Kalp Kırıkları (TAMAMLANDI)

-46.BÖLÜM-

Uçağa bindiğimizden bu yana içimde bir huzursuzluk vardı. Ailesine hiçbir şey anlatmamış olması midemin kasılmasına neden oluyordu. Nasıl davranacaktık? Onunla yakın konumda olmak istemediğim için ve onun ailesine karşı cesareti olmadığı için doğruları sanırım benim anlatmam gerekecekti. Babaanne bu olaya çok sevinecekti. Bundan adım kadar emindim. Ama ya dedesi? O ne diyecekti? Babası, daha o vardı. Ellerimle yüzümü kapadım. Ben ne bok yiyecektim ya?

''Yeter bu kadar düşünme artık,'' diyerek yüzümdeki ellerimi çekti, Cenk. ''Az sonra havalimanına iniyoruz.'' Başımı salladım. Buradan direk düğüne geçmemizin olasılığı yoktu. İlk önce bir otele uğrayıp üzerimizi değişip ondan sonra geçecektik. O konağa gitmek istemiyordum.

Üzerime siyah elbisemi giydikten sonra aynanın karşısına geçtim. Yüzüme çokta abartmadan bir makyaj yaptım ve saçlarımı ensemde dağınık bir topuz yaptım. Sırt dekoltemin belli olmasını istiyordum. Beni dışarıda bekleyen Cenk'in yanına ilerlediğimde onun da en az benim kadar iyi olduğunu gördüm. Yavaşça yanına ilerledim ve koluna girdim. ''Bugün ikimizde fenalardayız,'' diyerek göz kırptığında kocaman gülümsedim.

Düğün bahçesine yaklaştıkça içimi kemiren bir duygu oluşuyordu. Neydi bu duygunun adı? İçimden geri mi dönsem diye düşünüyordum. Ne babasının ne de dedesinin yüzünü görmek istemiyordum. Onu orada görecek olmam bir şeyi değiştirmeyecekti. Hala ondan nefret ediyordum. Oraya Alper'in karısı konumunda değil, Bulut'un kız kardeşi konumunda gidiyordum. Bunu kendime bir kez daha hatırlattım. Kendimi telaşa sokmamın yersiz olduğunun farkındaydım. Sonuçta orada kimse bizi tanımıyordu. Yaklaşık bir yıl önce düğün falan yapmadan kuru bir nikahla evlendiğimiz için kimse bizim evli olduğumuzu da bilmiyordu.

Kapıdan girerken Cenk'in koluna girdim yine. Bana özgüvenli olmam için bir bakış attı. Kapıdan girdiğimiz sırada bizi hemen Miraç karşıladı. Sarıldıktan sonra erkek tarafının yani Bulut'un ailesinin toplandığı masaya geçtik. Orada da bir sarılma merasimi gerçekleştirdikten sonra masaya oturdum. Bulut'a baktığımda etrafa bunalmış bakışları attığını gördüm. Vay be diye geçirdim içimden bizim buzdan adam Bulut bile evleniyordu.

Yanımıza Fatma geldi ve bana kocaman sarıldı. Yeşil balık elbiseyle gayet hoş görünüyordu. ''Nasılsın kuzum,'' diye sordu, yanımıza oturarak. Gülümsedim, ''İyim canım sen,'' Başını salladı tebessüm ederek. ''Ben bir şey duydum, siz Alper'le-'' Başımı salladım. ''Evet, ayrıldık,'' sonrada devam ettim. ''Bu konu hakkında konuşmak istemiyorum.'' Diyerek konuyu kapadım.

Bakışlarımı etrafta gezdirmeye devam ederken, tüm dikkatini bana vermiş babaanneyi gördüm. Bana dik dik bakıyordu. Sanki benim suçum vardı anasını satayım ya. Bakışlarımı ondan çektim. Bir yerde Ali abiyi gördüm. Nefretle bakıyordu. Onlar hep haklıydı zaten. Umursamadım.Etrafta Alper'in olmaması dikkatimi çekmişti. Nereye gitmişti ki? Aman bana ne be nereye giderse gider! Ne merak ediyorum daha onu! Aldattı o beni, hiç sevmedi umurunda değilken aşıkmış gibi davrandı! Birde onu merak mı edeceğim, hah tabi ki hayır!

Bulut ve Zeyno dansa kalktıklarında Bulut sevdiğini öyle sarmalamıştı ki. Sanki etraftaki herkese 'o benim' bakışı atıyordu. Gülümsedim. Çocukluğundan beri gün yüzü görmemiş olan Bulut'un sonunda güneşi doğmuştu. Kaanlık günlerini geride bırakıyordu. Keşke bu günlerini o çok sevdiği ve ölmesine rağmen hala saygıyla andığı babası da görebilseydi.

''Naber Didem,'' diyerek birinin omzuma dokunmasıyla bakışlarımı çevirdim. Pişmiş kelle gibi sırıtan Murat'a gözlerimi devirdim. ''İyilik,'' diyerek önüme döndüğümde az önce Fatma'nın oturduğu yere yani yanıma çöktü. ''Uzun zamandır görüşmedik ha,'' dediğinde ona bakmadan, ''Görüşmemiz için bir neden mi var?'' diye sordum. ''Yo yo ondan demedim,'' diye zırvalamaya başlayınca bakışlarımı ona çevirdim. ''Başımı şişirmeye mi geldin sen be, sussana!'' diye bağırdım. Gerçekten canımı sıkıyordu bu adam. Sürekli bir yakınlık içine girme düşüncesindeydi.