Τα Χρονικά των Έρμινς: Η Καταραμένη #TBA2019

Δεκαεννέα

"Έτοιμη;" με ρώτησε η Γκουέν.

Όσο περνούσε ο καιρός δενόμασταν όλο και πιο πολύ. Είχα μάθει πολλά για αυτήν όπως και εκείνη για μένα. Έχει δύο γιους και μία κόρη, η οποία είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς στα δεκαπέντε της χρόνια. Μου λέει ότι της μοιάζω και μου φέρεται όπως μία τρυφερή μητέρα στο παιδί της. Μου δίνει την μητρική φροντίδα μου στερήθηκα.

"Έτσι νομίζω" είπα αγχωμένη.

Δεν ένιωθα έτοιμη για κάτι τέτοιο. Δεν είμαι αρκετά έμπειρη για να πάρω μέρος σε μία κανονική μάχη που ο μόνος σου στόχος είναι να εξοντώσεις τον αντίπαλό σου.

Είμαι αρκετά σκληρή ώστε να παρακολουθώ έναν Ντρουκ να υποφέρει μπροστά μου;

Ξέρω πως είναι οι 'εχθροί' και οι 'κακοί' της υπόθεσης, αλλά αυτό δεν πιστεύουν και εκείνοι για εμάς; Θα είμαι ικανή να σκοτώσω έναν Καταραμένο στην ηλικία μου που μπορεί να έχει αφήσει την οικογένειά του πίσω του;

Να αφαιρέσω βίαια την ζωή από έναν αδερφό ή μία αδερφή; Έναν γιο ή μία κόρη; Έναν πατέρα ή μία μάνα; Και όλα αυτά γιατί;

Γιατί;

Τόσα πολλά γιατί χωρίς ούτε ένα επειδή.

"Πρέπει να φύγω" είπα όταν είδα πως η ώρα είχε περάσει.

"Στο καλό κόρη μου. Να προσέχεις. Και να θυμάσαι αυτό που θα σου πω. Δεν είμαστε πολεμικές μηχανές προγραμματισμένες να σκοτώνουν. Είμαστε Έρμινς" μου είπε γλυκά και με αγκάλιασε.

"Ευχαριστώ Γκουέν. Και εσύ να προσέχεις" της είπα.

Ενώ με έχει διαβεβαιώσει πως ποτέ δεν κινδύνευε εδώ και ούτε κινδυνεύει, ένιωθα τον κίνδυνο να παραμονεύει σε κάθε γωνία.

Σήκωσα το μαύρο σακίδιό μου που είχε μερικές αλλαξιές ρούχα και είδη υγιεινής, της έριξα μία τελευταία ματιά και πήγα για πρώτη φορά μόνη μου στην Ακαδημία.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Όταν έφτασα στην Ακαδημία άκουγα πλέον ξεκάθαρα τους χτύπους της καρδιάς μου που αυξάνονταν ανά λεπτό. Για πόσο ακόμα θα χτυπούσε άραγε;

Η κεντρική αίθουσα της Ακαδημίας ήταν γεμάτη με μαυροφορεμένους Καταραμένους της ηλικίας μου. Το μόνο που μπορούσε να ακούσει κανείς ήταν μία ανήσυχη και συνεχή βαβούρα. Εκείνη την στιγμή πίστευα ότι αυτή θα ήταν η πιο αγχώδεις ανάμνησή μου.

Πώς να ήξερα;

"Κρύσταλ" άκουσα μία τρυφερή φωνή από πίσω μου.