ÖTE AŞK CEREN&SEYHAN (ADANA'DA AŞK BİR BAŞKADIR SERİ 1)

BİR ADIM ÖTE AŞK 3. BÖLÜM

BİR ADIM ÖTE AŞK CEREN SEYHAN 3. BÖLÜM

3- DİNLENME TESİSİ

Küçük Not: Jeep Türkçe yazılışı Cip (TDK)

Seyhan telefon çalınca yolun kenarında durmak zorunda kalmıştı. Kullandığı hat, ülkenin en iyi operatörüydü. Buna rağmen bu dağlık bölgede iyi çekmiyor, annesinin sesi kesik kesik geliyordu. Onun ne dediğini hiç anlayamadığı için arabasından indi.

"Alo, anne beni duyabiliyor musun?" Karşı taraftan gelen keskin cızırtıyla suratını buruşturdu. Annesinin duyabildiğini umarak, "Telefon çekmiyor." diye açıklamada bulundu. Sonra da, "Şarjım da bitmek üzere." diye vurgulayarak ekledi. Annesinin kesik kesik anlamsız sesini duyduğunda, "Bana ulaşamazsan merak etme, Pozantı'ya varmak üzereyim, varınca seni aramaya çalışacağım." dedi. "Şimdi kapatmak zorundayım şarjım bitiyor."

O anda şarjı biten telefonu kendiliğinden kapandı. En kısa zamanda taşınabilir batarya ya da unuttuğu araç şarjı yerine yenisini almalıydı. Böyle durumlarda çok işe yarıyordu. Bunu aklının bir köşesine yazdıktan sonra cipine bindi. Pozantı'da durup hem bir şeyler yiyip hem de telefonunu şarj edebilirdi. Şimdilik aklına gelen tek çözüm buydu.

Yaklaşık bir saat sonra ilk gördüğü dinlenme tesisine geçti. Arabasından indi, güneş gözlüğünü çıkarıp etrafı şöyle bir inceledi. Biraz ilerde büyük bir restoran, küçük bir hotel ve hediyelik eşya satan küçük bir market vardı.

Hava güneşli olmasına rağmen soğuktu. Ceketini giyerek restorana doğru yürüdü. Az sonra fazla kalabalık olmayan restoranda cam kenarı bir masada oturuyordu. Kahvaltılık bir şeyler sipariş ettikten sonra garsona paralı şarj aletini işaret ederek sordu.

"Bozuk galiba. Başkası var mı?"

"Maalesef bozuk ve başkası yok."

Anladım. Telefonumu şarj etmem lazım, size versem güvenilir bir yerde şarja takabilir misiniz?"

Garson gülümsedi. "Tabii efendim, telefonunuzu kasada duran arkadaşıma vereceğim, oradaki prizlerden birinde şarj eder. O kısma kimse geçmez güvenilir yerdir."

Bakışlarını garsonun gösterdiği yere çevirdi. Kasa, kapılı bir tezgâhın üstündeydi ve orada kasiyer dışında kimse yoktu.

Telefonunu alan kasiyer ile göz göze geldiğinde, genç çocuk sıcak bir gülümsemeyle önce göz kırptı, sonra da ona rahat olun anlamında bir hareket yaptı. Kasiyerin güven veren bu tavrı karşısında, gönül rahatlığıyla sandalyesine yaslanıp kahvaltısını beklemeye başladı. Birkaç dakika sonra siparişlerinin hepsi masasındaydı. Nasıl olsa telefonunun şarj olmasını bekleyecekti, oyalanarak kahvaltısını yaptı. Kahvaltısı bittikten sonra, kahvesini içerken biri araba, diğeri minibüs iki aracın restoranın önünde durduğunu gördü.

Restoranın tüm masaları doluydu. Çünkü yarım saat önce iki ayrı otobüs restoranın önünde durmuş, yolcuları kahvaltı yapmak için inmişlerdi. Yeni gelenlere yer yoktu. Masayı meşgul etmek istemediği için hemen kalktı. Lavaboda işlerini hallettikten sonra kasaya giderek hesabını ödedi. Dışarı çıkmadan önce genç çocuğa restoranın sağ camından, uzakta bir köşeye park ettiği cipini gösterdi.

"Ben arabamda dinleneceğim, telefonum burada şarjda kalabilir mi?"

"Tamam efendim. Şarjı dolduğunda size gönderirim, rahatınıza bakın."

"Teşekkür ederim."

Bütün gece ara vermeden araba sürdüğü için çok yorgundu. 'Bir saat uyusam iyi olacak' diye düşündü. Arabasının ön koltuğunu arkaya doğru biraz yatırdı. Yan koltuktaki spor şapkasını alarak gözünün üstünü örtecek şekilde taktı, uykuya hazırdı. Birkaç dakika sonra uykusunun arasında, otobüse binen yolcuların seslerini duydu. Daha sonra tamamen uykuya daldı.