Τα Χρονικά των Έρμινς: Η Καταραμένη #TBA2019

Δεκατρία

"Δεσποινίς" είπε μια φωνή που με ξύπνησε από τον ανήσυχο ύπνο μου.

"Κέιλεμπ" αναφώνησα καθώς σηκωνόμουν όρθια.

"Καταρχάς, περαστικά σας. Ήσασταν στο κρεβάτι εδώ και δώδεκα ώρες και χάσατε τα σημερινά σας μαθήματα. Πράγμα ανεπίτρεπτο. Φρόντισα να σας φέρω όλη την ύλη που χάσατε" είπε με έναν επαγγελματικό τόνο.

"Και τώρα που τελειώσαμε με τα τυπικά" είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του.

"Θα ήθελα να σε ενημερώσω ότι ο θετός σου πατέρας θέλει να επικοινωνήσει μαζί σου. Επιτρέπεται φυσικά. Αυτή την στιγμή που μιλάμε βρίσκεται στην αναμονή στο κεντρικό τηλέφωνο του ορόφου. Βρίσκεται γύρω στα πενήντα μέτρα από την πόρτα σου. Έχω φροντίσει να μείνει ο διάδρομος έρημος" τελείωσε και μου έκλεισε το μάτι.

"Ευχαριστώ πολύ" αναφώνησα ενθουσιασμένη και έτρεξα στον διάδρομο.

Ευτυχώς ο πόνος είχε υποχωρήσει. Δεν νιώθω τα κόκαλά μου να συνθλίβονται με κάθε βήμα.

Στρίβω δεξιά όπου υποθέτω ότι βρίσκεται το τηλέφωνο. Μετά από λίγο βλέπω ένα ξύλινο σκαλιστό τραπέζι με μία περίεργη συσκευή πάνω του. Δεν χρησιμοποιούσα συχνά τηλέφωνο οπότε δεν ήμουν σίγουρη για το πως χειρίζεται. Σηκώνω ένα μακρόστενο εξάρτημα και το βάζω στο αυτί μου.

"Παρακαλώ;" ψελλίζω αβέβαια.

"Κρύσταλ" άκουσα την συγκινημένη φωνή του πατέρα μου.

"Τι κάνεις γλυκιά μου; Είσαι καλά; Τρέφεσαι σωστά; Πώς ανταπεξέρχεσαι στα μαθήματα; Πώς σου φέρονται;" άρχισε να φλυαρεί.

"Ηρέμησε μπαμπά, είμαι καλύτερα. Οι διδακτικές ώρες και η μελέτη είναι δύσκολες όμως ενδιαφέρομαι πολύ για την παρακολούθησή τους. Επίσης η ιατρική περίθαλψη έχει άριστες αποδόσεις."

"Ιατρική περίθαλψη; Γιατί χρειάστηκες γιατρό; Τι έπαθες;" φώναζε τρομοκρατημένος.

"Τίποτα. Απλά όταν σηκώθηκα το πρωί είχα αυτούς του πόνους που βιώναμε με τον Κάιλ."

Ούτε το όνομά του δεν μπορούσα πλέον να πω χωρίς να δακρύσω. Ειδικά τώρα μετά το όνειρο.

"Όχι πάλι. Πονούσες πολύ;" ρώτησε ανήσυχος.

"Όχι μπαμπά. Μα νόμιζα ότι το ήξερες."

"Όχι αγάπη μου δεν το ήξερα. Προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να επικοινωνήσω μαζί σου. Βλέπεις-"

Και η γραμμή έκλεισε.

"Μπαμπά;" είπα μπερδεμένη.

"Θα έληξε ο χρόνος" είπε ξαφνικά μια φωνή από πίσω μου κάνοντάς με να αναπηδήσω.