BİR ADIM ÖTE AŞK CEREN&SEYHAN (ADANA'DA AŞK BİR BAŞKADIR SERİ 1)

BİR ADIM ÖTE AŞK 19. BÖLÜM

Merhaba arkadaşlar. Mucizevi bir akşam diliyorum. 🙏💗 Bu bölümü sizlere ithaf ediyorum. Yeni gelen okuyucularım hoş geldiniz. Keyifle okumanızı diliyorum.  Sevgiler 💞💕

BİR ADIM ÖTE AŞK CEREN💞SEYHAN 19. BÖLÜM

Düğünün sonuna doğru, Uğur'un dikkatini yanındaki boş sandalye çekti. Ablası Elif'in oturduğu sandalyeydi ve uzun zamandan beri boştu. İlk zamanlar onun pistte eğlenenlerin arasında olduğunu düşünmüştü. Fakat şu an herkes masasındaydı, pist boştu ve Elif yoktu. Önünde duran şarabından bir yudum alırken 'Tuvalete gitmiş olabilir' diye düşündü. Fakat içten içe bir terslik olduğunu seziyordu.

Elif; Uğur ve Seyhan'ın ortasında kalan sandalyede oturduğu için boş sandalye aynı zamanda Seyhan'ın da dikkatini çekmişti. Uğur amcasına doğru eğilip sessizce, "Elif halam nerede bir bilgin var mı?" diye sordu.

"Tuvalette galiba."

Seyhan anladım anlamında başını sallarken kaşları düşünceli bir şekilde çatıldı. Yanındaki sandalye uzun süredir boştu. Gece yarısı olmuştu. Davetlilerin çoğu gitmiş, iki tarafın ailesi ve çok yakın arkadaşları kalmıştı. Halasını onların arasında hiç görmemişti. Belki de gözünden kaçmıştı bilemiyordu. Aklına üşüşen olumsuz düşüncelerin etkisiyle, kuşku tohumları yavaş yavaş içine yayılmaya başladı. 'Umarım halam tuvalettedir ve aklıma gelen şeyi yapmamıştır' diye iç geçirdi.

Derya yanında olanlardan habersiz, huzursuzlukla yerinde kıpırdandı. Nedense bu temiz ve nezih yerde bile rahat edememişti. Sürekli ellerini yıkama ihtiyacı duyuyordu. Genç kadın ayağa kalktığında, Seyhan onun nereye gideceğini bildiği için, "Ben de seninle geleyim." dedi. Nişanlısının bu kibar davranışı Derya'nın hoşuna gitmişti. Seyhan'ın ise Derya'ya eşlik etme sebebi kibarlıktan ziyade yüreğine çöreklenen sıkıntıydı.

❤️

Elif, gecenin karanlığında hızla ilerledikleri ıssız yolu tedirgince izliyordu. Aklına dolan kötü senaryolar ise film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordu. İstese de buna engel olamıyordu. Çünkü Mahir'e zarar verecekleri korkusu bunu tetikliyordu. Bu korku öyle ağır bir korkuydu ki kalbini daraltıp nefesini kesiyor, içini fena halde ürpertiyordu. Kocasını en acilinden ikna etmeli, ailesi yokluğunu fark etmeden düğüne geri dönmeliydi.

"Mahir lütfen yokluğumu kimse anlamadan beni geri götürür müsün?"

"Öyle bir şey yapmaya niyetim yok."

"Bizimkiler öğrendiklerinde çok kötü şeyler olacak."

"Biraz esip gürleyecekler sonra alışacaklar, rahat ol güzelim."

Endişeli bir sıkıntıyla iç geçirdi. Rahat ol demesi kolaydı. Ailesi bu duruma çok öfkelenecekti. Esip gürlemenin ötesinde, abisi ve babasının neler yapacağını kestiremiyordu. Kardeşi Uğur ılımlı olsa da yine de tedirgindi. Seyhan'ın ise ne tepki vereceği konusunda hiçbir fikri yoktu. Kısacası Mahir'in bu yaptığının bedeli çok ağır olacaktı. İçinden 'İnşallah kan akmaz' diye dua ederken tüm benliğine korku salındı.

"Sence bu kadar basit mi? Sana bir şey yapacaklar diye korkuyorum."

Elif'in korkuyla karışık ağlamaklı sesi Mahir'i etkilemiş, arabayı yavaşlatıp durdurmasına sebep olmuştu. Yolun tam ortasında durmalarına aldırmadan motoru stop ettirip karısına döndü. Sesinin mümkün olduğunca yumuşak ve yatıştırıcı çıkmasına özen gösterdi.

"Hiçbir şey yapamazlar kanunen karımsın. Ayrıca kuzenlerim katil değiller. Bahadır az buçuk öfkeli, ilk anladığında fırtına estirecek sonra durulacaktır. Uğur eğer eskisi gibiyse en fazla yapacağı şey abisini sakinleştirmek olacaktır."