Τα Χρονικά των Έρμινς: Η Καταραμένη #TBA2019

Σαράντα Δύο

Κρύο.

Αδυσώπητο κρύο κατασπάραζε το κορμί μου χωρίς έλεος.

Ο αδάμαστος άνεμος σε συνδυασμό με την βροχή έκαναν το κορμί μου ευάλωτο στις δοκιμασίες τις νύχτας.

Κοίταξα τρομοκρατημένη μου.

Ήμουν μόνη.

Ή τουλάχιστον νόμιζα πως ήμουν.

Προσπάθησα να προσδιορίσω το μέρος στο οποίο βρισκόμουν αλλά ήταν ανώφελο.

Ευθύς μπροστά μου εκτεινόταν άγονη έρημος ενώ πίσω μου βουνοκορφές με αειθαλή δέντρα καθιστούσαν αδύνατη την οπτική επαφή με τον σκοτεινό ουράνιο θόλο.

Γύρισα το κεφάλι μου στα δεξιά μου και αντίκρισα το υγρό και αποπνικτικό περιβάλλον των βάλτων.

Ισορροπώντας ανάμεσα στην λογική και την τρέλα γύρισα το κεφάλι μου στο αριστερά. Τα βρεγμένα πλέον μαλλιά μου μαστίγωναν το πρόσωπό μου και με τα χέρια μου προσπάθησα να τα απομακρύνω. Τα στόμα μου μισάνοιξε με το θέαμα. Ένα ενεργό ηφαίστειο κείτονταν αγέρωχο. Πίδακες λάβας έκαναν το τοπίο απρόσιτο ενώ τα ερυθρά σύννεφα που πλαισίωναν αυτή την κόλαση φωτιάς έκαναν το τοπίο ακόμα πιο εφιαλτικό.

Το αίσθημα του φόβου ήταν πιο έντονο από ποτέ. Σήκωσα το κεφάλι μου και διέκρινα μία σκοτεινή δίνη να στροβιλίζεται και να ρουφάει καθετί καλό.

Τα πόδια μου, μη μπορώντας να αντέξουν το βάρος του σώματός μου, λύγισαν. Το αποτέλεσμα δεν ήταν άλλο από το να βυθιστώ μέχρι τον μηρό μου σε κάτι υγρό. Άπλωσα τα χέρια μου και τα βύθισα στο βαθυκόκκινο πηχτό υγρό με σκοπό να το εξετάσω. Η μυρωδιά του με έκανε να νιώσω ναυτία αλλά παράλληλα ήταν οικεία. Δεν άργησα να καταλάβω τι ήταν.

Αίμα.

Ξύπνησα ουρλιάζοντας σπαραχτικά. Έτρεμα ανεξέλεγκτα και βαριανάσαινα.

Άλλος ένας εφιάλτης. Ήταν μέρος της καθημερινότητάς μου πλέον. Είχα ξεχάσει πώς ήταν ο γαλήνιος ύπνος.

Είχαν περάσει δύο εβδομάδες από την τελευταία συνάντηση με τα δύο αδέρφια.

Προσπαθούσα να συνεχίσω την ζωή μου φυσιολογικά για λίγο. Πριν άλλαζα την ζωή μου για πάντα.

Μελετούσα για την Ακαδημία, περνούσα χρόνο με την Ονέλια, επισκεπτόμουν τον Βασιλιά, το μνήμα της Ολίβια αλλά και τον θετό μου πατέρα.

Καθώς γυρνούσα από την Ακαδημία την τρίτη ημέρα, είχα πάρει την απόφαση να του μιλήσω. Να του εξηγήσω το σχέδιό μας. Είχα ανάγκη τι συμβουλές του. Μου είχε λείψει.