Τα Χρονικά των Έρμινς: Η Καταραμένη #TBA2019

Τριάντα Εφτά

Το σώμα μου μούδιασε.

Ο χτύπος της καρδιάς μου ηχούσε στα αυτιά μου.

Έκλεισα τα μάτια μου και ξέχασα τα πάντα για λίγα δευτερόλεπτα. Όταν τα άνοιξα ξανά άγγιξα το πόμολο αποφασισμένη.

"Κρύσταλ περίμενε" η φωνή του Τζέικ με σταμάτησε.

Τον κοίταξα.

"Δεν γίνεται να εισέλθουμε όλοι. Θα ήταν καλύτερο αν έψαχνες για στοιχεία εσύ μαζί με τον Άντριου ή την Ρέιτσελ. Εγώ θα προσέχω μήπως έρθει κάποιος. Ως φρουρός μπορώ να βρω ευκολότερα μία δικαιολογία" ολοκλήρωσε.

Σίγουρα επιθυμούσε να βρίσκεται μαζί μου όπως και εγώ θα χρειαζόμουν την συντροφιά του.

"Πρέπει να παραδεχτώ πως έχεις δίκιο" ξεφύσησε ο Άντριου.

"Πήγαινε εσύ. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσεις να συγκρατηθείς αν κάποιος φρουρός σε συναντήσει" είπε η Ρέιτσελ στον αδερφό της.

Ο Άντριου με κοίταξε περιμένοντας την αντίδρασή μου.

"Ωραία. Είσαι έτοιμος;" ρώτησα.

Έγνεψε καταφατικά και με μία απαλή κίνηση του καρπού μου άνοιξα την πόρτα. Μπήκα μέσα επιφυλακτικά. Αφού σιγουρεύτηκα πως το δωμάτιο ήταν άδειο ένευσα στον Άντριου.

Εκείνος μπήκε γρήγορα μέσα κλείνοντας την πόρτα. Έψαξα γύρω μου για κάποιο κερί. Δεν θα ήταν σοφό να ανοίξουμε το φως στα διαμερίσματα της νεκρής Βασίλισσας. Κρίνοντας από τον ήχο που έκαναν οι κινήσεις του Άντριου μάντεψα πως μοιραζόμασταν την ίδια σκέψη.

Μετά από λίγη ώρα βρήκα ένα χοντρό κερί πάνω σε ένα ψηλό έπιπλο στα δεξιά μου. Ώθησα μία σπίθα ενέργειας προς το μέρος του και εκείνο άρπαξε αμέσως φωτιά.

Κοίταξα γύρω μου προσπαθώντας να διακρίνω τον χώρο. Ήταν σίγουρα ο προθάλαμος για τα υπόλοιπα δωμάτια. Ήταν αρκετά ευρύχωρο. Οι τοίχοι του είχαν τις αποχρώσεις του σιέλ και του απαλού λευκού. Ένα μεγάλο παράθυρο με θέα τους κήπους βρισκόταν απέναντί μου. Δεν υπήρχε χαλί, ούτε κάποιο περίτεχνο φωτιστικό ή τοιχογραφία.

Νομίζω ήταν ο πιο λιτός χώρος που είχα αντικρίσει στο παλάτι.

Το πάτωμα ήταν ξύλινο και έτριζε διακριτικά σε κάθε μας βήμα. Δεξιά και αριστερά του χώρου ήταν τοποθετημένες δύο θύρες οι οποίες οδηγούσαν σε άλλα δωμάτια. Η μία ήταν πιο μεγαλόπρεπη από την άλλη.

"Θα ψάξω το δωμάτιο στα δεξιά. Εσύ ψάξε το άλλο" η φωνή του Άντριου ακούστηκε δίπλα στο αυτί μου.