Gökalp mahallesinde sonsuz aşkın ateşiyle kavrulan iki ayrı ruh...
Almina, geçmişi acılarla dolu küçük bir kadındı. Bir gün ansızın yaşadığı şehir olan Ankara'dan ayrılıp İstanbul'a taşınmış ve yıllar evvel kaybettiği babasının anılarının hâlâ soka...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın!
Ertesi gün kızların sesiyle uyanmıştım. Bu akşam, geçenlerde kınasına gidip pistte ahkâm kestiğim Elif ablanın düğünü vardı. Aslında düğünü daha erken olacaktı fakat ailevi bir meseleden dolayı ertelenmişti, günler önce ertelendiği gün ise bugündü. O yüzden kızlarla düğünde ne giyeceğimizi konuşmaya başlamıştık. Ben pek umursamıyordum ama bu iş onlar için epey bir önemli olmalı olacak ki ne giyeceklerini konuşa konuşa bir türlü bitirememişlerdi. Bense bir köşede, uzun sayılacak bir müddet sessizce onları dinlemiştim. Dinlemeye de devam ediyordum.
Yine onları dinlediğim zamanlardan birinde, "Eee, sen ne giyeceksin?" diye soran Yaren'le dikkatim tamamen dağıldı. Böyle bir soruya hazırlıksız yakalandığım için kısa bir süre onun yüzüne bön bön baktım. Açıkçası ben ne giyeceğimi onun kadar umursamıyordum. Ayrıca ne giyeceğimi de bilmiyordum, daha önce bunun üzerinde pek düşünmemiştim.
Ve bu yüzden onu, "Hiçbir şey." diyerek geçiştirmeye çalıştım.
"Ne yani," diye atladı Sema. "Düğüne çıplak gitmeyi mi planlıyorsun?"
Gözlerimi devirdim, "Aynen Sema, çıplak gideceğim. Hem o halimle herkesten daha fazla dikkat çekerim fena mı?"
Bunun hayalini kurmak feci bir şeydi, söylediklerimden sonra kızların zihinlerinde oluşan görüntüyü tahmin edebiliyordum. Hepimiz buna samimice gülüştük ama üçümüzün de onayladığı tek bir şey olmalıydı ki o da oraya çıplak gideceğim takdirde gelinden bile daha fazla dikkat çekeceğimdi.
Yaren, "Gerçekten Almina," diye devam etti. "Ne giyinmeyi düşünüyorsun? Var mı bir elbisen falan? Ciddi ciddi çıplak gitmeyi düşünmüyorsun herhalde!"
"Tabii ki de çıplak gitmeyeceğim ama ben günlük hayatta bile elbise giyinmeyi pek tercih eden biri olmadığım için doğru düzgün elbisem yok. Dolabımda bir şortlu tulumum var onu giyinebilirim sanırım."
Yaren bu kez de dehşetle büyüttü gözlerini, "Saçmalama Almina! Düğüne tulumla gidemezsin!"
"Neden gidemiyormuşum acaba? Düğüne tulumla gitme yasağı falan var da benim mi haberim yok?"
"Gerçekten hiç mi elbisen yok?"
"Var bir iki tane ama onlar da günlük elbise."
Yanaklarını şişirerek bir müddet yüzümü inceleyen süslü arkadaşım, çok geçmeden ayağa kalktı ve kıyafet dolabıma yöneldi. Ardından dolabın kapaklarını çevik bir hareketle açtı. Normalde olsa birisinin kıyafet dolabımı incelemesi fikrinden hoşlanmazdım fakat Yaren benim bunu düşünmeme fırsat bile bırakmadan kıyafetlerimde gözlerini gezdirmeye başlamıştı. Kim bilir aklından neler geçiyordu. Aklından geçenlerden şimdilik anladığım tek şey gördüklerinden pek de memnun kalmış gibi bir halinin olmadığıydı.
