Τα Χρονικά των Έρμινς: Η Καταραμένη #TBA2019

▫Σαράντα Εννέα▫ ▫Αιματηρή προδοσία▫

"Θα μας βρεις δίπλα στην πραγματικότητα. Δίπλα από τον πόλεμο, δίπλα από την χώρα των τεράτων.

Θα μας βρεις ανάμεσα από το συμφέρον. Ανάμεσα από το τρίγωνο και τον κρύσταλλο.

Θα μας βρεις κάτω από τη ζωή. Κάτω από τις ρίζες της ιστορίας."

Αυτά τα τελευταία λόγια των επαναστατών τριβέλιζαν το μυαλό μου από την στιγμή που φύγαμε από τις φυλακές. Όσο περνούσαν τα λεπτά τόσο πιο δυνατά τα άκουγα. Σκάλιζαν με μανία το νου μου και ξαφνικά οποιαδήποτε άλλη ασχολία ήταν αδύνατη. Σήμαιναν κάτι ξεχωριστό. Ήμουν πεπεισμένος για αυτό.

Κάτι βαρυσήμαντο σκάλιζε την επιφάνεια του ύμνου τους. Η Ρέιτσελ δίπλα μου αναστέναξε. Ήμασταν ξαπλωμένοι στο ευρύχωρο κρεβάτι μου σιωπηλοί, αναλογιζόμενοι τα ευρήματά μας. Δεν είχα εκμυστηρευτεί στην αδερφή μου την συνομιλία μου με τον παρανοϊκό θείο μας.

Γνώριζα πολύ καλά πως εκείνη και ο Τζέικ ήταν κατηγορηματικά αντίθετοι στην ανάγκη της Κρύσταλ να συνεργαστεί με τους επαναστάτες. Αντιθέτως, εγώ επικροτούσα αυτή την επιθυμία της. Θα ήταν αφελές αν πιστεύαμε ακράδαντα ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο μόνοι μας. Χρειαζόμασταν βοήθεια. Αυτό ήταν κάτι που η αδερφή μου και ο Τζέικ αδυνατούσαν να κατανοήσουν.

Έστρεψα το βλέμμα μου προς την Ρέιτσελ η οποία επέμενε να μην ξεκολλήσει την ματιά της από το ξύλινο ταβάνι του δωματίου. Τα φρύδια της είχαν σμίξει ενώ τα μάτια της ανακλούσαν το λιγοστό φως που χανόταν με το βασίλεμα του ήλιου. Ροδαλά χρώματα αντικατέστησαν το απέραντο γαλάζιο.

Το πουγκί με το Μαϊκέσταρ είχε γλιστρήσει από τον λαιμό της και πλέον βρισκόταν πάνω στο λευκό στρώμα. Ξεφύσησα. Σε λίγα λεπτά θα έπρεπε να αποχωρήσω. Ήταν η δική μου σειρά να υποστώ τις αποτρόπαιες πράξεις που συμπεριλαμβάνονται σε μία μάχη. Η Ρέιτσελ είχε μόλις επιστρέψει.

"Θα πρέπει να ετοιμαστώ" είπα ξεφυσώντας και σηκώθηκα βαριεστημένα με προορισμό την ειδική ενδυμασία που ήταν παρατημένη στο έδαφος.

Η μόνη απάντηση που έλαβα ήταν το τρίξιμο του κρεβατιού. Γύρισα προς το μέρος της αδερφής μου προβληματισμένος από την σιωπηλή της αντίδραση. Επέλεξα να το αγνοήσω. Ανασήκωσα τους ώμους μου και μάζεψα τα ρούχα της μάχης. Αντιλήφθηκα μία κίνηση από μέρους της Ρέιτσελ αλλά αδιαφόρησα.

Πλησίασα την κλειστή ξύλινη πόρτα του δωματίου μου και άγγιξα το σκουριασμένο πόμολο. Το γύρισα και εισήλθα στο καθιστικό μας όπου και άρχισα να ετοιμάζομαι. Καθ' όλη την διάρκεια αυτής της διαδικασίας ο νους μου έτρεχε για ακόμη μία φορά στους επαναστάτες με τους οποίους συναναστράφηκα. Καθώς ανέλυα τα δεδομένα, η φωνή της Ρέιτσελ με επανάφερε στην πραγματικότητα.